KAHLEN GEORG NIKOLAUS, syndyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GEORG NIKOLAUS KAHLEN''' (29 VII 1740 Gdańsk – 16 X 1811 Paryż), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], dyplomata. Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej w Gdańsku w XVI wieku. Syn Georga Gottharda Kahlena (zm. 1779 Gdańsk), polskiego komisarza pocztowego w Warszawie, | + | '''GEORG NIKOLAUS KAHLEN''' (29 VII 1740 Gdańsk – 16 X 1811 Paryż), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], dyplomata. Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej w Gdańsku w XVI wieku. Syn Georga Gottharda Kahlena (zm. 1779 Gdańsk), polskiego komisarza pocztowego w Warszawie, od 3 II 1764 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Brat gdańskiego kupca Ludwiga Ephraima Kahlena (1750 Gdańsk – 22 XII 1814 Gdańsk).<br/><br/> |
| − | Od 1756 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], | + | Od 1756 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w latach 1760–1764, korzystając ze stypendium funfacji [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]], studiował prawo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Po 1768 sekretarz królewskiego komisarza generalnego [[CŁO PALOWE | cła palowego]] w Gdańsku [[HUSARZEWSKI ALEKSY ONUFRY, komisarz królewski | Aleksego Onufrego Husarzewskiego]]. W 1774 sekretarz gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] i jednocześnie jej drugi (obok [[GRALATH KARL FRIEDRICH von, burmistrz Gdańska | Karla Friedricha von Gralatha]]) przedstawiciel miasta w Warszawie. Działał też na rzecz Torunia, w latach 1775–1776 i 1779–1793 pełniąc dodatkowo obowiązki jego przedstawiciela na dworze królewskim. <br/><br/> |
| − | Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 | + | Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Po 1793 radca w pruskim urzędzie miejskim w Gdańsku. W latach 1807–1811 syndyk miejski i przedstawiciel Gdańska przy Napoleonie Bonaparte, przebywał w Dreźnie i Paryżu. W Gdańsku mieszkał we własnej kamienicy przy Hundegasse 252 (ul. Ogarna 31). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 235; t. VIII, s. 268. <br/> | ||
| + | Rühle Siegfried, ''Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums'', „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 42. | ||
Wersja z 15:10, 9 lis 2023
GEORG NIKOLAUS KAHLEN (29 VII 1740 Gdańsk – 16 X 1811 Paryż), syndyk miejski, dyplomata. Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej w Gdańsku w XVI wieku. Syn Georga Gottharda Kahlena (zm. 1779 Gdańsk), polskiego komisarza pocztowego w Warszawie, od 3 II 1764 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska. Brat gdańskiego kupca Ludwiga Ephraima Kahlena (1750 Gdańsk – 22 XII 1814 Gdańsk).
Od 1756 uczeń Gimnazjum Akademickiego, w latach 1760–1764, korzystając ze stypendium funfacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa, studiował prawo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Po 1768 sekretarz królewskiego komisarza generalnego cła palowego w Gdańsku Aleksego Onufrego Husarzewskiego. W 1774 sekretarz gdańskiej Rady Miejskiej i jednocześnie jej drugi (obok Karla Friedricha von Gralatha) przedstawiciel miasta w Warszawie. Działał też na rzecz Torunia, w latach 1775–1776 i 1779–1793 pełniąc dodatkowo obowiązki jego przedstawiciela na dworze królewskim.
Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Po 1793 radca w pruskim urzędzie miejskim w Gdańsku. W latach 1807–1811 syndyk miejski i przedstawiciel Gdańska przy Napoleonie Bonaparte, przebywał w Dreźnie i Paryżu. W Gdańsku mieszkał we własnej kamienicy przy Hundegasse 252 (ul. Ogarna 31).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 235; t. VIII, s. 268.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 42.
