SIOSTRY WSPÓLNEJ PRACY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SIOSTRY WSPÓLNEJ PRACY''', zgromadzenie zakonne Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi (w skrócie: niepokalanki), wspólnota założona we Włocławku w 1889 roku przez Franciszkę Rakowską, w 1910 zatwierdzona jako stowarzyszenie świeckie, w 1922 przekształcona w zgromadzenie zakonne, na prawie papieskim od 1983. Zadaniem zakonu jest katechizacja dzieci i młodzieży, praca charytatywna, misyjna, wychowawcza i opiekuńcza, wspomaganie pracy kancelaryjnej w parafiach. W Gdańsku od 1945 roku funkcjonował dom zakonny na Siedlcach, na terenie parafii przy | + | '''SIOSTRY WSPÓLNEJ PRACY''', zgromadzenie zakonne Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi (w skrócie: niepokalanki), wspólnota założona we Włocławku w 1889 roku przez Franciszkę Rakowską, w 1910 zatwierdzona jako stowarzyszenie świeckie, w 1922 przekształcona w zgromadzenie zakonne, na prawie papieskim od 1983. Zadaniem zakonu jest katechizacja dzieci i młodzieży, praca charytatywna, misyjna, wychowawcza i opiekuńcza, wspomaganie pracy kancelaryjnej w parafiach. W Gdańsku od 1945 roku funkcjonował dom zakonny na Siedlcach, na terenie parafii przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka z Asyżu]], przy ul. Kościelnej 3 (do 1945 dom należał do Verein für Kleinkinderbewahranstalt). Siostry prowadziły tam jeszcze w latach 50. XX wieku przedszkole, do 1950 roku firmowane jako przedszkole Caritasu. Założyły również szkołę krawiecką (zamkniętą w okresie stalinowskim), wydawały posiłki biednym, zajmowały się rękodziełem. Po usunięciu religii ze szkół, po roku 1960 podjęły pracę na rzecz ww. parafii jako katechetki, organistki, kancelistki, zakrystianki. Obecnie jest to także dom rekolekcyjno-formacyjny dla dziewcząt. W 1980 kolejna, początkowo trzyosobowa wspólnota niepokalanek rozpoczęła pracę na terenie parafii przy [[KOŚCIÓŁ OPATRZNOŚCI BOŻEJ | kościele Opatrzności Bożej]] na Zaspie. W 1987 roku w kompleksie parafialnym przy al. Jana Pawła II 48 (wcześniej: XXX-lecia PRL) wzniosły dom zakonny wraz z kaplicą pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej. Trzeci dom zakonny powstał w roku 1984 przy sąsiedniej parafii przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. KAZIMIERZA KRÓLEWICZA | kościele św. Kazimierza Królewicza]]. Początkowo siostry mieszkały w części domu parafialnego przy kościele. W 1994, przy finansowym wsparciu parafii, powstał nowy budynek domu zakonnego dla 9–10 sióstr, wraz z małą kapliczką przy ul. Startowej 7f. Kaplicę poświęcono 8 VI 2000. Siostry pomagają w prowadzeniu parafii oraz pełnią funkcje katechetek w szkołach i przedszkolach. Oprócz pracy katechetycznej i parafialnej Siostry Wspólnej Pracy z Zaspy zajęły się także pracą w pobliskim [[SZPITAL SPECJALISTYCZNY IM. ŚW. WOJCIECHA ADALBERTA | Szpitalu Specjalistycznym im. św. Wojciecha Adalberta]]. W 1990 roku inna, czteroosobowa wspólnota Sióstr Wspólnej Pracy objęła budynek starej plebanii w parafii przy [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu przy ul. ks. Zator-Przytockiego 3, podejmując tam pracę katechetyczną i pomocniczą w biurze parafialnym. Po roku 2000 Siostry Wspólnej Pracy wsparły pallotynki w prowadzeniu ośrodka opieki specjalnej w Gdańsku-Sobieszewie, przy ul. Turystycznej 23. W 2007 nawiązały współpracę z prowadzoną przez jezuitów z Gdyni Edukacyjną Kliniką Poradni Profilaktyki Uzależnień. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:26, 26 maj 2014
SIOSTRY WSPÓLNEJ PRACY, zgromadzenie zakonne Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi (w skrócie: niepokalanki), wspólnota założona we Włocławku w 1889 roku przez Franciszkę Rakowską, w 1910 zatwierdzona jako stowarzyszenie świeckie, w 1922 przekształcona w zgromadzenie zakonne, na prawie papieskim od 1983. Zadaniem zakonu jest katechizacja dzieci i młodzieży, praca charytatywna, misyjna, wychowawcza i opiekuńcza, wspomaganie pracy kancelaryjnej w parafiach. W Gdańsku od 1945 roku funkcjonował dom zakonny na Siedlcach, na terenie parafii przy kościele św. Franciszka z Asyżu, przy ul. Kościelnej 3 (do 1945 dom należał do Verein für Kleinkinderbewahranstalt). Siostry prowadziły tam jeszcze w latach 50. XX wieku przedszkole, do 1950 roku firmowane jako przedszkole Caritasu. Założyły również szkołę krawiecką (zamkniętą w okresie stalinowskim), wydawały posiłki biednym, zajmowały się rękodziełem. Po usunięciu religii ze szkół, po roku 1960 podjęły pracę na rzecz ww. parafii jako katechetki, organistki, kancelistki, zakrystianki. Obecnie jest to także dom rekolekcyjno-formacyjny dla dziewcząt. W 1980 kolejna, początkowo trzyosobowa wspólnota niepokalanek rozpoczęła pracę na terenie parafii przy kościele Opatrzności Bożej na Zaspie. W 1987 roku w kompleksie parafialnym przy al. Jana Pawła II 48 (wcześniej: XXX-lecia PRL) wzniosły dom zakonny wraz z kaplicą pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej. Trzeci dom zakonny powstał w roku 1984 przy sąsiedniej parafii przy kościele św. Kazimierza Królewicza. Początkowo siostry mieszkały w części domu parafialnego przy kościele. W 1994, przy finansowym wsparciu parafii, powstał nowy budynek domu zakonnego dla 9–10 sióstr, wraz z małą kapliczką przy ul. Startowej 7f. Kaplicę poświęcono 8 VI 2000. Siostry pomagają w prowadzeniu parafii oraz pełnią funkcje katechetek w szkołach i przedszkolach. Oprócz pracy katechetycznej i parafialnej Siostry Wspólnej Pracy z Zaspy zajęły się także pracą w pobliskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Wojciecha Adalberta. W 1990 roku inna, czteroosobowa wspólnota Sióstr Wspólnej Pracy objęła budynek starej plebanii w parafii przy kościele Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu przy ul. ks. Zator-Przytockiego 3, podejmując tam pracę katechetyczną i pomocniczą w biurze parafialnym. Po roku 2000 Siostry Wspólnej Pracy wsparły pallotynki w prowadzeniu ośrodka opieki specjalnej w Gdańsku-Sobieszewie, przy ul. Turystycznej 23. W 2007 nawiązały współpracę z prowadzoną przez jezuitów z Gdyni Edukacyjną Kliniką Poradni Profilaktyki Uzależnień.
