BARTOSZYŃSKA-KACZANOWSKA ANNA, śpiewaczka operowa
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Anna_Bartoszyńska.jpg |thumb| Anna Bartoszyńska]] | ||
| + | '''ANNA BARTOSZYŃSKA-KACZANOWSKA''' (24 VI 1934 Łuck, Wołyń – 8 II 2022 Gdańsk), śpiewaczka operowa (mezzosopran), pedagog. Córka Karola Bartoszyńskiego (4 I 1904 – 5 XII 1973 Olsztyn) i Wandy z domu Cywińskiej (8 VIII 1912 – 13 IV 1976 Sopot). Po rozwodzie rodziców, w 1945 z nianią ewakuowana do Olsztyna, gdzie później dołączył do niej ojciec. W 1950 podjęła naukę śpiewu w średniej szkole muzycznej w klasie Marii Stankowej w Olsztynie, która dała jej solidne podstawy do uprawiania sztuki wokalnej. W Olsztynie występowała także z Państwową Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją Olgierda Straszyńskiego, w repertuarze muzyki popularnej. <br/><br/> | ||
| + | Świadectwo dojrzałości uzyskała w 1957 w Liceum Ekonomicznym w Sopocie, gdzie mieszkała jej matka (z którą miała stały kontakt) z rodziną z drugiego małżeństwa (z mężem Eugeniuszem Bujakiem, dwiema córkami i synem, Andrzejem Bujakiem, tancerzem-solistą Opery Bałtyckiej, uczniem [[JARZYNÓWNA-SOBCZAK JANINA, tancerka, choreograf, pedagog | Janiny Jarzynówny-Sobczak]]). W 1958 rozpoczęła naukę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, początkowo w klasie Grzegorza Orłowa, następnie Kazimierza Czekotowskiego, kończąc studia recitalem dyplomowym w 1963. <br/><br/> | ||
| + | Po studiach zamieszkała z własną rodziną w Gdańsku. Debiutowała na scenie [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej]] kreacją Księżnej Eboli w ''Don Carlosie'' Giuseppe Verdiego i rozpoczęła pracę solistki (1963–1985). Na gdańskiej scenie operowej występowała m.in. w spektaklach Stanisława Miniuszko ''Straszny dwór'' (Jadwiga, Marta i Cześnikowa), Władysława Żeleńskiego ''Konrad Wallenrod'' (Clavigo, Orlandi), Igora Strawińskiego ''Żywot rozpustnika'' (Baba Turek), Modesta Musorgskiego ''Borys Godunow'' (Fiodor Carewicz i Karczmarka), Beli Bartoka ''Zamek Sinobrodego'' (Judyta), Giacomo Pucciniwgo ''Madame Butterfly'' (Suzuki), Georgesa Bizeta ''Carmen'' (Carmen), Giuseppe Verdiego ''Rigoletto'' (Magdalena), Feliksa Nowowiejskiego ''Legenda Bałtyku'' (Swatawa), Piotra Czajkowskiego ''Eugeniusz Oniegin'' (Filipiewna i Łarina), Jakuba Offenbacha ''Opowieści Hoffmana'' (Mikołaj), Engelberta Humperdincka ''Jaś i Małgosia'' (Jaś). Występowała też w repertuarze operetkowym Johanna Straussa II jako Mirella w ''Baronie cygańskim'', Gigi Orłowski w ''Zemście nietoperza'' oraz jako Praskowia w ''Wesołej wdówce'' Franza Lehara.<br/><br/> | ||
| + | W latach 1979–1984 pracowała w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Elblągu, w 1984–2004 jako pedagog śpiewu w Studium Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Odznaczona odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1984), Złotym Krzyżem Zasługi (1985), otrzymała listy gratulacyjne od Zarządu Głównego Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) w 35 rocznicę debiutu na scenie (1998).<br/><br/> | ||
| + | Od 1961 żona Wojciecha Kaczanowskiego (6 IV 1936 – 10 I 2010 Gdańsk), aktora [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] w Gdańsku, matka Marka (ur. 1966), absolwenta [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej w Gdańsku]]. {{author:WAW}} | ||
| + | Pochowana 12 II 2022 przy mężu na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:RED}} | ||
| + | |||
| + | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 14:34, 24 lis 2023
ANNA BARTOSZYŃSKA-KACZANOWSKA (24 VI 1934 Łuck, Wołyń – 8 II 2022 Gdańsk), śpiewaczka operowa (mezzosopran), pedagog. Córka Karola Bartoszyńskiego (4 I 1904 – 5 XII 1973 Olsztyn) i Wandy z domu Cywińskiej (8 VIII 1912 – 13 IV 1976 Sopot). Po rozwodzie rodziców, w 1945 z nianią ewakuowana do Olsztyna, gdzie później dołączył do niej ojciec. W 1950 podjęła naukę śpiewu w średniej szkole muzycznej w klasie Marii Stankowej w Olsztynie, która dała jej solidne podstawy do uprawiania sztuki wokalnej. W Olsztynie występowała także z Państwową Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją Olgierda Straszyńskiego, w repertuarze muzyki popularnej.
Świadectwo dojrzałości uzyskała w 1957 w Liceum Ekonomicznym w Sopocie, gdzie mieszkała jej matka (z którą miała stały kontakt) z rodziną z drugiego małżeństwa (z mężem Eugeniuszem Bujakiem, dwiema córkami i synem, Andrzejem Bujakiem, tancerzem-solistą Opery Bałtyckiej, uczniem Janiny Jarzynówny-Sobczak). W 1958 rozpoczęła naukę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, początkowo w klasie Grzegorza Orłowa, następnie Kazimierza Czekotowskiego, kończąc studia recitalem dyplomowym w 1963.
Po studiach zamieszkała z własną rodziną w Gdańsku. Debiutowała na scenie Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej kreacją Księżnej Eboli w Don Carlosie Giuseppe Verdiego i rozpoczęła pracę solistki (1963–1985). Na gdańskiej scenie operowej występowała m.in. w spektaklach Stanisława Miniuszko Straszny dwór (Jadwiga, Marta i Cześnikowa), Władysława Żeleńskiego Konrad Wallenrod (Clavigo, Orlandi), Igora Strawińskiego Żywot rozpustnika (Baba Turek), Modesta Musorgskiego Borys Godunow (Fiodor Carewicz i Karczmarka), Beli Bartoka Zamek Sinobrodego (Judyta), Giacomo Pucciniwgo Madame Butterfly (Suzuki), Georgesa Bizeta Carmen (Carmen), Giuseppe Verdiego Rigoletto (Magdalena), Feliksa Nowowiejskiego Legenda Bałtyku (Swatawa), Piotra Czajkowskiego Eugeniusz Oniegin (Filipiewna i Łarina), Jakuba Offenbacha Opowieści Hoffmana (Mikołaj), Engelberta Humperdincka Jaś i Małgosia (Jaś). Występowała też w repertuarze operetkowym Johanna Straussa II jako Mirella w Baronie cygańskim, Gigi Orłowski w Zemście nietoperza oraz jako Praskowia w Wesołej wdówce Franza Lehara.
W latach 1979–1984 pracowała w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Elblągu, w 1984–2004 jako pedagog śpiewu w Studium Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Odznaczona odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1984), Złotym Krzyżem Zasługi (1985), otrzymała listy gratulacyjne od Zarządu Głównego Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) w 35 rocznicę debiutu na scenie (1998).
Od 1961 żona Wojciecha Kaczanowskiego (6 IV 1936 – 10 I 2010 Gdańsk), aktora Teatru Wybrzeże w Gdańsku, matka Marka (ur. 1966), absolwenta Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Pochowana 12 II 2022 przy mężu na cmentarzu Srebrzysko.
