TOMASZEWSKI WACŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Wacław_Tomaszewski.jpg|thumb|Wacław Tomaszewski]] | [[File:Wacław_Tomaszewski.jpg|thumb|Wacław Tomaszewski]] | ||
| − | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. Syn Aleksandra i Gabrieli z domu Roszkowskiej. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.<br/><br/> | + | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. Syn Aleksandra i Gabrieli z domu Roszkowskiej, młodszy brat Jadwigi. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.<br/><br/> |
| − | W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. Od 1928 związany z Gdynią. | + | W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. W latach 1919–1922, z ramienia Związku Ludowo-Narodowego, był posłem do Sejmu Ustawodawczego RP. Od 1928 związany z Gdynią. M.in. zaprojektował (1928) budynek Szkół Morskich (obecnie między innymi Uniwersytet Morski w Gdyni, ul. Morska), ostatnią kondygnację i zwieńczenie Państwowego Instytutu Meteorologicznego przy ul. Waszyngtona (1928–1929), Domu Marynarza Polskiego (Dom Rybaka) przy ul. Jana z Kolna (1929–1932). Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy.<br/><br/> |
| − | Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku przy ul. Polanki 68, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). | + | Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku przy ul. Polanki 68, pracował w [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | Biurze Odbudowy Portów]], od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziału Architektury]]. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. Projektant m.in. siedziby Miastoprojektu w Gdańsku (1947–1949); hotelu Monopol (Hotel Scandic) przy ul. Podwale Grodzkie 9 (1949), współprojektant m.in.Dworcz Gdynia Główna Osobowa (1950–1955). W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). Żonaty był z Kazimierą Gabrielą z domu Rodkiewicz (14 IV 1897 – 18 I 1974). Pochowani na [[CMENTARZE W OLIWIE | Cmentarzu Komunalnym w Oliwie]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:34, 21 cze 2024
WACŁAW TOMASZEWSKI (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na Politechnice Gdańskiej (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. Syn Aleksandra i Gabrieli z domu Roszkowskiej, młodszy brat Jadwigi. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.
W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. W latach 1919–1922, z ramienia Związku Ludowo-Narodowego, był posłem do Sejmu Ustawodawczego RP. Od 1928 związany z Gdynią. M.in. zaprojektował (1928) budynek Szkół Morskich (obecnie między innymi Uniwersytet Morski w Gdyni, ul. Morska), ostatnią kondygnację i zwieńczenie Państwowego Instytutu Meteorologicznego przy ul. Waszyngtona (1928–1929), Domu Marynarza Polskiego (Dom Rybaka) przy ul. Jana z Kolna (1929–1932). Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy.
Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku przy ul. Polanki 68, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. Projektant m.in. siedziby Miastoprojektu w Gdańsku (1947–1949); hotelu Monopol (Hotel Scandic) przy ul. Podwale Grodzkie 9 (1949), współprojektant m.in.Dworcz Gdynia Główna Osobowa (1950–1955). W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). Żonaty był z Kazimierą Gabrielą z domu Rodkiewicz (14 IV 1897 – 18 I 1974). Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
