ŚWIBNO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ŚWIBNO''' (Schiewenhorst), obecnie część jednostki pomocniczej Gdańska ( | + | '''ŚWIBNO''' (Schiewenhorst), obecnie część jednostki pomocniczej Gdańska ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]) [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspy Sobieszewskiej]], najdalej wysunięta na wschód część Gdańska (21 km od centrum). Początkowo wieś należąca do posiadłości Gdańska, w 1563 roku wydzierżawiona (z [[PRZEGALINA | Przegaliną]]) Johannowi Kremerowi (22 XII 1518 Gdańsk – 23 I 1564 Gdańsk), ławnikowi (1548), rajcy (od 1552) i burgrabiemu gdańskiemu (1562), następnie rodzinie Brandesów (w 1659 burmistrz gdański [[BRANDES JOHANN | Johann]], w 1677 [[BRANDES GERHARD | Gerhard]], syn poprzedniego i zięć Johanna Kremera). W 1614 roku wymienione jako Schiefe Horst (Skośna Kępa), w 1733 Schiwenhorst, w 1784 w dzierżawie u Johanna Betzmana. Do 1793 własność miasta Gdańska, następnie w granicach Królestwa Prus, w latach 1807–1813 w granicach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG); w 1841 własność gdańskiej rodziny [[GIBSONE ALEXANDER III | Gibsonów]]. W 1816 Świbno liczyło 146 mieszkańców w 19 domach. Od roku 1878 siedziba nowo utworzonej gminy. W 1885 mieszkało tu 269 ewangelików i 12 katolików; spis z 1886 wykazał 271 mieszkańców w 17 domach. W 1889 roku między Świbnem a Mikoszewem (Nickelswalde) rozpoczęto budowę Przekopu Wisły (Weichseldurchstich) o długości 5,3 km, otwartego w 1895. Od XIX wieku kąpielisko nadmorskie, w 1905 połączone z Gdańskiem kolejką wąskotorową przez Cedry Małe i Przejazdowo. Od roku 1920 w granicach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]]; w 1923 liczyło 574 mieszkańców i 161 budynków. W latach 20. XX wieku powstała tu kaplica menonicka. W okresie od marca do maja 1945 z portu rybackiego odpływały na Hel jednostki pływające ze znajdującymi się na Wyspie Sobieszewskiej i Mierzei Wiślanej resztkami wojsk niemieckich i ludnością cywilną (poprzez Hel uciekano morzem w kierunku Niemiec). <br/><br/> Świbno wyzwolone zostało z 9 na 10 V 1945 – otrzymało polską nazwę Śpiewowo; siedziba gminy, obecna nazwa oficjalnie obowiązuje od lipca 1947. W latach 1948–1971 ponownie działała linia kolei wąskotorowej z Gdańska, do 1959 z przeprawą promem kolejowym na prawy brzeg Wisły. W 1950 było tu 484 mieszkańców w 88 budynkach. Po zmianie podziału administracyjnego Polski w grudniu 1954 siedziba Gromady, 31 XII 1959 włączonej do sąsiedniej Gromady [[SOBIESZEWO | Sobieszewo]]. Na przełomie 1947 i 1948 kaplicę protestancką poświęcono i przemianowano na katolicką św. Wojciecha ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Świbno) | kościół św. Wojciecha w Świbnie]]). W 1948 powstała szkoła podstawowa, w 1969 wybudowano wodociągi, 2009–2010 Świbno zostało skanalizowane i podłączone z całą Wyspą Sobieszewską do gdańskiej [[OCZYSZCZALNIA ŚCIEKÓW „WSCHÓD” | Oczyszczalni „Wschód”]]. W granicach administracyjnych Gdańska od 1 I 1973 roku. Szkoła podstawowa otrzymała wówczas nr 88 (od 1996 im. [[FAHRENHEIT DANIEL GABRIEL | Gabriela Fahrenheita]]). Obecnie port rybacki (z basenem 160 × 90 m), którym po 1945 zarządzała miejscowa Spółdzielnia Rybołówstwa Morskiego „Wyzwolenie”, prowadząca hodowlę narybku łososia, którym zarybiano pobliskie rejony dolnej Wisły (obecnie w stanie likwidacji). Znajdowała się tu też Stacja Ratownictwa Brzegowego, ze stacjonującą tu amfibią. Także letnisko nadmorskie; drogowa przeprawa promowa przez Przekop Wisły do Mikoszewa (przy zjeździe do promu w 1995 ustawiono obelisk upamiętniający 100-lecie Przekopu Wisły). U ujścia Przekopu Wisły do Zatoki Gdańskiej, po obu stronach, powstał w 1991 roku przyrodniczy rezerwat Mewia Łacha; w nim, po stronie gdańskiej – stacja meteorologiczna Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. W 1969 na wydmie koło Świbna odkryto ślady osady i fragmenty ceramiki z okresu neolitu – kultury amfor kulistych. {{author: ZdK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:05, 22 maj 2014
ŚWIBNO (Schiewenhorst), obecnie część jednostki pomocniczej Gdańska ( administracyjny podział) Wyspy Sobieszewskiej, najdalej wysunięta na wschód część Gdańska (21 km od centrum). Początkowo wieś należąca do posiadłości Gdańska, w 1563 roku wydzierżawiona (z Przegaliną) Johannowi Kremerowi (22 XII 1518 Gdańsk – 23 I 1564 Gdańsk), ławnikowi (1548), rajcy (od 1552) i burgrabiemu gdańskiemu (1562), następnie rodzinie Brandesów (w 1659 burmistrz gdański Johann, w 1677 Gerhard, syn poprzedniego i zięć Johanna Kremera). W 1614 roku wymienione jako Schiefe Horst (Skośna Kępa), w 1733 Schiwenhorst, w 1784 w dzierżawie u Johanna Betzmana. Do 1793 własność miasta Gdańska, następnie w granicach Królestwa Prus, w latach 1807–1813 w granicach I Wolnego Miasta Gdańska (WMG); w 1841 własność gdańskiej rodziny Gibsonów. W 1816 Świbno liczyło 146 mieszkańców w 19 domach. Od roku 1878 siedziba nowo utworzonej gminy. W 1885 mieszkało tu 269 ewangelików i 12 katolików; spis z 1886 wykazał 271 mieszkańców w 17 domach. W 1889 roku między Świbnem a Mikoszewem (Nickelswalde) rozpoczęto budowę Przekopu Wisły (Weichseldurchstich) o długości 5,3 km, otwartego w 1895. Od XIX wieku kąpielisko nadmorskie, w 1905 połączone z Gdańskiem kolejką wąskotorową przez Cedry Małe i Przejazdowo. Od roku 1920 w granicach II WMG; w 1923 liczyło 574 mieszkańców i 161 budynków. W latach 20. XX wieku powstała tu kaplica menonicka. W okresie od marca do maja 1945 z portu rybackiego odpływały na Hel jednostki pływające ze znajdującymi się na Wyspie Sobieszewskiej i Mierzei Wiślanej resztkami wojsk niemieckich i ludnością cywilną (poprzez Hel uciekano morzem w kierunku Niemiec).
Świbno wyzwolone zostało z 9 na 10 V 1945 – otrzymało polską nazwę Śpiewowo; siedziba gminy, obecna nazwa oficjalnie obowiązuje od lipca 1947. W latach 1948–1971 ponownie działała linia kolei wąskotorowej z Gdańska, do 1959 z przeprawą promem kolejowym na prawy brzeg Wisły. W 1950 było tu 484 mieszkańców w 88 budynkach. Po zmianie podziału administracyjnego Polski w grudniu 1954 siedziba Gromady, 31 XII 1959 włączonej do sąsiedniej Gromady Sobieszewo. Na przełomie 1947 i 1948 kaplicę protestancką poświęcono i przemianowano na katolicką św. Wojciecha ( kościół św. Wojciecha w Świbnie). W 1948 powstała szkoła podstawowa, w 1969 wybudowano wodociągi, 2009–2010 Świbno zostało skanalizowane i podłączone z całą Wyspą Sobieszewską do gdańskiej Oczyszczalni „Wschód”. W granicach administracyjnych Gdańska od 1 I 1973 roku. Szkoła podstawowa otrzymała wówczas nr 88 (od 1996 im. Gabriela Fahrenheita). Obecnie port rybacki (z basenem 160 × 90 m), którym po 1945 zarządzała miejscowa Spółdzielnia Rybołówstwa Morskiego „Wyzwolenie”, prowadząca hodowlę narybku łososia, którym zarybiano pobliskie rejony dolnej Wisły (obecnie w stanie likwidacji). Znajdowała się tu też Stacja Ratownictwa Brzegowego, ze stacjonującą tu amfibią. Także letnisko nadmorskie; drogowa przeprawa promowa przez Przekop Wisły do Mikoszewa (przy zjeździe do promu w 1995 ustawiono obelisk upamiętniający 100-lecie Przekopu Wisły). U ujścia Przekopu Wisły do Zatoki Gdańskiej, po obu stronach, powstał w 1991 roku przyrodniczy rezerwat Mewia Łacha; w nim, po stronie gdańskiej – stacja meteorologiczna Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. W 1969 na wydmie koło Świbna odkryto ślady osady i fragmenty ceramiki z okresu neolitu – kultury amfor kulistych.
