WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I AUTOMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ

Aktualna wersja na dzień 12:43, 18 lip 2024

Budynek Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej, lata 60. XX wieku

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I AUTOMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ (PG), ul. Narutowicza 11/12. W 1945 powstał Wydział Elektryczny, powołany dekretem z 24 V 1945 o przekształceniu PG w państwową szkołę akademicką. Początkowo miał być połączony z Wydziałem Mechaniczno–Elektrycznym, ostatecznie zdecydowano o utworzeniu dwóch oddzielnych wydziałów. Organizatorem Wydziału był Kazimierz Kopecki.

W 1945 Wydział Elektryczny składał się z Katedr: Elektrotechniki Teoretycznej, Miernictwa Elektrycznego i Wysokich Napięć, Urządzeń Elektrycznych, Sieci i Gospodarki Elektrycznej, Wysokich Napięć, Maszyn Elektrycznych i Napędu Elektrycznego, Teletechniki, Radiotechniki, Elektrotechniki Stosowanej i Akustyki, Podstaw Elektrotechniki, Trakcji Elektrycznej, Fizyki I. Pierwszą kadrę tworzyli wykładowcy Politechniki Lwowskiej i Politechniki Warszawskiej, w tym profesorowie: Łukasz Dorosz, Ignacy Malecki, Mieczysław Rodkiewicz, Leon Staniewicz, Stanisław Trzetrzewiński oraz konstruktorzy i pracownicy elektrowni i przemysłu elektrycznego, radia: Piotr Ciechanowicz, Ignacy Gościcki, Kazimierz Kopecki, Henryk Markiewicz, Jan Piasecki, Stanisław Szpor (od 1947), Paweł Szulkin, a od 1949: Alfons Hoffmann i Eugeniusz Kenig oraz matematycy: Stanisław Turski, fizycy: Mieczysław Wolfke, Arkadiusz Piekara.

Do 1948 studia na Wydziale prowadzono według programu czteroletnich dziennych studiów magisterskich z sekcjami: Energetyki, Konstrukcji, Elektrotechniki Okrętowej, Teletechniki, Radiotechniki. W 1948 wprowadzono dwustopniowy tok studiów: trzyletnie studia inżynierskie i dwuletnie studia magisterskie, a w roku akademickiego 1954/1955 – pięcioletnie i pięcio- i półletnie studia magisterskie (realizowane do 2010/2011). W latach 1951–1968 funkcjonowały: dwuletnie studia wieczorowe inżynierskie, a w 1955–1956 sześcioletnie wieczorowe. Od 1963 prowadzone są studia podyplomowe, m.in. z Automatyki Przemysłowej, Energetyki Przemysłowej, Trakcji Elektrycznej, od 1970 zaś studia doktoranckie. W 1992 uruchomiono siedmiosemestralne studia dzienne inżynierskie i czterosemestralne studia magisterskie oraz dziesięciosemestralne studia zaoczne inżynierskie, od roku akademickiego 2001/2002 – dziewięciosemestralne. Od roku akademickiego 2010/2011 realizowany jest Program Podwójnego Dyplomowania, wraz z The School of Engineering, w strukturze Blekinge Institute of Technology w Karlskronie. Kształcono m.in. w specjalnościach elektrotechnika okrętowa (morska), od 1989 automatyka i robotyka, prowadzone są studia na kierunkach: Elektrotechnika, Automatyka i Robotyka, Energetyka (kierunek międzywydziałowy: z Wydziałem Oceanotechniki i Okrętownictwa i Mechanicznym). Wydział przygotowywał prace dotyczące systemu elektroenergetycznego północnych województw, zasilania miast, odbudowy, modernizacji i rozbudowy sieci energetycznej, trakcyjnej autobusów, tramwajów, trolejbusów, Szybkiej Kolei Miejskiej, automatyki, elektronicznej techniki obliczeniowej.

W 1952 z Wydziału Elektrycznego wydzielono Wydział Łączności. W 1969 zamiast Katedr utworzono trzy Instytuty: Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych, Elektrotechniki Morskiej i Przemysłowej, Elektroenergetyki i Automatyki. W 1991 zamiast Instytutów utworzono Katedry: Elektrotechniki Teoretycznej, Wysokich Napięć, Aparatów Elektrycznych, Trakcji Elektrycznej, Elektrotechnologii, Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych, Miernictwa Elektrycznego, Elektrowni i Gospodarki Energetycznej, Systemów Elektroenergetycznych, Automatyki. W 1996 Wydział Elektryczny został przekształcony w Wydział Elektrotechniki i Automatyki, w 1999 utworzono Katedry: Elektrotechniki Teoretycznej i Informatyki oraz Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych.

Początkowo największą inwestycją były laboratoria Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych, w 1949 urządzone przez prof. Stanisława Szpora w gmachu przy ul. Własna Strzecha 18a, oraz sala audytoryjna WN 15. W 1953 zbudowano i uruchomiono pierwszą w Polsce zwarciownię, w 1955 powstał Ośrodek Doświadczalny. W 1979 i 1987, z inicjatywy prof. Henryka Markiewicza i seniora budowy doc. Jan Figwera, zbudowano budynki Instytutu Elektrotechniki Morskiej i Przemysłowej (później Ośrodek Doświadczalny i Laboratorium Inteligentnej Energetyki LAB 6). W 1992 zbudowano czteropiętrowy nowy gmach Wydziału (ul. Sobieskiego 7), halę Laboratorium Maszyn Elektrycznych, w 2015 nowoczesny gmach Laboratorium Linte 2 (ul. Sobieskiego 5).

W styczniu 2013 powstała Rada Konsultacyjna Wydziału Elektrotechniki i Automatyki, pełniąca funkcję opiniodawczo–doradczą, którą tworzą przedstawiciele podmiotów gospodarczych województwa pomorskiego, stowarzyszeń naukowo–technicznych i szkół. W 2023 na Wydziale funkcjonowały Katedry: Automatyki, Automatyki Napędu Elektrycznego i Konwersji Energii, Biomechatroniki i Elektroenergetyki, Elektrotechniki i Inżynierii Wysokich Napięć, Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych, Inżynierii Elektrycznej Transportu, Inteligentnych Systemów Sterowania i Wspomagania Decyzji, Mechatroniki i Inżynierii Wysokich Napięć, Metrologii i Systemów Informacyjnych oraz Ośrodek Doświadczalny. Wydział posiada trzy audytoria: E 41 i E 1 i WN 15. Od 1994 budynek główny nazwano imieniem Kazimierza Kopeckiego. WP

Bibliografia:
Wydział Elektrotechniki i Automatyki. Wczoraj i dziś. Księga jubileuszowa 1904–2004, red. A. Grono, Gdańsk 2004, s. 70–121.