ZERNECKE WILHELMINE, artystka plastyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: 1_Wilhelmine_Zernecke.jpg |thumb| [[ZERNECKE KARL FRIEDRICH, | + | [[File: 1_Wilhelmine_Zernecke.jpg |thumb| [[ZERNECKE KARL FRIEDRICH, dzierżawca ziemski | Karl Friedrich Zernecke]], zaginiony pastel autorstwa jego siostry, Wilhelminy Zernecke]] |
'''WILHELMINE ZERNECKE''' (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Jedna z czterech córek kupca [[ZERNECKE DANIEL GOTTFRIED, kupiec | Daniela Gottfrieda Zernecke]] i jego drugiej żony Henrietty Eleonore von Groddeck. Lata 1813–1814, czyli okres [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1813 ROKU | oblężenia Gdańska]] przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku [[MAĆKOWY| Maćkowy]], następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po przyrodnim bracie [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany| Heinrichu Wilhelmie]], Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).<br/><br/> | '''WILHELMINE ZERNECKE''' (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Jedna z czterech córek kupca [[ZERNECKE DANIEL GOTTFRIED, kupiec | Daniela Gottfrieda Zernecke]] i jego drugiej żony Henrietty Eleonore von Groddeck. Lata 1813–1814, czyli okres [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1813 ROKU | oblężenia Gdańska]] przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku [[MAĆKOWY| Maćkowy]], następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po przyrodnim bracie [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany| Heinrichu Wilhelmie]], Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).<br/><br/> | ||
Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH| Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]], kierowanej do 1831 przez [[BREYSIG JOHANN ADAM, artysta plastyk | Johanna Adama Breysiga]]. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (np. portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało [[ROK 1945| rok 1945]] i znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w [[UNSER DANZIG, pismo| „Unser Danzig”]] (nr 9/10, 1974, s. 16–17). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH| Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]], kierowanej do 1831 przez [[BREYSIG JOHANN ADAM, artysta plastyk | Johanna Adama Breysiga]]. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (np. portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało [[ROK 1945| rok 1945]] i znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w [[UNSER DANZIG, pismo| „Unser Danzig”]] (nr 9/10, 1974, s. 16–17). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:20, 16 paź 2023
WILHELMINE ZERNECKE (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Jedna z czterech córek kupca Daniela Gottfrieda Zernecke i jego drugiej żony Henrietty Eleonore von Groddeck. Lata 1813–1814, czyli okres oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku Maćkowy, następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po przyrodnim bracie Heinrichu Wilhelmie, Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).
Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych, kierowanej do 1831 przez Johanna Adama Breysiga. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły Johanna Carla Schultza. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (np. portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało rok 1945 i znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w „Unser Danzig” (nr 9/10, 1974, s. 16–17).
