WALCZAK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Od 1975 należał do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP): zasiadał w Zarządzie Krajowym (1975–1987), był członkiem gdańskiego oddziału Sekcji Spawalniczej Koła Spawalników SIMP, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego koła SIMP na PG (1984–1987). Był również członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach (1980–1988, 1999–2007) oraz Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW| Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku. Redagował dział „Praktyka spawalnicza” w czasopiśmie „Przegląd Spawalnictwa”.<br/><br/> | Od 1975 należał do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP): zasiadał w Zarządzie Krajowym (1975–1987), był członkiem gdańskiego oddziału Sekcji Spawalniczej Koła Spawalników SIMP, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego koła SIMP na PG (1984–1987). Był również członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach (1980–1988, 1999–2007) oraz Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW| Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku. Redagował dział „Praktyka spawalnicza” w czasopiśmie „Przegląd Spawalnictwa”.<br/><br/> | ||
Został odznaczony m.in. Złotą Odznaką Zakładu Doskonalenia Zawodowego „W Służbie Oświaty” (1974), Medalem Honorowym Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2000), Złotym Krzyżem Zasługi (1982), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Złotą Odznaką Honorową SIMP (1980), Medalem im. Stanisława Olszewskiego.<br/><br/> | Został odznaczony m.in. Złotą Odznaką Zakładu Doskonalenia Zawodowego „W Służbie Oświaty” (1974), Medalem Honorowym Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2000), Złotym Krzyżem Zasługi (1982), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Złotą Odznaką Honorową SIMP (1980), Medalem im. Stanisława Olszewskiego.<br/><br/> | ||
| − | Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. Od 2019 jego imię nosi Laboratorium Spawalnictwa Wydziału Mechanicznego PG. |
| + | {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:15, 15 sie 2023
WŁODZIMIERZ WALCZAK (21 III 1937 Zgierz – 14 VIII 2012 Gdańsk), naukowiec, specjalista w dziedzinie mechaniki, inżynierii materiałowej, spawalnictwa, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Antoniego i Eugenii z domu Szymańskiej. Od 1945 mieszkał z rodziną w Gdańsku. W 1954 uzyskał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym, następnie studiował na PG (1954–1961) – absolwent Wydziału Technologii Maszyn, magister technolog mechanik, inżynier mechaniki spawalnictwa.
W latach 1961–2007 pracował na PG. Od 1968 doktor, od 1978 doktor habilitowany (na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej), od 1979 zatrudniony na stanowisku docenta, od 1991 profesor nadzwyczajny (uczelniany), od 1993 profesor tytularny, od 2001 profesor zwyczajny. W latach 1979–1985 był dyrektorem Instytutu Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa PG, 1975–1979 kierownikiem Środowiskowego Laboratorium Specjalistycznego Badań Materiałowych w Instytucie Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa, 1987–1988 prodziekanem Wydziału Mechaniczno-Technologicznego, 1999–2002 dziekanem Wydziału Mechanicznego, 1996–2005 kierownikiem Katedry Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa.
Równolegle od 1962 prowadził szkolenie kadr spawaczy i kontrolerów robót spawalniczych na Wybrzeżu. Od 1968 był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Spawalniczej w Zakładzie Doskonalenia Zawodowego (ZDZ) w Gdańsku. W latach 1988–1991 pracował na stanowisku profesora w L’École supérieure technique de Nabeul w Tunezji.
Stworzył europejską szkołę naukową zgrzewania wybuchowego metali, opracował technologię zgrzewania metali stosowaną w przemyśle budowy urządzeń chłodniczych i chemicznych. Był autorem i współautorem dziewięciu patentów (m.in. sposobu łączenia metali o różnych temperaturach topliwości, wdrożonego w Stoczni Gdańskiej w 1984), kilkudziesięciu ekspertyz, w tym dla Przedsiębiorstwa Przeładunków Paliw Płynnych „Naftoport” oraz Energomontażu Wybrzeże. Napisał trzy monografie (między innymi Zgrzewanie wybuchowe metali i jego zastosowania, 1989), był współautorem dwóch skryptów (wśród nich Wybrane zagadnienia zgrzewania wybuchowego, „Zeszyty Naukowe Politechniki Gdańskiej. Mechanika”, 1974). Zainicjował odbywające się od 1996 Spotkania Spawalników Wybrzeża i Pomorskie Sympozja Spawalnicze w Gdańsku.
Od 1975 należał do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP): zasiadał w Zarządzie Krajowym (1975–1987), był członkiem gdańskiego oddziału Sekcji Spawalniczej Koła Spawalników SIMP, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego koła SIMP na PG (1984–1987). Był również członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach (1980–1988, 1999–2007) oraz Rady Technicznej Polskiego Rejestru Statków w Gdańsku. Redagował dział „Praktyka spawalnicza” w czasopiśmie „Przegląd Spawalnictwa”.
Został odznaczony m.in. Złotą Odznaką Zakładu Doskonalenia Zawodowego „W Służbie Oświaty” (1974), Medalem Honorowym Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2000), Złotym Krzyżem Zasługi (1982), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Złotą Odznaką Honorową SIMP (1980), Medalem im. Stanisława Olszewskiego.
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 2019 jego imię nosi Laboratorium Spawalnictwa Wydziału Mechanicznego PG.
