SENYSZYN JOANNA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego

Wersja z 17:24, 27 sie 2023

Pomorski Kongres Kobiet, od lewej: Joanna Senyszyn, Danuta Wałęsa, Wanda Nowicka, 2013

Joanna Senyszyn, 2019

JOANNA SENYSZYN (ur. 1 II 1949 Gdynia), ekonomistka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), posłanka na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i Parlamentu Europejskiego. Córka porucznika żeglugi wielkiej Ryszarda Raulina (1915 – 1956 Gdynia) i właścicielki salonu krawieckiego, organizatorki pierwszych po 1945 gdańskich rewii mód, Danuty z domu Słotwińskiej (1912 – 1989 Gdynia). Ukończyła Szkołę Podstawową nr 1 w Gdyni, w 1967 absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni, w 1972 Wydziału Ekonomii Produkcji (WEP) UG. Po studiach doktoranckich, w latach 1975–1977 starszy asystent WEP UG. Od 1977 doktor nauk ekonomicznych. W latach 1977–1992 adiunkt, od 1992 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy Konsumpcja żywności w świetle potrzeb i uwarunkowań (Gdańsk 1992). Od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1999 profesor zwyczajny. W latach 1996–2002 dziekan Wydziału Zarządzania UG, w 2001–2004 kierownik Katedry Badań Rynku na Wydziale Zarządzania, w 2004–2011 kierownik Katedry Badań Rynku na Wydziale Nauk Społecznych UG. Od 2019 profesor emerytowany UG. Jednocześnie w latach 1994–1995 pierwszy rektor Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.

Specjalistka z zakresu badań poziomu życia, konsumpcji, gospodarki żywnościowej, marketingu, praw człowieka. Autorka między innymi monografii Potrzeby konsumpcyjne. Wstęp do ekonomicznej teorii potrzeb (Gdańsk 1995), współautorka i redaktorka Elementy teorii konsumpcji (Gdańsk 1994), Równouprawnienie kobiet (Gdynia 2011), Prawa zwierząt (Gdynia-Kielce-Kraków 2014), Zdeptana tęcza. O dyskryminacji społeczności LGBT (Gdynia 2019).

W latach 1975–1990 członkini Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), w 1980–1995 Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, w 1998–2021 Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD) (w latach 2005–2008 i 2011–2016 wiceprzewodnicząca partii), od 2021 do 2023 członkini Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).

W latach 1998–2001 radna Sejmiku Województwa Pomorskiego I kadencji, w 2001–2005 posłanka na Sejm IV kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, z listy SLD–Unia Pracy, w wyborach uzyskała 8317 głosów), w 2004 bezskutecznie ubiegała się o mandat do Parlamentu Europejskiego. W 2005–2007 posłanka do Sejmu RP V kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, w wyborach uzyskała 11 925 głosów), zasiadała między innymi w Sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. W latach 2007–2009 posłanka na Sejm RP VI kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, z listy Lewica i Demokraci, w wyborach uzyskała 25 193 głosów). W kadencjach V i VI Sejmu RP była wiceprzewodniczącą Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego. W 2009–2014 posłanka do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (wybrana z okręgu krakowskiego, uzyskała w wyborach 43 661 głosów), należała do frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów, była wiceprzewodniczącą Komisji Na Rzecz Przestrzegania Świeckiej Polityki i Rozdziału Kościoła od Państwa w Krajach UE (2009–2014), wiceprzewodniczącą Podkomisji Praw Człowieka (2012–2014), członkinią Komisji Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (2012–2014). W 2014 bezskutecznie ubiegała się o ponowny mandat do Parlamentu UE (z listy Koalicyjnego Komitetu Wyborczego SLD–UP, w wyborach uzyskała 34 588 głosów). W 2015 bezskutecznie kandydowała do Sejmu RP (z listy Zjednoczonej Lewicy), w 2018 podobnie do Sejmiku Pomorskiego (z listy SLD–Lewica Razem, w wyborach uzyskała głosów 12 807).

Od 2019 posłanka na Sejm IX kadencji, z okręgu gdyńskiego, z listy SLD (w wyborach uzyskała 36 405 głosów), w 2019 zasiadała w Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, od tego też roku w Komisji Kultury i Środków Przekazu, wiceprzewodnicząca Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ oraz Parlamentarnego Zespołu Praw Kobiet, współprzewodnicząca Parlamentarnego Zespołu Świeckie Państwo, członkini Parlamentarnej Grupy Kobiet. W grudniu 2021 opuściła szeregi SLD, została wiceprzewodniczącą klubu parlamentarnego PPS, od 2022 wiceprzewodnicząca PPS, w sierpniu 2023 zrezygnowała z członkostwa i w tej partii.

Działaczka na rzecz świeckości państwa, praw kobiet, dzieci, społeczności LGBT i zwierząt. W latach 1995–2004 przewodnicząca oddziału gdyńskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, od 1996 członkini Zarządu Okręgu Gdańskiego, w 1999–2007 Krajowej Komisji Etycznej do spraw Doświadczeń na Zwierzętach przy Komitecie Badań Naukowych PAN, Rady Społecznej Pomorskiej Regionalnej Kasy Chorych (do 2001), od 2013 do 2016 prezeska stowarzyszenia „Polka Potrafi“, które uczy kobiety jak lepiej, mądrzej i przyjemniej żyć. W latach 2004–2020 stała felietonistka tygodnika „Fakty i Mity” (rubryka: „Katedra prof. Joanny S.”, od 2015 „Joanna w krainie kaczystów”), od 2020 stała felietonistka tygodnika „Fakty po Mitach” (rubryki: „Czerwone rękawiczki”, „Monidło”, „Alfabet naszych czasów”), autorka prawie 1000 felietonów. W latach 2004–2018 autorka jednego z najpoczytniejszych blogów internetowego „Onetu“ (około 100 000 wejść miesięcznie), komentatorka polityki na FB (w 2021: 50 0000 obserwujących) i TT (w 2021: 20 000 obserwujących).

W 2005 głosami internautów wybrana Feministką Roku (Ośkara 2005). W 2006 otrzymała nagrodę za najlepszy blog w kategorii „Polityka“. W 2006 i 2009 laureatka "Lustra Szkła Kontaktowego" dla najbardziej lubianego polityka roku. W 2018 otrzymała tytuł Ateisty Roku. Autorką (2005) i propagatorka pojęcia „kaczyzm" na określenie koncepcji politycznej „Prawa i Sprawiedliwości“.

Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1994), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996). Od 1976 żona Bolesława Senyszyna, sędziego, następnie adwokata. EŁ BM