HENRICHSDORFF CARL GOTTFRIED, kupiec, armator
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''CARL GOTTFRIED HENRICHSDORFF''' (1758 Gdańsk – 31 XII 1831 Gdańsk), kupiec, armator. Syn Carla Friedricha (chrzest 3 VI 1718 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowany 17 III 1769 tamże), 5 VIII 1727 zapisanego do początkującej klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], chirurga, od 10 VI 1746 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), bratanek pastora | '''CARL GOTTFRIED HENRICHSDORFF''' (1758 Gdańsk – 31 XII 1831 Gdańsk), kupiec, armator. Syn Carla Friedricha (chrzest 3 VI 1718 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) – pochowany 17 III 1769 tamże), 5 VIII 1727 zapisanego do początkującej klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], chirurga, od 10 VI 1746 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), bratanek pastora | ||
| − | [[HENRICHSDORFF JOHANN DAVID, pastor | Johanna Davida Henrichsdorffa]], stryj [[HENRICHSDORFF JOHANN CARL FRIEDRICH, kupiec | Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa]], którego adoptował. <br/><br/> | + | [[HENRICHSDORFF JOHANN DAVID, pastor | Johanna Davida Henrichsdorffa]] (tu więcej o rodzinie), stryj [[HENRICHSDORFF JOHANN CARL FRIEDRICH, kupiec | Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa]], którego adoptował. <br/><br/> |
28 X 1798 ożenił się z Adelgundą (3 III 1733 – 25 VII 1809), córką Dircka Heckera i wdową po Dircku Bestvaterze (1723–1798), byłych właścicielach firmy hurtowego handlu winem oraz wytwórni likieru i winiarni Lachs (Pod Łososiem; [[GOLDWASSER, wódka gdańska | Goldwasser]]), którą prowadził pod nazwą Carl Gottfried Henrichsdorff przy Breitgasse 1146 (ul. Szeroka 51/52). Mieszkał we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 85 i 86 (ul. Św. Ducha 103 i 101), przed śmiercią przy Krebsmarkt (Targ Rakowy). <br/><br/> | 28 X 1798 ożenił się z Adelgundą (3 III 1733 – 25 VII 1809), córką Dircka Heckera i wdową po Dircku Bestvaterze (1723–1798), byłych właścicielach firmy hurtowego handlu winem oraz wytwórni likieru i winiarni Lachs (Pod Łososiem; [[GOLDWASSER, wódka gdańska | Goldwasser]]), którą prowadził pod nazwą Carl Gottfried Henrichsdorff przy Breitgasse 1146 (ul. Szeroka 51/52). Mieszkał we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 85 i 86 (ul. Św. Ducha 103 i 101), przed śmiercią przy Krebsmarkt (Targ Rakowy). <br/><br/> | ||
W 1813 był właścicielem spichrza na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]], zniszczonego w czasie działań wojennych. W 1808 posiadał statki towarowe pływające do portów Europy Zachodniej, żaglowce „Der Nordstern” (pojemność 310 łasztów) i „Die Freiheit” (200 łasztów), w 1817 miał jeszcze pinkę „L’Opinion” (435 łasztów) i galeas „Jungfrau Elisabeth” (192 łasztów). W 1822 jego flota składała się z trzech żaglowców o pojemności 836 łasztów, rok później z czterech, o pojemności 1211 łasztów. W 1814 był członkiem loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Po wojnach napoleońskich sfinansował odbudowę zniszczonej Wielkiej Alei ([[ZWYCIĘSTWA, aleja | al. Zwycięstwa]]), pokrywając koszty wymiany wielu drzew. | W 1813 był właścicielem spichrza na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]], zniszczonego w czasie działań wojennych. W 1808 posiadał statki towarowe pływające do portów Europy Zachodniej, żaglowce „Der Nordstern” (pojemność 310 łasztów) i „Die Freiheit” (200 łasztów), w 1817 miał jeszcze pinkę „L’Opinion” (435 łasztów) i galeas „Jungfrau Elisabeth” (192 łasztów). W 1822 jego flota składała się z trzech żaglowców o pojemności 836 łasztów, rok później z czterech, o pojemności 1211 łasztów. W 1814 był członkiem loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Po wojnach napoleońskich sfinansował odbudowę zniszczonej Wielkiej Alei ([[ZWYCIĘSTWA, aleja | al. Zwycięstwa]]), pokrywając koszty wymiany wielu drzew. | ||
Wersja z 13:23, 2 paź 2024
CARL GOTTFRIED HENRICHSDORFF (1758 Gdańsk – 31 XII 1831 Gdańsk), kupiec, armator. Syn Carla Friedricha (chrzest 3 VI 1718 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – pochowany 17 III 1769 tamże), 5 VIII 1727 zapisanego do początkującej klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, chirurga, od 10 VI 1746 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), bratanek pastora
Johanna Davida Henrichsdorffa (tu więcej o rodzinie), stryj Johanna Carla Friedricha Henrichsdorffa, którego adoptował.
28 X 1798 ożenił się z Adelgundą (3 III 1733 – 25 VII 1809), córką Dircka Heckera i wdową po Dircku Bestvaterze (1723–1798), byłych właścicielach firmy hurtowego handlu winem oraz wytwórni likieru i winiarni Lachs (Pod Łososiem; Goldwasser), którą prowadził pod nazwą Carl Gottfried Henrichsdorff przy Breitgasse 1146 (ul. Szeroka 51/52). Mieszkał we własnej kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 85 i 86 (ul. Św. Ducha 103 i 101), przed śmiercią przy Krebsmarkt (Targ Rakowy).
W 1813 był właścicielem spichrza na Spichlerzach, zniszczonego w czasie działań wojennych. W 1808 posiadał statki towarowe pływające do portów Europy Zachodniej, żaglowce „Der Nordstern” (pojemność 310 łasztów) i „Die Freiheit” (200 łasztów), w 1817 miał jeszcze pinkę „L’Opinion” (435 łasztów) i galeas „Jungfrau Elisabeth” (192 łasztów). W 1822 jego flota składała się z trzech żaglowców o pojemności 836 łasztów, rok później z czterech, o pojemności 1211 łasztów. W 1814 był członkiem loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). Po wojnach napoleońskich sfinansował odbudowę zniszczonej Wielkiej Alei ( al. Zwycięstwa), pokrywając koszty wymiany wielu drzew.
Pochowany 6 I 1832 na cmentarzu kościoła Zbawiciela.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 1461/4, s. 27; 1461/136, s. 31-32.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, t. VII, Gdańsk 2019, s. 462.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 312.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 1, 2 I 1832, s. 13 (nekrolog).
