REYMAN TADEUSZ, harcerz
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''TADEUSZ REYMAN''' (18 XI 1918 Łańcut – 14 XI 1943 Kasina Wielka), harcerz. Syn Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku]], i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Brat [[PILAWSKA IRENA, harcmistrzyni | Ireny, po mężu Pilawskiej]], [[REYMAN CECYLIA, harcmistrzyni, żeglarka, działaczka społeczna | Cecylii]], [[REYMAN EDMUND, lotnik | Edmunda]] i [[REYMAN BOLESŁAW, żeglarz, działacz społeczny | Bolesława]]. <br/><br/> | '''TADEUSZ REYMAN''' (18 XI 1918 Łańcut – 14 XI 1943 Kasina Wielka), harcerz. Syn Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku]], i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Brat [[PILAWSKA IRENA, harcmistrzyni | Ireny, po mężu Pilawskiej]], [[REYMAN CECYLIA, harcmistrzyni, żeglarka, działaczka społeczna | Cecylii]], [[REYMAN EDMUND, lotnik | Edmunda]] i [[REYMAN BOLESŁAW, żeglarz, działacz społeczny | Bolesława]]. <br/><br/> | ||
| − | Od najmłodszych lat udzielał się w harcerstwie, początkowo w gromadzie zuchów w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]], następnie w [[HARCERSTWO | Gdańskiej Drużynie Harcerskiej]]. Uprawiał żeglarstwo w [[ŻEGLARSTWO | Polskim Klubie Morskim]], zajmował się też modelarstwem lotniczym. W 1937 ukończył [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU| Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku]]. Mieszkał z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie. <br/><br/> | + | Od najmłodszych lat udzielał się w harcerstwie, początkowo w gromadzie zuchów w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]], następnie w [[HARCERSTWO | Gdańskiej Drużynie Harcerskiej]]. Uprawiał żeglarstwo w [[ŻEGLARSTWO | Polskim Klubie Morskim]], zajmował się też modelarstwem lotniczym. W 1937 ukończył [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU| Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku]]. |
| + | Od 1938 prezes „Kuźnicy”, harcerskiego klubu dyskusyjnego, skupiającego instruktorów obu komend chorągwi ZHP w Gdańsku (męskiej i żeńskiej), a także kręgi starszo harcerskie i byłych harcerzy. Mieszkał z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie. <br/><br/> | ||
Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.<br/><br/> | Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.<br/><br/> | ||
| − | Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na [[DWÓR MIEJSKI | Domu Harcerza]]. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. [[ZWARRA BRUNON, literat | Brunona Zwarry]] przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na [[DWÓR MIEJSKI | Domu Harcerza]]. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. [[ZWARRA BRUNON, literat | Brunona Zwarry]] przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.<br/> | ||
| + | Archiwum rodzinne Elżbiety Wincel. <br/> | ||
| + | „Gazeta Gdańska” nr 111 z 15-17 V 1937.<br/> | ||
| + | „Straż Gdańska” nr 6 z 15 III 1938.<br/> | ||
| + | Dąbrowa-Kostka Stanisław, ''Hitlerowskie afisze śmierci'', Kraków 1983. <br/> | ||
| + | Woźniak Robert, ''Harcerstwo polskie w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939'', Warszawa 1977. | ||
Wersja z 07:57, 12 wrz 2024
TADEUSZ REYMAN (18 XI 1918 Łańcut – 14 XI 1943 Kasina Wielka), harcerz. Syn Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku, i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Brat Ireny, po mężu Pilawskiej, Cecylii, Edmunda i Bolesława.
Od najmłodszych lat udzielał się w harcerstwie, początkowo w gromadzie zuchów w Gdańsku–Nowym Porcie, następnie w Gdańskiej Drużynie Harcerskiej. Uprawiał żeglarstwo w Polskim Klubie Morskim, zajmował się też modelarstwem lotniczym. W 1937 ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku.
Od 1938 prezes „Kuźnicy”, harcerskiego klubu dyskusyjnego, skupiającego instruktorów obu komend chorągwi ZHP w Gdańsku (męskiej i żeńskiej), a także kręgi starszo harcerskie i byłych harcerzy. Mieszkał z rodziną w koszarach w Gdańsku–Nowym Porcie przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu–Sadkowie.
Po wybuchu II wojny światowej dostał się do niewoli sowieckiej, z której udało mu się zbiec. Wstąpił do Tajnej Organizacji Orzeł Biały. Aresztowany jako zakładnik w październiku 1943, skazany na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu doraźnego Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD w Okręgu Krakowskim z 31 października tego roku. Zbiorową egzekucję zakładników przeprowadzono 11 XI 1943 w pobliżu kościoła w Kasinie Wielkiej i tam pochowany. 21 IV 1945 zwłoki ekshumowano i dzień później pochowano uroczyście na cmentarzu w Mszanie Dolnej.
Upamiętniony w Gdańsku na tablicy poświęconej poległym i pomordowanym harcerzom i działaczom harcerskim, znajdującej się na Domu Harcerza. Jego postać została przypomniana na wystawie plenerowej „Z Wolnego Miasta Gdańska do Armii Krajowej”, którą Muzeum Poczty Polskiej – Oddział Muzeum Gdańska i Centrum Pamięci o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska im. Brunona Zwarry przygotowały na 80. rocznicę przekształcenia Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową (12 luty – 28 marca 2022, Gdańsk, ul. Grobla I).
Bibliografia:
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska.
Archiwum rodzinne Elżbiety Wincel.
„Gazeta Gdańska” nr 111 z 15-17 V 1937.
„Straż Gdańska” nr 6 z 15 III 1938.
Dąbrowa-Kostka Stanisław, Hitlerowskie afisze śmierci, Kraków 1983.
Woźniak Robert, Harcerstwo polskie w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939, Warszawa 1977.
