REYMAN TADEUSZ, harcerz
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Od 1938 prezes „Kuźnicy”, harcerskiego klubu dyskusyjnego, skupiającego instruktorów obu komend chorągwi ZHP w Gdańsku (męskiej i żeńskiej), a także kręgi starszo harcerskie i byłych harcerzy. Mieszkał z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie. <br/><br/> | Od 1938 prezes „Kuźnicy”, harcerskiego klubu dyskusyjnego, skupiającego instruktorów obu komend chorągwi ZHP w Gdańsku (męskiej i żeńskiej), a także kręgi starszo harcerskie i byłych harcerzy. Mieszkał z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie. <br/><br/> | ||
Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.<br/><br/> | Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.<br/><br/> | ||
| − | Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na [[DWÓR MIEJSKI | Domu Harcerza]]. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. [[ZWARRA BRUNON, literat | Brunona Zwarry]] przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na [[DWÓR MIEJSKI | Domu Harcerza]]. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. [[ZWARRA BRUNON, literat | Brunona Zwarry]] przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.<br/> | Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 07:58, 12 wrz 2024
TADEUSZ REYMAN (18 XI 1918 Łańcut – 14 XI 1943 Kasina Wielka), harcerz. Syn Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku, i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Brat Ireny, po mężu Pilawskiej, Cecylii, Edmunda i Bolesława.
Od najmłodszych lat udzielał się w harcerstwie, początkowo w gromadzie zuchów w Gdańsku–Nowym Porcie, następnie w Gdańskiej Drużynie Harcerskiej. Uprawiał żeglarstwo w Polskim Klubie Morskim, zajmował się też modelarstwem lotniczym. W 1937 ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku.
Od 1938 prezes „Kuźnicy”, harcerskiego klubu dyskusyjnego, skupiającego instruktorów obu komend chorągwi ZHP w Gdańsku (męskiej i żeńskiej), a także kręgi starszo harcerskie i byłych harcerzy. Mieszkał z rodziną w koszarach w Gdańsku–Nowym Porcie przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie.
Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.
Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na Domu Harcerza. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział Muzeum Gdańska i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. Brunona Zwarry przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I).
Bibliografia:
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.
Archiwum rodzinne Elżbiety Wincel.
„Gazeta Gdańska” nr 111 z 15-17 V 1937.
„Straż Gdańska” nr 6 z 15 III 1938.
Dąbrowa-Kostka Stanisław, Hitlerowskie afisze śmierci, Kraków 1983.
Woźniak Robert, Harcerstwo polskie w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939, Warszawa 1977.
