TAYLOR ALINA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''ALINA TAYLOR''' (7 XI 1927 Wilno – 28 VII 2021 Gdańsk), biochemiczka, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Wacława Syrtowtta i Marii z domu Stefanowicz. W 1952 uzyskała stopień inżyniera chemii, w 1954 magistra chemii na Wydziale Chemii [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1952–1953 zatrudniona była na stanowisku technika chemika w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] w Gdańsku. Od 1953 asystent i starszy asystent w Pracowni Biochemii Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (IMMiT) w Gdyni. Od 1963, w oparciu o rozprawę ''Otrzymywanie i własności oczyszczonego preparatu receptora Vi bakterii Salmonella typhi'', doktor nauk technicznych (promotor prof. Edward Mikulaszek, przewód na Wydziale Chemicznym PG) i adiunkt w IMMiT. W 1964/1965 odbyła staż naukowy w Twyford Laboratories w Londynie. Od 1971, na podstawie dorobku i rozprawy ''Enzym bakteriolityczny faga Vi II'', doktor habilitowany (przewód na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego). W latach 1973–1776 zatrudniona była na stanowisku docenta i kierowniczki Samodzielnej Pracowni Biochemii IMMiT. W 1973–1974 przebywała na rocznym stażu w Instytucie Biochemii Uniwersytetu Paryskiego.<br/><br/> | '''ALINA TAYLOR''' (7 XI 1927 Wilno – 28 VII 2021 Gdańsk), biochemiczka, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka Wacława Syrtowtta i Marii z domu Stefanowicz. W 1952 uzyskała stopień inżyniera chemii, w 1954 magistra chemii na Wydziale Chemii [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach 1952–1953 zatrudniona była na stanowisku technika chemika w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] w Gdańsku. Od 1953 asystent i starszy asystent w Pracowni Biochemii Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (IMMiT) w Gdyni. Od 1963, w oparciu o rozprawę ''Otrzymywanie i własności oczyszczonego preparatu receptora Vi bakterii Salmonella typhi'', doktor nauk technicznych (promotor prof. Edward Mikulaszek, przewód na Wydziale Chemicznym PG) i adiunkt w IMMiT. W 1964/1965 odbyła staż naukowy w Twyford Laboratories w Londynie. Od 1971, na podstawie dorobku i rozprawy ''Enzym bakteriolityczny faga Vi II'', doktor habilitowany (przewód na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego). W latach 1973–1776 zatrudniona była na stanowisku docenta i kierowniczki Samodzielnej Pracowni Biochemii IMMiT. W 1973–1974 przebywała na rocznym stażu w Instytucie Biochemii Uniwersytetu Paryskiego.<br/><br/> | ||
Od 1976 docent w Zakładzie Biochemii Instytutu Biologii Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi (WBiNoZ) UG. W 1980–1981 przebywała na stażu w University of Stanford w USA. Od 1981 kierowniczka Katedry Biochemii WBiNoZ UG. Od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1987–1993 kierowniczka Katedry Biochemii, od 1996 do 1998 Pracowni Biochemii Bakteryjnej na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanografii UG. Po przejściu na emeryturę zatrudniona była na ¼ etatu w Katedrze Biochemii (1998–2002) i Katedrze Biologii Molekularnej (2002–2009). <br/><br/> | Od 1976 docent w Zakładzie Biochemii Instytutu Biologii Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi (WBiNoZ) UG. W 1980–1981 przebywała na stażu w University of Stanford w USA. Od 1981 kierowniczka Katedry Biochemii WBiNoZ UG. Od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1987–1993 kierowniczka Katedry Biochemii, od 1996 do 1998 Pracowni Biochemii Bakteryjnej na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanografii UG. Po przejściu na emeryturę zatrudniona była na ¼ etatu w Katedrze Biochemii (1998–2002) i Katedrze Biologii Molekularnej (2002–2009). <br/><br/> | ||
| − | Badania, które prowadziła w Katedrze Biochemii, pozwoliły | + | Badania, które prowadziła w Katedrze Biochemii, pozwoliły m.in. na identyfikację bakteriofagowych enzymów degradujących ściany komórkowe bakterii oraz umożliwiły poznanie nowych mechanizmów chroniących komórki przed stresem i regulujących ekspresję genów. W Katedrze Biologii Molekularnej zajmowała się regulacją ekspresji genów w komórkach bakteryjnych na etapie inicjacji transkrypcji. Jej projekty dotyczyły w szczególności kontroli aktywności promotorów genów kodujących podjednostkę sigma-32 polimerazy RNA oraz poli(A) polimerazę I. Badania te były szczególne ważne dla poznania regulacji reakcji komórek bakteryjnych na warunki stresowe pojawiające się w środowisku ich życia, takie jak podwyższona temperatura otoczenia, warunki głodowe lub powodujące zmiany w tempie wzrostu komórek. Wyniki swoich prac opublikowała w czasopism „European Journal of Chemistry”, „Gene”, „Biochimie, Molecular Biology”, „Molecular and General Genetics”, „Microbiology”, „FEMS Microbiology Letters”. <br/><br/> |
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1991), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996), srebrną odznaką Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (1969). Otrzymała Nagrodę Zespołową Sekretarza Naukowego PAN (1975), wyróżnienie Zespołu Oceniającego PAN (1980, 1981).<br/><br/> | Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1991), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996), srebrną odznaką Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (1969). Otrzymała Nagrodę Zespołową Sekretarza Naukowego PAN (1975), wyróżnienie Zespołu Oceniającego PAN (1980, 1981).<br/><br/> | ||
Od 1950 żona profesora (i rektora UG) [[TAYLOR KAROL (II), rektor Uniwersytetu Gdańskiego | Karola Taylora]], matka Krystyny (ur. 1952), doktora nauk medycznych. Pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: EŁ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1950 żona profesora (i rektora UG) [[TAYLOR KAROL (II), rektor Uniwersytetu Gdańskiego | Karola Taylora]], matka Krystyny (ur. 1952), doktora nauk medycznych. Pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: EŁ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:44, 30 lip 2023
ALINA TAYLOR (7 XI 1927 Wilno – 28 VII 2021 Gdańsk), biochemiczka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Wacława Syrtowtta i Marii z domu Stefanowicz. W 1952 uzyskała stopień inżyniera chemii, w 1954 magistra chemii na Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej (PG). W latach 1952–1953 zatrudniona była na stanowisku technika chemika w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Od 1953 asystent i starszy asystent w Pracowni Biochemii Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej (IMMiT) w Gdyni. Od 1963, w oparciu o rozprawę Otrzymywanie i własności oczyszczonego preparatu receptora Vi bakterii Salmonella typhi, doktor nauk technicznych (promotor prof. Edward Mikulaszek, przewód na Wydziale Chemicznym PG) i adiunkt w IMMiT. W 1964/1965 odbyła staż naukowy w Twyford Laboratories w Londynie. Od 1971, na podstawie dorobku i rozprawy Enzym bakteriolityczny faga Vi II, doktor habilitowany (przewód na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego). W latach 1973–1776 zatrudniona była na stanowisku docenta i kierowniczki Samodzielnej Pracowni Biochemii IMMiT. W 1973–1974 przebywała na rocznym stażu w Instytucie Biochemii Uniwersytetu Paryskiego.
Od 1976 docent w Zakładzie Biochemii Instytutu Biologii Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi (WBiNoZ) UG. W 1980–1981 przebywała na stażu w University of Stanford w USA. Od 1981 kierowniczka Katedry Biochemii WBiNoZ UG. Od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1989 profesor zwyczajny. W latach 1987–1993 kierowniczka Katedry Biochemii, od 1996 do 1998 Pracowni Biochemii Bakteryjnej na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanografii UG. Po przejściu na emeryturę zatrudniona była na ¼ etatu w Katedrze Biochemii (1998–2002) i Katedrze Biologii Molekularnej (2002–2009).
Badania, które prowadziła w Katedrze Biochemii, pozwoliły m.in. na identyfikację bakteriofagowych enzymów degradujących ściany komórkowe bakterii oraz umożliwiły poznanie nowych mechanizmów chroniących komórki przed stresem i regulujących ekspresję genów. W Katedrze Biologii Molekularnej zajmowała się regulacją ekspresji genów w komórkach bakteryjnych na etapie inicjacji transkrypcji. Jej projekty dotyczyły w szczególności kontroli aktywności promotorów genów kodujących podjednostkę sigma-32 polimerazy RNA oraz poli(A) polimerazę I. Badania te były szczególne ważne dla poznania regulacji reakcji komórek bakteryjnych na warunki stresowe pojawiające się w środowisku ich życia, takie jak podwyższona temperatura otoczenia, warunki głodowe lub powodujące zmiany w tempie wzrostu komórek. Wyniki swoich prac opublikowała w czasopism „European Journal of Chemistry”, „Gene”, „Biochimie, Molecular Biology”, „Molecular and General Genetics”, „Microbiology”, „FEMS Microbiology Letters”.
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1991), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996), srebrną odznaką Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (1969). Otrzymała Nagrodę Zespołową Sekretarza Naukowego PAN (1975), wyróżnienie Zespołu Oceniającego PAN (1980, 1981).
Od 1950 żona profesora (i rektora UG) Karola Taylora, matka Krystyny (ur. 1952), doktora nauk medycznych. Pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
