INSTYTUT MORSKI

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 3: Linia 3:
 
[[File:Badania flory Zalewu Wiślanego.JPG|thumb|Badania flory Zalewu Wiślanego]]
 
[[File:Badania flory Zalewu Wiślanego.JPG|thumb|Badania flory Zalewu Wiślanego]]
  
'''INSTYTUT MORSKI''' (IM), od 1952 z siedzibą w Gdańsku przy Długim Targu 41–42 (w [[ZŁOTA KAMIENICZKA | Złotej Kamieniczce]]). Powstał 3 III 1950 jako Morski Instytut Techniczny, od 1 XII 1954 Instytut Morski, od 2 X 2019 Instytut Morski Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. Placówka naukowo-badawcza, podległa początkowo Ministerstwu Żeglugi, do prowadzenia prac badawczych na użytek polityki gospodarczej państwa w zakresie budownictwa okrętowego oraz eksploatacji i rozbudowy (ukierunkowanie techniczne). W 1951 poszerzono działalność o aspekty prawne i ekonomiczne (włączono komórki [[INSTYTUT BAŁTYCKI | Instytutu Bałtyckiego]]). 23 X 1952 powołano radę naukową, w latach 70. XX wieku mocno rozwinięto badania ekonomiczne, organizacyjne  i informatyczne dotyczące rozwoju gospodarki morskiej, a w latach 90. pojawiła się ekologia i ochrona środowiska, zmniejszył udział badań dotyczących eksploatacji i remontu statków. <br/><br/>
+
'''INSTYTUT MORSKI''' (IM), od 1952 z siedzibą w Gdańsku przy Długim Targu 41–42 (w [[ZŁOTA KAMIENICZKA | Złotej Kamieniczce]]). Powstał 3 III 1950 jako Morski Instytut Techniczny, od 1 XII 1954 do 2 X 2019 Instytut Morski. Placówka naukowo-badawcza, podległa początkowo Ministerstwu Żeglugi, do prowadzenia prac badawczych na użytek polityki gospodarczej państwa w zakresie budownictwa okrętowego oraz eksploatacji i rozbudowy (ukierunkowanie techniczne). W 1951 poszerzono działalność o aspekty prawne i ekonomiczne (włączono komórki [[INSTYTUT BAŁTYCKI | Instytutu Bałtyckiego]]). 23 X 1952 powołano radę naukową, w latach 70. XX wieku mocno rozwinięto badania ekonomiczne, organizacyjne  i informatyczne dotyczące rozwoju gospodarki morskiej, w latach 90. pojawiła się ekologia i ochrona środowiska, zmniejszył udział badań dotyczących eksploatacji i remontu statków. <br/><br/>
Badania wspomagają liczne pracownie i laboratoria (między innymi do lat 80. XX wieku dwie hale na terenie [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]] na [[OSTRÓW | Ostrowiu]], gdzie opracowywano modelowe wejścia do portów w Gdańsku, Gdyni, Kołobrzegu, Helu, Władysławowie, badano odporność kadłubów, boczne wodowania i stateczność statków), Zakład Techniczno-Doświadczalny (1964–1991) oraz statki badawcze: w latach 1958–1987 „Imor” (przerobiony z kadłuba kutra rybackiego, zatopiony koło Florydy w ramach programu budowy sztucznych raf), 1987–2005 „Doktor Lubecki” (również zbudowany na bazie kutra), od 2006 katamaran badawczy z pływającym laboratorium „Imor”. Dwa laboratoria: Elektroniki Morskiej oraz Zakładu Ochrony Środowiska, posiadają Certyfikaty Akredytacji PCA.<br/><br/>
+
Badania wspomagały liczne pracownie i laboratoria (m.in. do lat 80. XX wieku dwie hale na terenie [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]] na [[OSTRÓW | Ostrowiu]], gdzie opracowywano modelowe wejścia do portów w Gdańsku, Gdyni, Kołobrzegu, Helu, Władysławowie, badano odporność kadłubów, boczne wodowania i stateczność statków), Zakład Techniczno-Doświadczalny (1964–1991) oraz statki badawcze: w latach 1958–1987 „Imor” (przerobiony z kadłuba kutra rybackiego, zatopiony koło Florydy w ramach programu budowy sztucznych raf), 1987–2005 „Doktor Lubecki” (również zbudowany na bazie kutra), od 2006 katamaran badawczy z pływającym laboratorium „Imor”. Dwa laboratoria: Elektroniki Morskiej oraz Zakładu Ochrony Środowiska, posiadały Certyfikaty Akredytacji PCA.<br/><br/>
Instytut Morski wniósł duży wkład w badania modelowe okrętów, stateczności, zapoczątkował w Polsce badania nad korozją morską. Zajmuje czołową pozycję w kraju w zakresie hydrotechniki morskiej i badań brzegowych; bada rynek frachtowy, efektywność inwestycji w transporcie morskim, cywilne prawo morskie i problemy unifikacji międzynarodowego prawa morza; w środowisku naukowym Wybrzeża prekursor prac przedinwestycyjnych, między innymi nad nowymi typami statków (lata 60.–80. XX wieku); studia poprzedzające budowę [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]], opracowywanie prognoz i analiz rozwoju morskiego systemu kontenerowego w Polsce.<br/><br/>
+
Wniósł duży wkład w badania modelowe okrętów, stateczności, zapoczątkował w Polsce badania nad korozją morską. Zajmował czołową pozycję w kraju w zakresie hydrotechniki morskiej i badań brzegowych; badał rynek frachtowy, efektywność inwestycji w transporcie morskim, cywilne prawo morskie i problemy unifikacji międzynarodowego prawa morza; w środowisku naukowym Wybrzeża prekursor prac przedinwestycyjnych, m.in. nad nowymi typami statków (lata 60.–80. XX wieku); prowadził studia poprzedzające budowę [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]], opracowywał prognozy i analizy rozwoju morskiego systemu kontenerowego w Polsce.<br/><br/>
Prowadzi innowacyjne badania związane z bezpieczeństwem i ochroną środowiska, przedinwestycyjne morskich farm wiatrowych, układania podmorskich kabli i rurociągów, kolektorów sanitarnych, sztucznych raf, badania ekologiczne morskich akwenów chronionych. Publikuje wyniki własnych badań („Prace Instytutu Morskiego”, „Materiały Instytutu Morskiego”, „Gospodarka Morska – Przegląd Statystyczny”, początkowo „Morski Rocznik Statystyczny”). W 2011 w skład IM wchodziły zakłady naukowe: Oceanografii Operacyjnej, Hydrotechniki Morskiej, Ochrony Środowiska, Ekonomiki i Prawa, Samodzielna Pracownia Ekologii. {{author: MJ}} <br/><br/>
+
Prowadził innowacyjne badania związane z bezpieczeństwem i ochroną środowiska, przedinwestycyjne morskich farm wiatrowych, układania podmorskich kabli i rurociągów, kolektorów sanitarnych, sztucznych raf, badania ekologiczne morskich akwenów chronionych. Publikował wyniki własnych badań („Prace Instytutu Morskiego”, „Materiały Instytutu Morskiego”, „Gospodarka Morska – Przegląd Statystyczny”, początkowo „Morski Rocznik Statystyczny”). W 2011 w skład IM wchodziły zakłady naukowe: Oceanografii Operacyjnej, Hydrotechniki Morskiej, Ochrony Środowiska, Ekonomiki i Prawa, Samodzielna Pracownia Ekologii. Od 2 X 2019 włączony do Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. {{author: MJ}} <br/><br/>
 
{| class="tableGda"  
 
{| class="tableGda"  
 
|-  
 
|-  
|+ Dyrektorzy Instytutu Morskiego
+
|+ Dyrektorzy Instytutu Morskiego 1950–2019
 
|-  
 
|-  
 
| 1950–1951
 
| 1950–1951
Linia 41: Linia 41:
 
| Kazimierz Szefler
 
| Kazimierz Szefler
 
|-  
 
|-  
| 2019–
+
| 2019
 
| Maciej Matczak
 
| Maciej Matczak
 
|-
 
|-
 
| class="authorEgTab" | {{author: MJ}}
 
| class="authorEgTab" | {{author: MJ}}
 
|} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]
 
|} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]

Wersja z 12:19, 19 sie 2023

Instytut Morski, szyld na budynku siedziby, lata 60. XX wieku
Badania flory Zalewu Wiślanego

INSTYTUT MORSKI (IM), od 1952 z siedzibą w Gdańsku przy Długim Targu 41–42 (w Złotej Kamieniczce). Powstał 3 III 1950 jako Morski Instytut Techniczny, od 1 XII 1954 do 2 X 2019 Instytut Morski. Placówka naukowo-badawcza, podległa początkowo Ministerstwu Żeglugi, do prowadzenia prac badawczych na użytek polityki gospodarczej państwa w zakresie budownictwa okrętowego oraz eksploatacji i rozbudowy (ukierunkowanie techniczne). W 1951 poszerzono działalność o aspekty prawne i ekonomiczne (włączono komórki Instytutu Bałtyckiego). 23 X 1952 powołano radę naukową, w latach 70. XX wieku mocno rozwinięto badania ekonomiczne, organizacyjne i informatyczne dotyczące rozwoju gospodarki morskiej, w latach 90. pojawiła się ekologia i ochrona środowiska, zmniejszył udział badań dotyczących eksploatacji i remontu statków.

Badania wspomagały liczne pracownie i laboratoria (m.in. do lat 80. XX wieku dwie hale na terenie Stoczni Remontowej na Ostrowiu, gdzie opracowywano modelowe wejścia do portów w Gdańsku, Gdyni, Kołobrzegu, Helu, Władysławowie, badano odporność kadłubów, boczne wodowania i stateczność statków), Zakład Techniczno-Doświadczalny (1964–1991) oraz statki badawcze: w latach 1958–1987 „Imor” (przerobiony z kadłuba kutra rybackiego, zatopiony koło Florydy w ramach programu budowy sztucznych raf), 1987–2005 „Doktor Lubecki” (również zbudowany na bazie kutra), od 2006 katamaran badawczy z pływającym laboratorium „Imor”. Dwa laboratoria: Elektroniki Morskiej oraz Zakładu Ochrony Środowiska, posiadały Certyfikaty Akredytacji PCA.

Wniósł duży wkład w badania modelowe okrętów, stateczności, zapoczątkował w Polsce badania nad korozją morską. Zajmował czołową pozycję w kraju w zakresie hydrotechniki morskiej i badań brzegowych; badał rynek frachtowy, efektywność inwestycji w transporcie morskim, cywilne prawo morskie i problemy unifikacji międzynarodowego prawa morza; w środowisku naukowym Wybrzeża prekursor prac przedinwestycyjnych, m.in. nad nowymi typami statków (lata 60.–80. XX wieku); prowadził studia poprzedzające budowę Portu Północnego, opracowywał prognozy i analizy rozwoju morskiego systemu kontenerowego w Polsce.

Prowadził innowacyjne badania związane z bezpieczeństwem i ochroną środowiska, przedinwestycyjne morskich farm wiatrowych, układania podmorskich kabli i rurociągów, kolektorów sanitarnych, sztucznych raf, badania ekologiczne morskich akwenów chronionych. Publikował wyniki własnych badań („Prace Instytutu Morskiego”, „Materiały Instytutu Morskiego”, „Gospodarka Morska – Przegląd Statystyczny”, początkowo „Morski Rocznik Statystyczny”). W 2011 w skład IM wchodziły zakłady naukowe: Oceanografii Operacyjnej, Hydrotechniki Morskiej, Ochrony Środowiska, Ekonomiki i Prawa, Samodzielna Pracownia Ekologii. Od 2 X 2019 włączony do Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. [MJ]

Tabela: Dyrektorzy Instytutu Morskiego 1950–2019

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania