NAWROCKA EWA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”)
 
Linia 2: Linia 2:
  
  
 +
 +
'''EWA WANDA NAWROCKA''' (ur. 26 VI 1942 Stanisławów, obecnie Ukraina), teoretyk literatury, historyk teatru, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Mieczysława Nawrockiego (10 IV 1900 – 4 V 1968 Gdańsk) i Cecylii Marii z domu Czerwińskiej (18 II 1900 – 9 X 1973). Ojciec w latach 1945–1950 był zastępcą naczelnika Wojewódzkiego Wydziału Kultury w Gdańsku, współorganizato¬rem powojennego życia artystycznego na terenie Wybrzeża. Wspierał zespół teatralny [[GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże| Iwo Galla]], od sezonu 1948/1949 do końca życia był aktorem, reżyserem i scenografem Teatru Wybrzeże w Gdańsku. <br/><br/>
 +
W Gdańsku z rodziną od sierpnia 1945. Absolwentka [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]] (1956–1960) i studiów polonistycznych w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] w Gdańsku (1960–1965). Pracę magisterską obroniła pod kierunkiem [[JANION MARIA, historyczka literatury, profesor | prof. Marii Janion]]. Od 1965 asystentka w Instytucie Filologii Polskiej (IFP) WSP (od 1970 przekształconej w UG). Od 1974 doktor w oparciu o rozprawę ''Idee i obrazy mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego'' (promotor: prof. Maria Janion), Od 2004, na podstawie dorobku i rozprawy ''Osoba w podróży. Podróże Marii Dąbrowskiej'', doktor habilitowana, od tego roku profesor UG (uczelniany). W latach 2005–2011 kierowała Zakładem Teorii Literatury IFP UG, w 2012–2012 Katedrą Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej. Od 2012 na emeryturze. <br/><br/>
 +
Autorka m.in. ''Dramaty mistyczne Juliusza Słowackiego'' (w: ''Dramat i teatr romantyczny'', Wrocław 1992); ''Szekspir Słowackiego'' (w: ''Od Shakespeare’a do Szekspira'', Gdańsk 1993); ''O opowiadaniach Brunona Schulza'' (1994), rozprawy o koncepcji historii literatury Jarosława Marka Rymkiewicza: ''O czym kłamią i dlaczego historycy literatury?'' (w: ''Kłamstwo w literaturze'', Kielce 1996); opolskiej prapremierze „Nosorożca” Eugèna Ionesco: ''Nie poddam się!''(w: ''Pół wieku Teatru Wybrzeże. Przedstawienia'' (Gdańsk 1998); ''List to nie słowo”. O listach Słowackiego do matki'' (w: ''Sztuka pisania. O liście polskim w wieku XIX'', Białystok 2000); ''Buchalteria i duchowość (Słowacki i pieniądze)'' (w: ''Pieniądz w literaturze i kulturze'', Gdańsk 2000); ''Juliusz Słowacki od aniołów'' (w: ''Mickiewicz–Słowacki−Krasiński. Romantyczne uwarunkowania i współczesne konteksty'', Łowicz 2001); ''Nawłoć w Ałma Acie'' (w: ''W „antykwariacie anielskich ekstrawagancji”. O twórczości Aleksandra Wata'', Lublin 2002); ''Cóż to za nowy wiatr…? Literatura pomorska w latach 1989-2000'' (w: ''Literatura Wybrzeża po roku 1980'', Pelplin 2004); ''Polski Hamlet nad Bałtykiem'' (w: ''Gry w Szekspira. Współczesna recepcja Szekspira w krajach nadbałtyckich'', Gdańsk 2004; książka dwujęzczna polsko-angielska), ''Słowacki – wielki nieobecny'' (Gdańsk 2018). Współredaktorka (z Martą Gibińską i Jackiem Fabiszakiem) pracy ''Czytanie Szekspira (interpretacje wszystkich dramatów Szekspira piórami autorów polskich wykonane)'' (Gdańsk 2004). <br/><br/>
 +
Członkini Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej (2004–2007), wiceprezeska Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, członkini zarządu Fundacji im. Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Podczas konferencji „Wściekłość i oburzenie. Obrazy rewolty w kulturze współczesnej”, która odbyła się 17–18 IV 2012 w IFP UG wygłosiła referat ''Wszyscy jesteśmy przestępcami''. Wystąpienie odbiło się szerokim echem jako bezkompromisowy apel o ratowanie poziomu uniwersyteckiego kształcenia. Zostało opublikowane drukiem ''Jednak książki'' (Gdańskie Czasopismo Humanistyczne”, nr 1, 2014), a nagranie wystąpienia na You Tube do grudnia 2023 obejrzało 37 000 widzów. <br/><br/>
 +
Laureatka Nagrody Specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego dla Osób Zasłużonych dla Kultury (2020), za wieloletnią obecność w pomorskim życiu akademickim, teatralnym i literackim. Matka Marcina Pilcha (ur. 1970), inżyniera architekta, Krzysztofa Pilcha (ur. 1977), politologa i Marta Dill (ur. 1978), germanistk i filmoznawczyni. {{author: Grażyna Pilarczyk}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 +
 +
 +
'''Bibliografia''': <br/>
 +
Akta osobowe Działu Kadr Uniwersytetu Gdańskiego. <br/>
 +
Informacje Ewy Nawrockiej. <br/>
 +
Szczepuła Barbara, ''Prof. Ewa Nawrocka o życiu i literaturze Stanisławy Fleszarowej-Muskat'', „Dziennik Bałtycki”, Rejsy, 10 IV 2014. <br/>
 +
https://towarzystwoszekspirowskie.pl/index.php/pl/.<br/>
 +
https://salonkulturalny.eu/nawrocka-ewa-prof-ug-dr-hab/.<br/>
  
 
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]
 
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]

Wersja z 14:49, 21 gru 2023


EWA WANDA NAWROCKA (ur. 26 VI 1942 Stanisławów, obecnie Ukraina), teoretyk literatury, historyk teatru, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Mieczysława Nawrockiego (10 IV 1900 – 4 V 1968 Gdańsk) i Cecylii Marii z domu Czerwińskiej (18 II 1900 – 9 X 1973). Ojciec w latach 1945–1950 był zastępcą naczelnika Wojewódzkiego Wydziału Kultury w Gdańsku, współorganizato¬rem powojennego życia artystycznego na terenie Wybrzeża. Wspierał zespół teatralny Iwo Galla, od sezonu 1948/1949 do końca życia był aktorem, reżyserem i scenografem Teatru Wybrzeże w Gdańsku.

W Gdańsku z rodziną od sierpnia 1945. Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego (1956–1960) i studiów polonistycznych w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1960–1965). Pracę magisterską obroniła pod kierunkiem prof. Marii Janion. Od 1965 asystentka w Instytucie Filologii Polskiej (IFP) WSP (od 1970 przekształconej w UG). Od 1974 doktor w oparciu o rozprawę Idee i obrazy mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego (promotor: prof. Maria Janion), Od 2004, na podstawie dorobku i rozprawy Osoba w podróży. Podróże Marii Dąbrowskiej, doktor habilitowana, od tego roku profesor UG (uczelniany). W latach 2005–2011 kierowała Zakładem Teorii Literatury IFP UG, w 2012–2012 Katedrą Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej. Od 2012 na emeryturze.

Autorka m.in. Dramaty mistyczne Juliusza Słowackiego (w: Dramat i teatr romantyczny, Wrocław 1992); Szekspir Słowackiego (w: Od Shakespeare’a do Szekspira, Gdańsk 1993); O opowiadaniach Brunona Schulza (1994), rozprawy o koncepcji historii literatury Jarosława Marka Rymkiewicza: O czym kłamią i dlaczego historycy literatury? (w: Kłamstwo w literaturze, Kielce 1996); opolskiej prapremierze „Nosorożca” Eugèna Ionesco: Nie poddam się!(w: Pół wieku Teatru Wybrzeże. Przedstawienia (Gdańsk 1998); List to nie słowo”. O listach Słowackiego do matki (w: Sztuka pisania. O liście polskim w wieku XIX, Białystok 2000); Buchalteria i duchowość (Słowacki i pieniądze) (w: Pieniądz w literaturze i kulturze, Gdańsk 2000); Juliusz Słowacki od aniołów (w: Mickiewicz–Słowacki−Krasiński. Romantyczne uwarunkowania i współczesne konteksty, Łowicz 2001); Nawłoć w Ałma Acie (w: W „antykwariacie anielskich ekstrawagancji”. O twórczości Aleksandra Wata, Lublin 2002); Cóż to za nowy wiatr…? Literatura pomorska w latach 1989-2000 (w: Literatura Wybrzeża po roku 1980, Pelplin 2004); Polski Hamlet nad Bałtykiem (w: Gry w Szekspira. Współczesna recepcja Szekspira w krajach nadbałtyckich, Gdańsk 2004; książka dwujęzczna polsko-angielska), Słowacki – wielki nieobecny (Gdańsk 2018). Współredaktorka (z Martą Gibińską i Jackiem Fabiszakiem) pracy Czytanie Szekspira (interpretacje wszystkich dramatów Szekspira piórami autorów polskich wykonane) (Gdańsk 2004).

Członkini Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej (2004–2007), wiceprezeska Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, członkini zarządu Fundacji im. Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Podczas konferencji „Wściekłość i oburzenie. Obrazy rewolty w kulturze współczesnej”, która odbyła się 17–18 IV 2012 w IFP UG wygłosiła referat Wszyscy jesteśmy przestępcami. Wystąpienie odbiło się szerokim echem jako bezkompromisowy apel o ratowanie poziomu uniwersyteckiego kształcenia. Zostało opublikowane drukiem Jednak książki (Gdańskie Czasopismo Humanistyczne”, nr 1, 2014), a nagranie wystąpienia na You Tube do grudnia 2023 obejrzało 37 000 widzów.

Laureatka Nagrody Specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego dla Osób Zasłużonych dla Kultury (2020), za wieloletnią obecność w pomorskim życiu akademickim, teatralnym i literackim. Matka Marcina Pilcha (ur. 1970), inżyniera architekta, Krzysztofa Pilcha (ur. 1977), politologa i Marta Dill (ur. 1978), germanistk i filmoznawczyni. Grażyna Pilarczyk








Bibliografia:
Akta osobowe Działu Kadr Uniwersytetu Gdańskiego.
Informacje Ewy Nawrockiej.
Szczepuła Barbara, Prof. Ewa Nawrocka o życiu i literaturze Stanisławy Fleszarowej-Muskat, „Dziennik Bałtycki”, Rejsy, 10 IV 2014.
https://towarzystwoszekspirowskie.pl/index.php/pl/.
https://salonkulturalny.eu/nawrocka-ewa-prof-ug-dr-hab/.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania