HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR, lekarz, radny
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''FRIEDRICH THEODOR HINGELBERG''' (5 VII 1771 Elbląg – 17 V 1846 Gdańsk), doktor medycyny, lekarz weterynarii, [[RADA MIEJSKA | radny]] Gdańska. Syn [[HINGELBERG GOTTFRIED, muzyk | Gottfrieda Hingelberga]], kantora [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]].<br/><br/> | '''FRIEDRICH THEODOR HINGELBERG''' (5 VII 1771 Elbląg – 17 V 1846 Gdańsk), doktor medycyny, lekarz weterynarii, [[RADA MIEJSKA | radny]] Gdańska. Syn [[HINGELBERG GOTTFRIED, muzyk | Gottfrieda Hingelberga]], kantora [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]].<br/><br/> | ||
6 IX 1785 zapisany do klasy secundae [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], po studiach medycznych pracował jako weterynarz w Gdańsku. W okresie 1814–1817 członek Rady Miejskiej. W latach 1830 (?) – 1841 sekretarz kancelarii [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]; jednocześnie sekretarz Rady Miejskiej. Od 1818 był członkiem chóru mieszanego [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Danziger Gesangverein]] i wieloletnim sekretarzem jego zarządu. W okresie 1829–1841 próby chóru odbywały się w jego domu przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), gdzie mieszkał w latach 1826–1841. Wcześniej, między 1809 a 1810, mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), następnie od 1812 do 1817 przy Langgasse 364 (ul. Długa 6). W 1842 sprzedał dom przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), wynajął mieszkanie po sąsiedzku pod nr 1986 (ul. Tkacka 3/4) i do śmierci utrzymywał się do śmierci z sum uzyskanych z tej sprzedaży. Został pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]]. <br/><br/> | 6 IX 1785 zapisany do klasy secundae [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], po studiach medycznych pracował jako weterynarz w Gdańsku. W okresie 1814–1817 członek Rady Miejskiej. W latach 1830 (?) – 1841 sekretarz kancelarii [[REJENCJA GDAŃSKA| rejencji gdańskiej]]; jednocześnie sekretarz Rady Miejskiej. Od 1818 był członkiem chóru mieszanego [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Danziger Gesangverein]] i wieloletnim sekretarzem jego zarządu. W okresie 1829–1841 próby chóru odbywały się w jego domu przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), gdzie mieszkał w latach 1826–1841. Wcześniej, między 1809 a 1810, mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), następnie od 1812 do 1817 przy Langgasse 364 (ul. Długa 6). W 1842 sprzedał dom przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), wynajął mieszkanie po sąsiedzku pod nr 1986 (ul. Tkacka 3/4) i do śmierci utrzymywał się do śmierci z sum uzyskanych z tej sprzedaży. Został pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]]. <br/><br/> | ||
| − | W styczniu 1784 założył zbiór portretów sylwetowych, do którego wklejał wycinanki przedstawiające różne osoby, | + | W styczniu 1784 założył zbiór portretów sylwetowych, do którego wklejał wycinanki przedstawiające różne osoby, m.in. [[ACKERMANN CARL DAVID, śpiewak operowy | Carla Davida Ackermanna]], [[BACHMANN JEAN PETER HEINRICH, śpiewak, aktor, dyrektor teatru| Jeana Petera Heinricha Bachmanna]] i [[ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA| Dorotheę Ludolphinę Bachmann-Ackermann]]. Wspólnie ze swoimi niezamężnymi siostrami – Julianą Sabiną (1767 Elbląg – pochowana 21 XI 1806 Gdańsk) i Marią Elisabethą (1765 Elbląg – 27 III 1825 Gdańsk) – zbierał afisze [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. Jego spadkobiercy sprzedali oba zbiory na licytacji; obecnie przechowuje je [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska]]. <br/><br/> |
W 1802 poślubił Karolinę Wilhelminę Lengnich (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk), córkę [[LENGNICH KARL BENJAMIN, uczony, archidiakon kościoła NMP | Karla Benjamina Lengnicha]], siostrę Karoliny Henrietty Pauliny, żony [[MARQUARDT JOACHIM FRIEDRICH, kupiec, radny | Joachima Friedricha Marquardta]]. Jako członkini Danziger Gesangverein sporadycznie śpiewała partie solowe; między innymi 22 II 1829 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] wykonała partię altu w oratorium pasyjnym ''Der Tod Jesu'' (''Śmierć Jezusa'') Carla Heinricha Grauna. Po śmierci męża Rada Miejska przyznała jej zapomogę roczną w wysokości 30 talarów, którą wypłacono w 1847 i 1848. Od 1847 do śmierci mieszkała w [[SZPITAL BOŻEGO CIAŁA | szpitalu Bożego Ciała]] pod numerem 1. Jej nekrolog podpisał [[CZWALINA JULIUS EDUARD, pedagog| Julius Eduard Czwalina]] i jego żona Henrietta Paulina Theodora z domu Marquardt, siostrzenica zmarłej. {{author: MrGl}} {{author: JMM}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | W 1802 poślubił Karolinę Wilhelminę Lengnich (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk), córkę [[LENGNICH KARL BENJAMIN, uczony, archidiakon kościoła NMP | Karla Benjamina Lengnicha]], siostrę Karoliny Henrietty Pauliny, żony [[MARQUARDT JOACHIM FRIEDRICH, kupiec, radny | Joachima Friedricha Marquardta]]. Jako członkini Danziger Gesangverein sporadycznie śpiewała partie solowe; między innymi 22 II 1829 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] wykonała partię altu w oratorium pasyjnym ''Der Tod Jesu'' (''Śmierć Jezusa'') Carla Heinricha Grauna. Po śmierci męża Rada Miejska przyznała jej zapomogę roczną w wysokości 30 talarów, którą wypłacono w 1847 i 1848. Od 1847 do śmierci mieszkała w [[SZPITAL BOŻEGO CIAŁA | szpitalu Bożego Ciała]] pod numerem 1. Jej nekrolog podpisał [[CZWALINA JULIUS EDUARD, pedagog| Julius Eduard Czwalina]] i jego żona Henrietta Paulina Theodora z domu Marquardt, siostrzenica zmarłej. {{author: MrGl}} {{author: JMM}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 10:26, 5 wrz 2023
FRIEDRICH THEODOR HINGELBERG (5 VII 1771 Elbląg – 17 V 1846 Gdańsk), doktor medycyny, lekarz weterynarii, radny Gdańska. Syn Gottfrieda Hingelberga, kantora kościoła św. Jana.
6 IX 1785 zapisany do klasy secundae Gimnazjum Akademickiego, po studiach medycznych pracował jako weterynarz w Gdańsku. W okresie 1814–1817 członek Rady Miejskiej. W latach 1830 (?) – 1841 sekretarz kancelarii rejencji gdańskiej; jednocześnie sekretarz Rady Miejskiej. Od 1818 był członkiem chóru mieszanego Danziger Gesangverein i wieloletnim sekretarzem jego zarządu. W okresie 1829–1841 próby chóru odbywały się w jego domu przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), gdzie mieszkał w latach 1826–1841. Wcześniej, między 1809 a 1810, mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), następnie od 1812 do 1817 przy Langgasse 364 (ul. Długa 6). W 1842 sprzedał dom przy Große Wollwebergasse 1987 (ul. Tkacka 5), wynajął mieszkanie po sąsiedzku pod nr 1986 (ul. Tkacka 3/4) i do śmierci utrzymywał się do śmierci z sum uzyskanych z tej sprzedaży. Został pochowany na cmentarzu Bożego Ciała.
W styczniu 1784 założył zbiór portretów sylwetowych, do którego wklejał wycinanki przedstawiające różne osoby, m.in. Carla Davida Ackermanna, Jeana Petera Heinricha Bachmanna i Dorotheę Ludolphinę Bachmann-Ackermann. Wspólnie ze swoimi niezamężnymi siostrami – Julianą Sabiną (1767 Elbląg – pochowana 21 XI 1806 Gdańsk) i Marią Elisabethą (1765 Elbląg – 27 III 1825 Gdańsk) – zbierał afisze Teatru Miejskiego. Jego spadkobiercy sprzedali oba zbiory na licytacji; obecnie przechowuje je Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska.
W 1802 poślubił Karolinę Wilhelminę Lengnich (8 III 1779 Gdańsk – 19 XII 1857 Gdańsk), córkę Karla Benjamina Lengnicha, siostrę Karoliny Henrietty Pauliny, żony Joachima Friedricha Marquardta. Jako członkini Danziger Gesangverein sporadycznie śpiewała partie solowe; między innymi 22 II 1829 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wykonała partię altu w oratorium pasyjnym Der Tod Jesu (Śmierć Jezusa) Carla Heinricha Grauna. Po śmierci męża Rada Miejska przyznała jej zapomogę roczną w wysokości 30 talarów, którą wypłacono w 1847 i 1848. Od 1847 do śmierci mieszkała w szpitalu Bożego Ciała pod numerem 1. Jej nekrolog podpisał Julius Eduard Czwalina i jego żona Henrietta Paulina Theodora z domu Marquardt, siostrzenica zmarłej.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła NMP sygn. 1461/150 s. 9; Kartoteka Policji, karta meldunkowa sygn. 10/14/0/5/7364.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, oprac. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa-Poznań 1974, s. 367.
„Danziger Intelligenzblatt”, z 18 V 1846, s. 1059 (nekrolog męża); nr 298 z 21 XII 1857, s. 4382 (nekrolog żony).
„Danziger Nachrichten und Anzeigen”, nr 58 z 21 VII 1802, s. 675 (ślub).
Schwarz Friedrich, Eine Danziger Silhouettensammlung, „Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins“, Bd. 51, 1909, s. 73–89.
Siebenfreund Kurt, Hundert Jahre Danziger Singakademie 1818–1917, Danzig 1917, s. 16–18, 45.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. I, s. 304.
