FABRITIUS (Schmiedt) JOHANN, lekarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Johann_Fabritius_(Schmiedt).jpg|thumb|Johann Gabriel Schmiedt, wykonana w Gdańsku rycina przedstawiająca pomnik epitafijny w kościele uniwersyteckim w Helmstedt, portret wedle Charlesa de la Haye na podstawie [[STECH ANDREAS, malarz| Andreasa Stecha]]]] | [[File:2_Johann_Fabritius_(Schmiedt).jpg|thumb|Johann Gabriel Schmiedt, wykonana w Gdańsku rycina przedstawiająca pomnik epitafijny w kościele uniwersyteckim w Helmstedt, portret wedle Charlesa de la Haye na podstawie [[STECH ANDREAS, malarz| Andreasa Stecha]]]] | ||
| − | '''JOHANN FABRITIUS (Schmiedt)''' (1 XII 1623 Gdańsk – 3 III 1690 Gdańsk), lekarz. Syn lekarza, doktora filozofii i medycyny Daniela (około 1588 Gdańsk – 1651 Gdańsk), w 1636 [[FIZYCY MIEJSCY| fizyka miejskiego]] i Catheriny z domu Schevecke. Początkowo uczył się prywatnie łaciny w Gdańsku i języka polskiego w jednej z podgdańskich wsi, następnie był uczniem [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1642 studiował filozofię, filologie i medycynę w Królewcu, od 1646 Lejdzie, Paryżu i Montpellier, dokąd udał się z Gdańska drogą morską. W 1648 bakałarz (za pracę o bezcelowości upustów krwi w chorobach przewlekłych), w 1649 doktor medycyny. Za radą ojca pogłębiał wiedzę w Padwie, studiując anatomię, chirurgię, fizykę i chemię. Drogą lądową, przez Norymbergę, Jenę, Lipsk, Drezno, Magdeburg, Hamburg, Lubekę i Szczecin, w 1650 powrócił do Gdańska. <br /><br /> | + | '''JOHANN FABRITIUS (Schmiedt)''' (1 XII 1623 Gdańsk – 3 III 1690 Gdańsk), lekarz. Syn lekarza, doktora filozofii i medycyny Daniela (około 1588 Gdańsk – 1651 Gdańsk), który w 1611, po studiach we Włoszech, za przedłożoną [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] Gdańska rozprawę medyczną otrzymał wysoką nagrodę, ale bezskutecznie starającego się o miejskie stypendium podczas dalszych studiów w 1614 w Padwie, w 1636 [[FIZYCY MIEJSCY| fizyka miejskiego]] i Catheriny z domu Schevecke. <br /><br /> |
| + | Początkowo uczył się prywatnie łaciny w Gdańsku i języka polskiego w jednej z podgdańskich wsi, następnie był uczniem [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1642 studiował filozofię, filologie i medycynę w Królewcu, od 1646 Lejdzie, Paryżu i Montpellier, dokąd udał się z Gdańska drogą morską. W 1648 bakałarz (za pracę o bezcelowości upustów krwi w chorobach przewlekłych), w 1649 doktor medycyny. Za radą ojca pogłębiał wiedzę w Padwie, studiując anatomię, chirurgię, fizykę i chemię. Drogą lądową, przez Norymbergę, Jenę, Lipsk, Drezno, Magdeburg, Hamburg, Lubekę i Szczecin, w 1650 powrócił do Gdańska. <br /><br /> | ||
Od 1661 w Gdańsku [[FIZYCY MIEJSCY | fizyk, lekarz miejski]] razem z [[SCHEFFLER JOHANN ERNST, lekarz | Johannem Schefflerem]], z którym opracował lekospis ''Dispensatorium Gedanense''. Sławę zyskał jako twórca terapii wlewów dożylnych rozmaitych leków stosowanych u ludzi, badacz efektów działań leków podanych ludziom dożylnie. W 1674 uległ bliżej nieznanemu wypadkowi, jego powrót z kuracji uczcili wierszowanymi laudacjami [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Otto Dietrich Voegeding]], Johann Rutger zur Horst i Andreas Köhne-Jaski (1640–1679). Był jednym z czternastu lekarzy, którzy 22 III 1677 podpisali petycję do władz Gdańska o stworzenie w mieście samorządu lekarskiego ''Adumbratio Legum futuri Collegii Medici Gedanensis'', do którego powstania jednak nie doszło. <br /><br /> | Od 1661 w Gdańsku [[FIZYCY MIEJSCY | fizyk, lekarz miejski]] razem z [[SCHEFFLER JOHANN ERNST, lekarz | Johannem Schefflerem]], z którym opracował lekospis ''Dispensatorium Gedanense''. Sławę zyskał jako twórca terapii wlewów dożylnych rozmaitych leków stosowanych u ludzi, badacz efektów działań leków podanych ludziom dożylnie. W 1674 uległ bliżej nieznanemu wypadkowi, jego powrót z kuracji uczcili wierszowanymi laudacjami [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Otto Dietrich Voegeding]], Johann Rutger zur Horst i Andreas Köhne-Jaski (1640–1679). Był jednym z czternastu lekarzy, którzy 22 III 1677 podpisali petycję do władz Gdańska o stworzenie w mieście samorządu lekarskiego ''Adumbratio Legum futuri Collegii Medici Gedanensis'', do którego powstania jednak nie doszło. <br /><br /> | ||
Od 1654 żonaty był z Dorotheą Wulff (zm. 1655), wdową po kupcu Heinrichu Borbecku, od 1659 z Anne Marie, córką syndyka gdańskiego [[RICCIUS CHRISTOPHER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Christophera Ricciusa]], co uczcił specjalnym utworem rektor [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]] Jakob Zetzkius. Z drugą żoną miał córkę Virginię Renatę (1666–1709), żonę lekarza [[HEYSE ERNST GOTTFRIED, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Ernsta Gottfrieda Heysego]], oraz syna Johanna Gabriela (2 IV 1662 Gdańsk – 8 VIII 1686 Helmstedt, Dolna Saksonia), absolwenta gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE| Gimnazjum Akademickiego]], od 1680 studiującego medycynę w Helmstedt, w Montpellier od 1685 doktora medycyny. Syn zbierał materiały do historii medycyny w Gdańsku, zmarł w trakcie przygotowań do powrotu do Gdańska.<br /><br /> | Od 1654 żonaty był z Dorotheą Wulff (zm. 1655), wdową po kupcu Heinrichu Borbecku, od 1659 z Anne Marie, córką syndyka gdańskiego [[RICCIUS CHRISTOPHER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Christophera Ricciusa]], co uczcił specjalnym utworem rektor [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]] Jakob Zetzkius. Z drugą żoną miał córkę Virginię Renatę (1666–1709), żonę lekarza [[HEYSE ERNST GOTTFRIED, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Ernsta Gottfrieda Heysego]], oraz syna Johanna Gabriela (2 IV 1662 Gdańsk – 8 VIII 1686 Helmstedt, Dolna Saksonia), absolwenta gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE| Gimnazjum Akademickiego]], od 1680 studiującego medycynę w Helmstedt, w Montpellier od 1685 doktora medycyny. Syn zbierał materiały do historii medycyny w Gdańsku, zmarł w trakcie przygotowań do powrotu do Gdańska.<br /><br /> | ||
Mieszkał przy Jopengasse (ul. Piwna). Pochowany 15 III 1690 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] pod płytą nagrobna nr 182, kazanie pogrzebowe wygłosił pastor Constantin Schütz. {{author: ADR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał przy Jopengasse (ul. Piwna). Pochowany 15 III 1690 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] pod płytą nagrobna nr 182, kazanie pogrzebowe wygłosił pastor Constantin Schütz. {{author: ADR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:08, 17 sty 2024
.jpg)
JOHANN FABRITIUS (Schmiedt) (1 XII 1623 Gdańsk – 3 III 1690 Gdańsk), lekarz. Syn lekarza, doktora filozofii i medycyny Daniela (około 1588 Gdańsk – 1651 Gdańsk), który w 1611, po studiach we Włoszech, za przedłożoną Radzie Miejskiej Gdańska rozprawę medyczną otrzymał wysoką nagrodę, ale bezskutecznie starającego się o miejskie stypendium podczas dalszych studiów w 1614 w Padwie, w 1636 fizyka miejskiego i Catheriny z domu Schevecke.
Początkowo uczył się prywatnie łaciny w Gdańsku i języka polskiego w jednej z podgdańskich wsi, następnie był uczniem Gimnazjum Akademickiego. Od 1642 studiował filozofię, filologie i medycynę w Królewcu, od 1646 Lejdzie, Paryżu i Montpellier, dokąd udał się z Gdańska drogą morską. W 1648 bakałarz (za pracę o bezcelowości upustów krwi w chorobach przewlekłych), w 1649 doktor medycyny. Za radą ojca pogłębiał wiedzę w Padwie, studiując anatomię, chirurgię, fizykę i chemię. Drogą lądową, przez Norymbergę, Jenę, Lipsk, Drezno, Magdeburg, Hamburg, Lubekę i Szczecin, w 1650 powrócił do Gdańska.
Od 1661 w Gdańsku fizyk, lekarz miejski razem z Johannem Schefflerem, z którym opracował lekospis Dispensatorium Gedanense. Sławę zyskał jako twórca terapii wlewów dożylnych rozmaitych leków stosowanych u ludzi, badacz efektów działań leków podanych ludziom dożylnie. W 1674 uległ bliżej nieznanemu wypadkowi, jego powrót z kuracji uczcili wierszowanymi laudacjami Otto Dietrich Voegeding, Johann Rutger zur Horst i Andreas Köhne-Jaski (1640–1679). Był jednym z czternastu lekarzy, którzy 22 III 1677 podpisali petycję do władz Gdańska o stworzenie w mieście samorządu lekarskiego Adumbratio Legum futuri Collegii Medici Gedanensis, do którego powstania jednak nie doszło.
Od 1654 żonaty był z Dorotheą Wulff (zm. 1655), wdową po kupcu Heinrichu Borbecku, od 1659 z Anne Marie, córką syndyka gdańskiego Christophera Ricciusa, co uczcił specjalnym utworem rektor szkoły mariackiej Jakob Zetzkius. Z drugą żoną miał córkę Virginię Renatę (1666–1709), żonę lekarza Ernsta Gottfrieda Heysego, oraz syna Johanna Gabriela (2 IV 1662 Gdańsk – 8 VIII 1686 Helmstedt, Dolna Saksonia), absolwenta gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1680 studiującego medycynę w Helmstedt, w Montpellier od 1685 doktora medycyny. Syn zbierał materiały do historii medycyny w Gdańsku, zmarł w trakcie przygotowań do powrotu do Gdańska.
Mieszkał przy Jopengasse (ul. Piwna). Pochowany 15 III 1690 w kościele Najświętszej Marii Panny pod płytą nagrobna nr 182, kazanie pogrzebowe wygłosił pastor Constantin Schütz.
