RENNEN REINHOLT von der, złotnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Reinholt_van_der_Renne.png|thumb|Reinholt von der Renne, dzbanek do wina z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA| | + | [[File:Reinholt_van_der_Renne.png|thumb|Reinholt von der Renne, dzbanek do wina z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku]] |
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
'''REINHOLT (Reinhard) von der RENNEN von LINN''' (zm. 22 X 1626 Gdańsk), złotnik. Pochodził z miejscowości Linn (prawdopodobnie obecna dzielnica Krefeld w Nadrenii Północnej-Westfalii lub Lunden w Szlezwiku-Holsztynie). Mistrzem został w 1592. 12 VI 1593 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1594 wynajmował pracownię przy Wollwebergasse (ul. Tkacka). Funkcję kompana [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] złotników pełnił w latach 1599, 1604, 1609, 1618, 1626, starszego cechu – 1600, 1605, 1610, 1619. Miał dziewięciu synów: Johannesa, Antoniusa, Reinholta, Friedricha, Roloffa, Salomona, [[RENNEN PETER van den, złotnik | Petera]], Daniela, Davida. Salomon i Peter kontynuowali zawód ojca, obaj jako tzw. Bürger-Kinder (dzieci gdańskich obywateli) otrzymali kupieckie (ulepszone w stosunku do prawa ojca), kupieckie obywatelstwo Gdańska: Salomon 4 II 1647, Peter 10 IX 1648. Salomon uzyskał uprawnienia mistrzowskie 1642, po raz ostatni wzmiankowany był 30 III 1662, jego z kolei syn, również Salomon, 16 XII 1682 także potwierdził swoje kupieckie gdańskie obywatelstwo (jako tzw. Bürger-Kinder).<br/><br/> | '''REINHOLT (Reinhard) von der RENNEN von LINN''' (zm. 22 X 1626 Gdańsk), złotnik. Pochodził z miejscowości Linn (prawdopodobnie obecna dzielnica Krefeld w Nadrenii Północnej-Westfalii lub Lunden w Szlezwiku-Holsztynie). Mistrzem został w 1592. 12 VI 1593 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1594 wynajmował pracownię przy Wollwebergasse (ul. Tkacka). Funkcję kompana [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] złotników pełnił w latach 1599, 1604, 1609, 1618, 1626, starszego cechu – 1600, 1605, 1610, 1619. Miał dziewięciu synów: Johannesa, Antoniusa, Reinholta, Friedricha, Roloffa, Salomona, [[RENNEN PETER van den, złotnik | Petera]], Daniela, Davida. Salomon i Peter kontynuowali zawód ojca, obaj jako tzw. Bürger-Kinder (dzieci gdańskich obywateli) otrzymali kupieckie (ulepszone w stosunku do prawa ojca), kupieckie obywatelstwo Gdańska: Salomon 4 II 1647, Peter 10 IX 1648. Salomon uzyskał uprawnienia mistrzowskie 1642, po raz ostatni wzmiankowany był 30 III 1662, jego z kolei syn, również Salomon, 16 XII 1682 także potwierdził swoje kupieckie gdańskie obywatelstwo (jako tzw. Bürger-Kinder).<br/><br/> | ||
Przypisuje mu się znak mistrzowski z kursywną literą R w obrysie, który znajduje się na niewielkim dzbanku z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku. Zarazem nie ma pewności co do poprawności tej atrybucji, gdyż wspomniane naczynie nie zostało opatrzone żadnym znakiem miejskim. Część badaczy wiąże z tym złotnikiem także nieznakowany, okazały zestaw do lawabo z pierwszej ćwierci XVII wieku, zapewne gdańskiej roboty (aukcja Sotheby’s w Genewie, 1988).<br/><br/> | Przypisuje mu się znak mistrzowski z kursywną literą R w obrysie, który znajduje się na niewielkim dzbanku z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku. Zarazem nie ma pewności co do poprawności tej atrybucji, gdyż wspomniane naczynie nie zostało opatrzone żadnym znakiem miejskim. Część badaczy wiąże z tym złotnikiem także nieznakowany, okazały zestaw do lawabo z pierwszej ćwierci XVII wieku, zapewne gdańskiej roboty (aukcja Sotheby’s w Genewie, 1988).<br/><br/> | ||
| − | Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 47.<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908. | ||
Wersja z 18:43, 30 lip 2024
REINHOLT (Reinhard) von der RENNEN von LINN (zm. 22 X 1626 Gdańsk), złotnik. Pochodził z miejscowości Linn (prawdopodobnie obecna dzielnica Krefeld w Nadrenii Północnej-Westfalii lub Lunden w Szlezwiku-Holsztynie). Mistrzem został w 1592. 12 VI 1593 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Od 1594 wynajmował pracownię przy Wollwebergasse (ul. Tkacka). Funkcję kompana cechu złotników pełnił w latach 1599, 1604, 1609, 1618, 1626, starszego cechu – 1600, 1605, 1610, 1619. Miał dziewięciu synów: Johannesa, Antoniusa, Reinholta, Friedricha, Roloffa, Salomona, Petera, Daniela, Davida. Salomon i Peter kontynuowali zawód ojca, obaj jako tzw. Bürger-Kinder (dzieci gdańskich obywateli) otrzymali kupieckie (ulepszone w stosunku do prawa ojca), kupieckie obywatelstwo Gdańska: Salomon 4 II 1647, Peter 10 IX 1648. Salomon uzyskał uprawnienia mistrzowskie 1642, po raz ostatni wzmiankowany był 30 III 1662, jego z kolei syn, również Salomon, 16 XII 1682 także potwierdził swoje kupieckie gdańskie obywatelstwo (jako tzw. Bürger-Kinder).
Przypisuje mu się znak mistrzowski z kursywną literą R w obrysie, który znajduje się na niewielkim dzbanku z kościół św. Jana w Gdańsku. Zarazem nie ma pewności co do poprawności tej atrybucji, gdyż wspomniane naczynie nie zostało opatrzone żadnym znakiem miejskim. Część badaczy wiąże z tym złotnikiem także nieznakowany, okazały zestaw do lawabo z pierwszej ćwierci XVII wieku, zapewne gdańskiej roboty (aukcja Sotheby’s w Genewie, 1988).
Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 47.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908.
