WALDEN DE-GAŁUSZKO KRYSTYNA, profesor nauk medycznych
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: 3_Krystyna_de_Walden-Gałuszko.jpg |thumb| Krystyna de Walden-Gałuszko podczas V Seminarium Psychoonkologicznego, 22–24 II 2018]] | [[File: 3_Krystyna_de_Walden-Gałuszko.jpg |thumb| Krystyna de Walden-Gałuszko podczas V Seminarium Psychoonkologicznego, 22–24 II 2018]] | ||
| − | '''KRYSTYNA DE WALDEN-GAŁUSZKO''' (ur. 7 VIII 1935 Gdańsk), profesor nauk medycznych. Urodziła się w [[SZPITAL POŁOŻNICTWA I CHORÓB KOBIECYCH | Staatliche Frauenklinik und Hebammenlehranstalt]] w Gdańsku, przy Schellmühler Weg 1A (ul. Kliniczna); na chrzcie otrzymała imię Jolanta. Córka Stefana de Walden (27 XII 1896 – 17 I 1976), komandora, m.in. dowódcy kontrtorpedowca ORP „Wicher” podczas obrony Wybrzeża w 1939, oraz poślubionej w 1934 Marii z domu Łokuciewskiej (1905 – 31 XII 1945, zmarła na późno zdiagnozowaną gruźlicę). Do wybuchu II wojny światowej mieszkała z rodziną w Gdyni, w czasie wojny przebywała z matką w Rakańcach koło Wilna. Do 1945 uczyła się pod okiem guwernantki, do poziomu IV klasy szkoły powszechnej. Po wojnie zamieszkała w Warszawie, przy ul. Belwederskiej 44. W szkole | + | '''KRYSTYNA DE WALDEN-GAŁUSZKO''' (ur. 7 VIII 1935 Gdańsk), profesor nauk medycznych. Urodziła się w [[SZPITAL POŁOŻNICTWA I CHORÓB KOBIECYCH | Staatliche Frauenklinik und Hebammenlehranstalt]] w Gdańsku, przy Schellmühler Weg 1A (ul. Kliniczna); na chrzcie otrzymała imię Jolanta. Córka Stefana de Walden (27 XII 1896 – 17 I 1976), komandora, m.in. dowódcy kontrtorpedowca ORP „Wicher” podczas obrony Wybrzeża w 1939, oraz poślubionej w 1934 Marii z domu Łokuciewskiej (1905 – 31 XII 1945, zmarła na późno zdiagnozowaną gruźlicę). Do wybuchu II wojny światowej mieszkała z rodziną w Gdyni, w czasie wojny przebywała z matką w Rakańcach koło Wilna. Do 1945 uczyła się pod okiem guwernantki, do poziomu IV klasy szkoły powszechnej. Po wojnie zamieszkała w Warszawie, przy ul. Belwederskiej 44. W szkole prywatnej ukończyła V i VI klasę (wrzesień 1945 – czerwiec 1947).<br/><br/> |
| − | Po powrocie rodziny | + | Po powrocie rodziny do Gdyni zamieszkała na krótko przy al. Zwycięstwa, następnie przy ul. Świętojańskiej 66. W Gdyni uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 1 przy ul. 10 Lutego 26. Po jej ukończeniu przez krótki czas uczyła się w Liceum Fotografiki Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych w Gdyni–Orłowie, prowadzonym przez wileńskich artystów fotografików, małżeństwo Bolesławę i Edmunda Zdanowskich. W 1952 zdała maturę w Liceum Ogólnokształcącym Sióstr Urszulanek w Gdyni.<br/><br/> |
Absolwentka dwóch fakultetów [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1952–1956 studiowała na Wydziale Farmaceutycznym. Była członkiem Studenckiego Koła Naukowego przy Katedrze Chemii Organicznej, którego opiekunem był [[SAWLEWICZ JÓZEF, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku | prof. Józef Sawlewicz]]. W 1961 ukończyła studia na Wydziale Lekarskim. Odbyła staż kliniczny w AMG, w 1962 rozpoczęła pracę w [[SZPITAL PSYCHIATRYCZNY | Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym]] przy ul. Srebrniki, gdzie uzyskała I i II stopień specjalizacji z psychiatrii. Od 1967 doktor nauk medycznych na podstawie rozprawy ''Wpływ chloropromazyny na funkcje wątroby'' (promotor: prof. [[BILIKIEWICZ TADEUSZ ANTONI, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Tadeusz Bilikiewicz]], przewód na Wydziale Lekarskim AMG). <br/><br/> | Absolwentka dwóch fakultetów [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1952–1956 studiowała na Wydziale Farmaceutycznym. Była członkiem Studenckiego Koła Naukowego przy Katedrze Chemii Organicznej, którego opiekunem był [[SAWLEWICZ JÓZEF, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku | prof. Józef Sawlewicz]]. W 1961 ukończyła studia na Wydziale Lekarskim. Odbyła staż kliniczny w AMG, w 1962 rozpoczęła pracę w [[SZPITAL PSYCHIATRYCZNY | Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym]] przy ul. Srebrniki, gdzie uzyskała I i II stopień specjalizacji z psychiatrii. Od 1967 doktor nauk medycznych na podstawie rozprawy ''Wpływ chloropromazyny na funkcje wątroby'' (promotor: prof. [[BILIKIEWICZ TADEUSZ ANTONI, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Tadeusz Bilikiewicz]], przewód na Wydziale Lekarskim AMG). <br/><br/> | ||
| − | Od 1969 adiunkt w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni (IMMT). Od 1975 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy ''Stan układu wegetatywnego w neurastenii u marynarzy'' (przewód na Wydziale Lekarskim AM w Szczecinie). Zatrudniona na stanowisku docenta, od 1976 była kierowniczką kierownika Zakładu Ergonomii IMMT. Od 1985 profesor | + | Od 1969 adiunkt w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni (IMMT). Od 1975 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy ''Stan układu wegetatywnego w neurastenii u marynarzy'' (przewód na Wydziale Lekarskim AM w Szczecinie). Zatrudniona na stanowisku docenta, od 1976 była kierowniczką kierownika Zakładu Ergonomii IMMT. Od 1985 profesor nadzwyczajna (tytularna), od 1992 profesor zwyczajna. Od 1987 do 1996 pracowała w Zespołowej Katedrze Prawa Karnego Materialnego i Wykonawczego oraz Psychiatrii Sądowej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), w której w latach 1994–1995 była kierowniczką.<br/><br/> |
Od lat 80. XX wieku wolontariuszka ruchu hospicyjnego. Współpracowała z ks. [[DUTKIEWICZ EUGENIUSZ, pallotyn | Eugeniuszem Dutkiewiczem]] i prof. [[PENSON JOANNA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Joanną Muszkowską-Penson]] w [[HOSPICJUM IM. KS. EUGENIUSZA DUTKIEWICZA SAC | Hospicjum Pallottinum]]. W 2000 uzyskała specjalizację w zakresie medycyny paliatywnej, od 1996 przejścia na emeryturę w 2005 była kierownikiem Zakładu Medycyny Paliatywnej w Katedrze Medycyny Rodzinnej AMG, jednocześnie od 1999 do 2001 konsultantem wojewódzkim w zakresie medycyny paliatywnej, w latach 2001–2007 konsultantem krajowym. W 2005 z jej inicjatywy utworzono Krajową Szkołę Psychoonkologii przy Polskim Towarzystwie Psychoonkologicznym, która prowadzi szkolenia dla personelu medycznego. Na emeryturze wolontaryjnie współpracuje z Hospicjum Gdańskim im. Matki Teresy z Kalkuty i działa jako psychoonkolog w Wojewódzkim Centrum Onkologii w Gdańsku. Współtworzyła Pomorską Infolinię Onkologiczną, która rozpoczęła działalność 1 II 2012. Od 1 VI 2013 do 31 XII 2020 była kierownikiem Katedry Psychiatrii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. <br/><br/> | Od lat 80. XX wieku wolontariuszka ruchu hospicyjnego. Współpracowała z ks. [[DUTKIEWICZ EUGENIUSZ, pallotyn | Eugeniuszem Dutkiewiczem]] i prof. [[PENSON JOANNA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Joanną Muszkowską-Penson]] w [[HOSPICJUM IM. KS. EUGENIUSZA DUTKIEWICZA SAC | Hospicjum Pallottinum]]. W 2000 uzyskała specjalizację w zakresie medycyny paliatywnej, od 1996 przejścia na emeryturę w 2005 była kierownikiem Zakładu Medycyny Paliatywnej w Katedrze Medycyny Rodzinnej AMG, jednocześnie od 1999 do 2001 konsultantem wojewódzkim w zakresie medycyny paliatywnej, w latach 2001–2007 konsultantem krajowym. W 2005 z jej inicjatywy utworzono Krajową Szkołę Psychoonkologii przy Polskim Towarzystwie Psychoonkologicznym, która prowadzi szkolenia dla personelu medycznego. Na emeryturze wolontaryjnie współpracuje z Hospicjum Gdańskim im. Matki Teresy z Kalkuty i działa jako psychoonkolog w Wojewódzkim Centrum Onkologii w Gdańsku. Współtworzyła Pomorską Infolinię Onkologiczną, która rozpoczęła działalność 1 II 2012. Od 1 VI 2013 do 31 XII 2020 była kierownikiem Katedry Psychiatrii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. <br/><br/> | ||
Autorka prac: ''Wybrane zagadnienia neuropsychiatrii w medycynie pracy'' (Warszawa 1991); ''Wybrane zagadnienia psychoonkologii i psychotanatologii'' (Gdański 1992); ''Zarys psychopatologii ogólnej i psychiatrii'' (Gdański 1993); ''Jakość życia w chorobie nowotworowej'' (Gdańsk 1994); ''U kresu. Opieka psychopaliatywna, czyli jak pomóc choremu, rodzinie i personelowi medycznemu środkami psychologicznymi'' (Gdańsk 1996); ''Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach stacjonarnych'' (Gdańsk 2001); ''Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach ambulatoryjnych'' (Gdańsk 2002); ''Psychoonkologia w praktyce klinicznej'' (Warszawa 2011), współautorka prac: ''Medycyna paliatywna'' (Warszawa 2015); ''Pielęgniarstwo opieki paliatywnej'' (Warszawa 2016). Także autorka lub współautorka także ponad 20 rozdziałów w monografiach i podręcznikach oraz licznych ekspertyz lekarskich.<br/><br/> | Autorka prac: ''Wybrane zagadnienia neuropsychiatrii w medycynie pracy'' (Warszawa 1991); ''Wybrane zagadnienia psychoonkologii i psychotanatologii'' (Gdański 1992); ''Zarys psychopatologii ogólnej i psychiatrii'' (Gdański 1993); ''Jakość życia w chorobie nowotworowej'' (Gdańsk 1994); ''U kresu. Opieka psychopaliatywna, czyli jak pomóc choremu, rodzinie i personelowi medycznemu środkami psychologicznymi'' (Gdańsk 1996); ''Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach stacjonarnych'' (Gdańsk 2001); ''Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach ambulatoryjnych'' (Gdańsk 2002); ''Psychoonkologia w praktyce klinicznej'' (Warszawa 2011), współautorka prac: ''Medycyna paliatywna'' (Warszawa 2015); ''Pielęgniarstwo opieki paliatywnej'' (Warszawa 2016). Także autorka lub współautorka także ponad 20 rozdziałów w monografiach i podręcznikach oraz licznych ekspertyz lekarskich.<br/><br/> | ||
| − | Organizatorka seminariów międzynarodowych, ogólnopolskich konferencji oraz zjazdów naukowych. Wielokrotnie przedstawiała wyniki swoich prac z zakresu psychoonkologii podczas zjazdów krajowych PTPO oraz International Psycho-Oncology Society (IPOS). Prowadzi szkolenia dla lekarzy, pielęgniarek, psychologów oraz wolontariuszy w zakresie | + | Organizatorka seminariów międzynarodowych, ogólnopolskich konferencji oraz zjazdów naukowych. Wielokrotnie przedstawiała wyniki swoich prac z zakresu psychoonkologii podczas zjazdów krajowych PTPO oraz International Psycho-Oncology Society (IPOS). Prowadzi szkolenia dla lekarzy, pielęgniarek, psychologów oraz wolontariuszy w zakresie w zakresie psychoonkologii i medycyny paliatywnej. W ramach Akademii Kształcenia Ustawicznego „Lancet” jako kierownik naukowy uczestniczyła w szkoleniu psychoonkologicznym ponad 1500 lekarzy rodzinnych w całym kraju. Prowadzi także gabinet, lecząc dorosłych i młodzież w zakresie depresji, stanów lękowych, nerwic, chorób psychicznych oraz zaburzeń adaptacyjnych w przebiegu chorób somatycznych i reakcji na stres.<br/><br/> |
| − | Współtworzyła Polskie Towarzystwo Psychoonkologiczne (zarejestrowane 10 XII 1992), do 21 XI 2016 jego prezes, następnie wiceprezes. Honorowa członkini Rady Naukowej czasopisma „Medycyna Paliatywna” („Palliative Medicine”), kwartalnika Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej, Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej. Członkini Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, European Association of Palliative Medicine oraz International Psycho-Oncology Society. W 2007 laureatką nagrody metropolity gdańskiego dla „Niestrudzonego Opiekuna Osób Chorych i Niepełnosprawnych”. W lutym 2008, wraz ks. [[KRAKOWIAK PIOTR, pallotyn, dyrektor hospicjum | Piotrem Krakowiakiem]] oraz prof. Jackiem Łuczakiem otrzymała Nagrodę św. Kamila, przyznawaną przez Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej. W 2009 została laureatką Nagrody im. dr Aleksandry Gabrysiak Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku. W 2013 otrzymała nagrodę Honorowego Wolontariusza Fundacji Hospicyjnej.<br/><br/> | + | Współtworzyła Polskie Towarzystwo Psychoonkologiczne (zarejestrowane 10 XII 1992), do 21 XI 2016 jego prezes, następnie wiceprezes. Honorowa członkini Rady Naukowej czasopisma „Medycyna Paliatywna” („Palliative Medicine”), kwartalnika Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej, Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej. Członkini honorowa Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej oraz Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, European Association of Palliative Medicine oraz International Psycho-Oncology Society. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2002), odznaką „Wzorowego Pracownika Służby Zdrowia”, srebrną odznaką „Zasłużonego Pracownika Morza”, wyróżniona nagrodą Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 2007 laureatką nagrody metropolity gdańskiego dla „Niestrudzonego Opiekuna Osób Chorych i Niepełnosprawnych”. W lutym 2008, wraz ks. [[KRAKOWIAK PIOTR, pallotyn, dyrektor hospicjum | Piotrem Krakowiakiem]] oraz prof. Jackiem Łuczakiem otrzymała Nagrodę św. Kamila, przyznawaną przez Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej. W 2009 została laureatką Nagrody im. dr Aleksandry Gabrysiak Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku. W 2013 otrzymała nagrodę Honorowego Wolontariusza Fundacji Hospicyjnej.<br/><br/> |
Była żoną prof. [[GAŁUSZKO PAWEŁ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku, patron skweru | Pawła Gałuszko]], matka Mikołaja (ur. 1972), prawnika oraz dr n. med. Marii Gałuszko-Węgielnik (ur. 1976), lekarza psychiatry. {{author:MTO}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Była żoną prof. [[GAŁUSZKO PAWEŁ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku, patron skweru | Pawła Gałuszko]], matka Mikołaja (ur. 1972), prawnika oraz dr n. med. Marii Gałuszko-Węgielnik (ur. 1976), lekarza psychiatry. {{author:MTO}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 07:56, 15 kwi 2024
KRYSTYNA DE WALDEN-GAŁUSZKO (ur. 7 VIII 1935 Gdańsk), profesor nauk medycznych. Urodziła się w Staatliche Frauenklinik und Hebammenlehranstalt w Gdańsku, przy Schellmühler Weg 1A (ul. Kliniczna); na chrzcie otrzymała imię Jolanta. Córka Stefana de Walden (27 XII 1896 – 17 I 1976), komandora, m.in. dowódcy kontrtorpedowca ORP „Wicher” podczas obrony Wybrzeża w 1939, oraz poślubionej w 1934 Marii z domu Łokuciewskiej (1905 – 31 XII 1945, zmarła na późno zdiagnozowaną gruźlicę). Do wybuchu II wojny światowej mieszkała z rodziną w Gdyni, w czasie wojny przebywała z matką w Rakańcach koło Wilna. Do 1945 uczyła się pod okiem guwernantki, do poziomu IV klasy szkoły powszechnej. Po wojnie zamieszkała w Warszawie, przy ul. Belwederskiej 44. W szkole prywatnej ukończyła V i VI klasę (wrzesień 1945 – czerwiec 1947).
Po powrocie rodziny do Gdyni zamieszkała na krótko przy al. Zwycięstwa, następnie przy ul. Świętojańskiej 66. W Gdyni uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 1 przy ul. 10 Lutego 26. Po jej ukończeniu przez krótki czas uczyła się w Liceum Fotografiki Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych w Gdyni–Orłowie, prowadzonym przez wileńskich artystów fotografików, małżeństwo Bolesławę i Edmunda Zdanowskich. W 1952 zdała maturę w Liceum Ogólnokształcącym Sióstr Urszulanek w Gdyni.
Absolwentka dwóch fakultetów Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W latach 1952–1956 studiowała na Wydziale Farmaceutycznym. Była członkiem Studenckiego Koła Naukowego przy Katedrze Chemii Organicznej, którego opiekunem był prof. Józef Sawlewicz. W 1961 ukończyła studia na Wydziale Lekarskim. Odbyła staż kliniczny w AMG, w 1962 rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym przy ul. Srebrniki, gdzie uzyskała I i II stopień specjalizacji z psychiatrii. Od 1967 doktor nauk medycznych na podstawie rozprawy Wpływ chloropromazyny na funkcje wątroby (promotor: prof. Tadeusz Bilikiewicz, przewód na Wydziale Lekarskim AMG).
Od 1969 adiunkt w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni (IMMT). Od 1975 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy Stan układu wegetatywnego w neurastenii u marynarzy (przewód na Wydziale Lekarskim AM w Szczecinie). Zatrudniona na stanowisku docenta, od 1976 była kierowniczką kierownika Zakładu Ergonomii IMMT. Od 1985 profesor nadzwyczajna (tytularna), od 1992 profesor zwyczajna. Od 1987 do 1996 pracowała w Zespołowej Katedrze Prawa Karnego Materialnego i Wykonawczego oraz Psychiatrii Sądowej Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w której w latach 1994–1995 była kierowniczką.
Od lat 80. XX wieku wolontariuszka ruchu hospicyjnego. Współpracowała z ks. Eugeniuszem Dutkiewiczem i prof. Joanną Muszkowską-Penson w Hospicjum Pallottinum. W 2000 uzyskała specjalizację w zakresie medycyny paliatywnej, od 1996 przejścia na emeryturę w 2005 była kierownikiem Zakładu Medycyny Paliatywnej w Katedrze Medycyny Rodzinnej AMG, jednocześnie od 1999 do 2001 konsultantem wojewódzkim w zakresie medycyny paliatywnej, w latach 2001–2007 konsultantem krajowym. W 2005 z jej inicjatywy utworzono Krajową Szkołę Psychoonkologii przy Polskim Towarzystwie Psychoonkologicznym, która prowadzi szkolenia dla personelu medycznego. Na emeryturze wolontaryjnie współpracuje z Hospicjum Gdańskim im. Matki Teresy z Kalkuty i działa jako psychoonkolog w Wojewódzkim Centrum Onkologii w Gdańsku. Współtworzyła Pomorską Infolinię Onkologiczną, która rozpoczęła działalność 1 II 2012. Od 1 VI 2013 do 31 XII 2020 była kierownikiem Katedry Psychiatrii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Autorka prac: Wybrane zagadnienia neuropsychiatrii w medycynie pracy (Warszawa 1991); Wybrane zagadnienia psychoonkologii i psychotanatologii (Gdański 1992); Zarys psychopatologii ogólnej i psychiatrii (Gdański 1993); Jakość życia w chorobie nowotworowej (Gdańsk 1994); U kresu. Opieka psychopaliatywna, czyli jak pomóc choremu, rodzinie i personelowi medycznemu środkami psychologicznymi (Gdańsk 1996); Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach stacjonarnych (Gdańsk 2001); Model oceny jakości opieki paliatywnej realizowanej w warunkach ambulatoryjnych (Gdańsk 2002); Psychoonkologia w praktyce klinicznej (Warszawa 2011), współautorka prac: Medycyna paliatywna (Warszawa 2015); Pielęgniarstwo opieki paliatywnej (Warszawa 2016). Także autorka lub współautorka także ponad 20 rozdziałów w monografiach i podręcznikach oraz licznych ekspertyz lekarskich.
Organizatorka seminariów międzynarodowych, ogólnopolskich konferencji oraz zjazdów naukowych. Wielokrotnie przedstawiała wyniki swoich prac z zakresu psychoonkologii podczas zjazdów krajowych PTPO oraz International Psycho-Oncology Society (IPOS). Prowadzi szkolenia dla lekarzy, pielęgniarek, psychologów oraz wolontariuszy w zakresie w zakresie psychoonkologii i medycyny paliatywnej. W ramach Akademii Kształcenia Ustawicznego „Lancet” jako kierownik naukowy uczestniczyła w szkoleniu psychoonkologicznym ponad 1500 lekarzy rodzinnych w całym kraju. Prowadzi także gabinet, lecząc dorosłych i młodzież w zakresie depresji, stanów lękowych, nerwic, chorób psychicznych oraz zaburzeń adaptacyjnych w przebiegu chorób somatycznych i reakcji na stres.
Współtworzyła Polskie Towarzystwo Psychoonkologiczne (zarejestrowane 10 XII 1992), do 21 XI 2016 jego prezes, następnie wiceprezes. Honorowa członkini Rady Naukowej czasopisma „Medycyna Paliatywna” („Palliative Medicine”), kwartalnika Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej, Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej. Członkini honorowa Polskiego Towarzystwa Medycyny Paliatywnej oraz Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, European Association of Palliative Medicine oraz International Psycho-Oncology Society. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2002), odznaką „Wzorowego Pracownika Służby Zdrowia”, srebrną odznaką „Zasłużonego Pracownika Morza”, wyróżniona nagrodą Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 2007 laureatką nagrody metropolity gdańskiego dla „Niestrudzonego Opiekuna Osób Chorych i Niepełnosprawnych”. W lutym 2008, wraz ks. Piotrem Krakowiakiem oraz prof. Jackiem Łuczakiem otrzymała Nagrodę św. Kamila, przyznawaną przez Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej. W 2009 została laureatką Nagrody im. dr Aleksandry Gabrysiak Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku. W 2013 otrzymała nagrodę Honorowego Wolontariusza Fundacji Hospicyjnej.
Była żoną prof. Pawła Gałuszko, matka Mikołaja (ur. 1972), prawnika oraz dr n. med. Marii Gałuszko-Węgielnik (ur. 1976), lekarza psychiatry.
Bibliografia:
Onformacje Krystyny de Walden-Gałuszko.
https://www.verso-rozwoj.pl/partnerzy/krystyna-de-walden-galuszko.
https://rejestr.io/osoby/1254247/krystyna-de-walden-galuszko.
http://www.kslp.vti.pl/sylwetki-lekarzy/gauszko.html.
https://www.fundacjahospicyjna.pl/pl/component/content/article?id=388:wolontariusze.
