ŻYŁKOWSKA JADWIGA, urzędniczka Poczty Polskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Żyłkowska_Jadwiga_.jpg |thumb| Jadwiga Żyłkowska]] | [[File: Żyłkowska_Jadwiga_.jpg |thumb| Jadwiga Żyłkowska]] | ||
| − | '''JADWIGA ŻYŁKOWSKA''' (11 III 1910 Gdańsk – 2 II 1988 Delmenhorst, Republika Federalna Niemiec), urzędniczka Poczty Polskiej. Córka Józefa | + | '''JADWIGA ŻYŁKOWSKA''' (11 III 1910 Gdańsk – 2 II 1988 Delmenhorst, Republika Federalna Niemiec), urzędniczka Poczty Polskiej. Córka |
| + | [[ŻYŁKOWSKI JÓZEF sen., pocztowiec | Józefa Żyłkowskiego]] i Anny z domu Ligmanowskiej. Siostra Filemona (22 XI 1896 Stegna – 3 X 1977 Gdynia), Józefa (10 II 1898 Pączewo – 4 VII 1983), Elżbiety zamężnej Milewskiej (21 VI 1900 Pączewo – 29 X 1988), Jana (18 IV 1902 – 7 III 1984), Zofii Anny zamężna Wołoszyk (5 VI 1905 – 2 IV 2000). <br/><br/> | ||
Uczęszczała do gdańskiej [[MARIENSCHULE | Marienschule]], od 1922 do [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]]. Po ukończeniu nauki pracowała jako siła zastępcza w Polskim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym Gdańsk 1 przy Heveliusplatz (plac Obrońców Poczty Polskiej). 1 II 1934 otrzymała zaszeregowanie do IX grupy uposażenia, 24 i 29 V 1936 zdała egzamin podstawowy dla praktykantów ze średnim wykształceniem w dziale służby pocztowo-telekomunikacyjnej i uzyskała wynik dostateczny. 1 IV 1937 mianowana prowizorycznym asystentem w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telegrafów RP w Gdańsku (Heveliusplatz, plac Obrońców Poczty Polskiej), pracowała tam jako maszynistka do wybuchu II wojny światowej. <br/><br/> | Uczęszczała do gdańskiej [[MARIENSCHULE | Marienschule]], od 1922 do [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]]. Po ukończeniu nauki pracowała jako siła zastępcza w Polskim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym Gdańsk 1 przy Heveliusplatz (plac Obrońców Poczty Polskiej). 1 II 1934 otrzymała zaszeregowanie do IX grupy uposażenia, 24 i 29 V 1936 zdała egzamin podstawowy dla praktykantów ze średnim wykształceniem w dziale służby pocztowo-telekomunikacyjnej i uzyskała wynik dostateczny. 1 IV 1937 mianowana prowizorycznym asystentem w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telegrafów RP w Gdańsku (Heveliusplatz, plac Obrońców Poczty Polskiej), pracowała tam jako maszynistka do wybuchu II wojny światowej. <br/><br/> | ||
1 VIII 1947 została mianowana podreferenadarzem w Zarządzie Dyrekcji i Jednostek Centralnych w Gdańsku, a następnie starszym radcą w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku przy [[TARG RAKOWY | Targu Rakowym]]. 31 III 1970 przeszła na emeryturę. W 1974 wyjechała na zaproszenie kuzynki Elisabeth Lisinski do Karlsruhe, gdzie zamieszkała w Domu Rencisty. <br/><br/> | 1 VIII 1947 została mianowana podreferenadarzem w Zarządzie Dyrekcji i Jednostek Centralnych w Gdańsku, a następnie starszym radcą w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku przy [[TARG RAKOWY | Targu Rakowym]]. 31 III 1970 przeszła na emeryturę. W 1974 wyjechała na zaproszenie kuzynki Elisabeth Lisinski do Karlsruhe, gdzie zamieszkała w Domu Rencisty. <br/><br/> | ||
Przed wojną mieszkała w Gdańsku przy Schwarzes Meere 3b (ul. Stawki, nie istnieje, zob. [[CZARNE MORZE | Czarne Morze]]) oraz we Wrzeszczu przy Luisenstrasse 12 (ul. Aldony), od 1947 do 1974 przy ul. Modrzewskiego 2/3. Rodziny nie założyła. Pochowana 1 III 1988 w grobie rodzinnym na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author:MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Przed wojną mieszkała w Gdańsku przy Schwarzes Meere 3b (ul. Stawki, nie istnieje, zob. [[CZARNE MORZE | Czarne Morze]]) oraz we Wrzeszczu przy Luisenstrasse 12 (ul. Aldony), od 1947 do 1974 przy ul. Modrzewskiego 2/3. Rodziny nie założyła. Pochowana 1 III 1988 w grobie rodzinnym na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author:MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:24, 12 sie 2023
JADWIGA ŻYŁKOWSKA (11 III 1910 Gdańsk – 2 II 1988 Delmenhorst, Republika Federalna Niemiec), urzędniczka Poczty Polskiej. Córka
Józefa Żyłkowskiego i Anny z domu Ligmanowskiej. Siostra Filemona (22 XI 1896 Stegna – 3 X 1977 Gdynia), Józefa (10 II 1898 Pączewo – 4 VII 1983), Elżbiety zamężnej Milewskiej (21 VI 1900 Pączewo – 29 X 1988), Jana (18 IV 1902 – 7 III 1984), Zofii Anny zamężna Wołoszyk (5 VI 1905 – 2 IV 2000).
Uczęszczała do gdańskiej Marienschule, od 1922 do Gimnazjum Polskiego. Po ukończeniu nauki pracowała jako siła zastępcza w Polskim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym Gdańsk 1 przy Heveliusplatz (plac Obrońców Poczty Polskiej). 1 II 1934 otrzymała zaszeregowanie do IX grupy uposażenia, 24 i 29 V 1936 zdała egzamin podstawowy dla praktykantów ze średnim wykształceniem w dziale służby pocztowo-telekomunikacyjnej i uzyskała wynik dostateczny. 1 IV 1937 mianowana prowizorycznym asystentem w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telegrafów RP w Gdańsku (Heveliusplatz, plac Obrońców Poczty Polskiej), pracowała tam jako maszynistka do wybuchu II wojny światowej.
1 VIII 1947 została mianowana podreferenadarzem w Zarządzie Dyrekcji i Jednostek Centralnych w Gdańsku, a następnie starszym radcą w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji w Gdańsku przy Targu Rakowym. 31 III 1970 przeszła na emeryturę. W 1974 wyjechała na zaproszenie kuzynki Elisabeth Lisinski do Karlsruhe, gdzie zamieszkała w Domu Rencisty.
Przed wojną mieszkała w Gdańsku przy Schwarzes Meere 3b (ul. Stawki, nie istnieje, zob. Czarne Morze) oraz we Wrzeszczu przy Luisenstrasse 12 (ul. Aldony), od 1947 do 1974 przy ul. Modrzewskiego 2/3. Rodziny nie założyła. Pochowana 1 III 1988 w grobie rodzinnym na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
