PLAGA JOHANN JACOB, pastor
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''JOHANN JACOB PLAGA''' (Pfaga, Plage), (25 V 1755 Gdańsk– 24 V 1809 Drewnica (Schönbaum, koło Stegny), pastor. Syn dzwonnika z gdańskiego [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościół św. Trójcy]] Jacoba (pochowany 19 XII 1779 tamże w wieku 68 lat) i Anny z domu Jantzen. Brat Benjamina Gottlieba i Michaela (zm. 17 VII 1812 Gdańsk), w 1776 przyjętego do klasy trzeciej [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w latach 1785–1803 kantora w kościele św. Trójcy oraz nauczyciela czwartej klasy w Gimnazjum Akademickim, w 1794 oferującego prywatne lekcje nauki języka polskiego. <br/><br/> | '''JOHANN JACOB PLAGA''' (Pfaga, Plage), (25 V 1755 Gdańsk– 24 V 1809 Drewnica (Schönbaum, koło Stegny), pastor. Syn dzwonnika z gdańskiego [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościół św. Trójcy]] Jacoba (pochowany 19 XII 1779 tamże w wieku 68 lat) i Anny z domu Jantzen. Brat Benjamina Gottlieba i Michaela (zm. 17 VII 1812 Gdańsk), w 1776 przyjętego do klasy trzeciej [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w latach 1785–1803 kantora w kościele św. Trójcy oraz nauczyciela czwartej klasy w Gimnazjum Akademickim, w 1794 oferującego prywatne lekcje nauki języka polskiego. <br/><br/> | ||
Od 1769 uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego: przyjęty do klasy trzeciej. W 1775 był autorem utworu żałobnego napisanego po śmierci [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca | Petera Uphagena]], znany jest także jego wpis w tomiku wierszy dedykowanych kolegom z Gimnazjum. W 1777 studiował w Wittenberdze. 11 VII 1782 zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]]. W latach 1782–1785 był kantorem i dyrektorem muzycznym w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]]. Współczesny mu Johann Gottfried Hingelberg (1754 Elbląg – po 1796) twierdził, że ponieważ jego głównym zajęciem była nauka religii, więc muzykę traktował jako zajęcie uboczne, choć posiadał w tym zakresie pewne doświadczenie: „W niedzielę dość wyżywa się w podawaniu taktu i w grze na organach, gdyż tak mocno depcze i stuka, że pedały i klawiatura mało nie rozlecą się na kawałki”. <br/><br/> | Od 1769 uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego: przyjęty do klasy trzeciej. W 1775 był autorem utworu żałobnego napisanego po śmierci [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca | Petera Uphagena]], znany jest także jego wpis w tomiku wierszy dedykowanych kolegom z Gimnazjum. W 1777 studiował w Wittenberdze. 11 VII 1782 zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]]. W latach 1782–1785 był kantorem i dyrektorem muzycznym w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościele św. Bartłomieja]]. Współczesny mu Johann Gottfried Hingelberg (1754 Elbląg – po 1796) twierdził, że ponieważ jego głównym zajęciem była nauka religii, więc muzykę traktował jako zajęcie uboczne, choć posiadał w tym zakresie pewne doświadczenie: „W niedzielę dość wyżywa się w podawaniu taktu i w grze na organach, gdyż tak mocno depcze i stuka, że pedały i klawiatura mało nie rozlecą się na kawałki”. <br/><br/> | ||
| − | W latach 1786–1788 wicerektorem [[SZKOŁA ŚW. JANA| szkoły św. Jana]]. Od października 1788 pastor w Rębielczu (Rambeltsch), od czerwca 1808 pastor w Drewnicy. | + | W latach 1786–1788 wicerektorem [[SZKOŁA ŚW. JANA| szkoły św. Jana]]. Od października 1788 pastor w Rębielczu (Rambeltsch), od czerwca 1808 pastor w Drewnicy. 16 IV 1789 w Gdańsku ożenił się z Johanną Caroliną, córką pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] [[EICHHORN JOHANN CONRAD, pastor kościoła św. Katarzyny | Johanna Conrada Eichhorna]]. {{author:DP}} {{author:BŚ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | 16 IV 1789 w Gdańsku ożenił się z Johanną Caroliną, córką pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] [[EICHHORN JOHANN CONRAD, pastor kościoła św. Katarzyny | Johanna Conrada Eichhorna]]. {{author:DP}} {{author:BŚ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | |
Wersja z 11:40, 27 wrz 2023
JOHANN JACOB PLAGA (Pfaga, Plage), (25 V 1755 Gdańsk– 24 V 1809 Drewnica (Schönbaum, koło Stegny), pastor. Syn dzwonnika z gdańskiego kościół św. Trójcy Jacoba (pochowany 19 XII 1779 tamże w wieku 68 lat) i Anny z domu Jantzen. Brat Benjamina Gottlieba i Michaela (zm. 17 VII 1812 Gdańsk), w 1776 przyjętego do klasy trzeciej Gimnazjum Akademickiego, w latach 1785–1803 kantora w kościele św. Trójcy oraz nauczyciela czwartej klasy w Gimnazjum Akademickim, w 1794 oferującego prywatne lekcje nauki języka polskiego.
Od 1769 uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego: przyjęty do klasy trzeciej. W 1775 był autorem utworu żałobnego napisanego po śmierci Petera Uphagena, znany jest także jego wpis w tomiku wierszy dedykowanych kolegom z Gimnazjum. W 1777 studiował w Wittenberdze. 11 VII 1782 zweryfikowany przez Ministerium Duchowne. W latach 1782–1785 był kantorem i dyrektorem muzycznym w kościele św. Bartłomieja. Współczesny mu Johann Gottfried Hingelberg (1754 Elbląg – po 1796) twierdził, że ponieważ jego głównym zajęciem była nauka religii, więc muzykę traktował jako zajęcie uboczne, choć posiadał w tym zakresie pewne doświadczenie: „W niedzielę dość wyżywa się w podawaniu taktu i w grze na organach, gdyż tak mocno depcze i stuka, że pedały i klawiatura mało nie rozlecą się na kawałki”.
W latach 1786–1788 wicerektorem szkoły św. Jana. Od października 1788 pastor w Rębielczu (Rambeltsch), od czerwca 1808 pastor w Drewnicy. 16 IV 1789 w Gdańsku ożenił się z Johanną Caroliną, córką pastora kościoła św. Katarzyny Johanna Conrada Eichhorna.
Bibliografia:
Faber Walther, Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824, Danzig 1925, s. 78, 114.
Hingelberg Johann Gottfried, Über Danziger Musik und Musiker, [Elbing 1785], s. 12.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku, Gdańsk 1997 (przez indeks).
Michalak Jerzy M., Od Förstera do Frühlinga. Przyczynki do dziejów życia muzycznego i teatralnego dawnego Gdańska, Gdańsk 2009.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 56, 69, 99.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig, Danzig 1931, s. 381.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 95, 138.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 442.
