HENRICHSDORFF JOHANN DAVID, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN DAVID HENRICHSDORFF (30 V 1687 Gdańsk – 10 lub 11 VII 1739 Gdańsk), pastor kościołów Wszystkich Bożych Aniołów i Zbawiciela, drugi pastor kościoła św. Barbary. Pochodził z rodziny toruńskich perukarzy. Syn Benedicta (pochowany 15 V 1708 w wieku 58 lat), od 18 XI 1677 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, od 1687 starszego cechu kramarzy w Gdańsku, oraz jego poślubionej 14 XI 1677 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) żony Florentine (pochowana 15 XI 1707 w wieku 64 lat tamże, w grobie nr 323), córki Johanna Richtera. Brat chrzczonych jak i on w kościele NMP, zmarłych we wczesnym dzieciństwie Carla Ludwiga (chrzest 27 XII 1681) i Florentiny Elisabethy (30 III 1683), oraz Carla Benedicta (zm. 20 VIII 1773 Gdańsk), który 25 IX 1707 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
W grudniu 1694 zapisany został do początkowej klasy (piątej) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w trakcie nauki wyjechgał do innego ośrodka i w maju 1702 ponownie zapisany został do Gimnazjum Akademickiego, ale już do przedostatniej klasy (secundy). Studiował teologię w 1708 w Rostocku, w 1709 w Lipsku, gdzie uzyskał tytuł magistra. Od 1712 pastor w kościele szpitalnym Wszystkich Bożych Aniołów, od 1715 do 1727 pastor w kościele Zbawiciela na Zaroślaku, od 1727 do śmierci drugi pastor w kościele św. Barbary i jednocześnie w szpitalnym kościele św. Ducha.
Był dwukrotnie żonaty. 7 VII 1714 w kościele NMP ożenił się z Anną Virginią (pochowana tamże 22 V 1737, w wieku 48 lat, w grobie nr 309), córką Johanna Abrahama Jacobsena (1647 Gdańsk – 1717 Szczecin), lekarza w Gdańsku, Królewcu, Hamburgu, Berlinie i Szczecinie, i jego czwartej żony, Sofii Agnes Lucii z domu Senstius. Po raz drugi ożenił się w 1748/1749 z Euphrosyną (22 VI 1714 Gdańsk – pochowana 4 IX 1797), córką urodzonego w Toruniu kupca Beniamina Blecha (była ciotką pastora Abrahama Friedricha Blecha), która jako wdowa 17 V 1746 wyszła za Christiana Sendela.
Ojciec trojga dzieci: 1/ Davida Immanuela, który jako perukarz 28 I 1755 wystarał się o potwierdzenie obywatelstwa gdańskiego jako tzw. Bürger-Kind, a 11 IV 1766 uzyskał jego podniesienie do kupieckiego; 2/ Benjamina Benedicta (10 X 1738 Gdańsk – 12 III 1808 Steblewo (Stüblau)), 30 I 1753 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, współzałożyciela towarzystwa literackiego Gesellschaft zur Beförderung des guten Geschmacks in Danzig ( Aestetische Gesellschaft zu Danzig), przed wyjazdem na studia do Rostocku żegnanego w 1758 wierszem przez Friedricha Augusta Deschnera, 13 IV 1764 zweryfikowanego przez Ministerium Duchowne, wyświęconego 2 VII 1774, w tym samym roku kaznodziei w Gischkau (Juszkowo), od 1789 pastora w Steblewie, od 17 I 1775 męża poślubionej w kościele NMP Marii Constantii Lau (pochowana tamże 19 XII 1794 w wieku 40 lat w grobie nr 163) oraz córki 3/ Eleonory Constancii, żony Johanna Gottfrieda Löbela (pochowany tamże 23 I 1781 w wieku 79 lat w Kaplicy Bibliotecznej (Wszystkich Świętych)), po śmierci której w 1756 utwór żałobny napisał brat Benjamin Benedict (Bey dem Grabe der… Frauen Eleonora Constantia Löbel, gebohrn. Henrichsdorff, uberreichte diese Zeilen ein verbundenster Diener… Danzig 1756).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, VI, s. 32, 366; VII, s. 464, 466.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 264, 276, 340.
Freytag Hermann, Geschichte des Kirchspiels Stublau in Danziger Werde, „Zeitschrift des Westpreussischen Geschichtsvereins” 1912, H. 52, s. 186.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku, Gdańsk 1997, s. 229, 266.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 16, 23, 37, 62, 66, 83, 97.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 64, 72, 83, 110–111.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 237; 2, 504; 3, 18.
