SOKOŁOWSKA TERESA, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904. Współtwórczyni jednego patentu. Członkini PZPR, od 1968 członkini Komitetu Uczelnianego na PG. Podczas wydarzeń [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] aktywnie działała w Komitecie Uczelnianym PZPR na PG (m.in. ostro potępiała relegowanego wówczas z pracy profesora [[TILGNER DAMAZY JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Jerzego Damazego Tilgnera]]). W latach 80. XX wieku zaangażowana była w działalność opozycyjną. Promotorka doktoratu honoris causa [[BUTENANDT ADOLF, profesor Technische Hochschule Danzig | Adolfa Butenandta]]. <br/><br/> | Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904. Współtwórczyni jednego patentu. Członkini PZPR, od 1968 członkini Komitetu Uczelnianego na PG. Podczas wydarzeń [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] aktywnie działała w Komitecie Uczelnianym PZPR na PG (m.in. ostro potępiała relegowanego wówczas z pracy profesora [[TILGNER DAMAZY JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Jerzego Damazego Tilgnera]]). W latach 80. XX wieku zaangażowana była w działalność opozycyjną. Promotorka doktoratu honoris causa [[BUTENANDT ADOLF, profesor Technische Hochschule Danzig | Adolfa Butenandta]]. <br/><br/> | ||
Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), odznaką honorową Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1988), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002), Medalem 75-lcia Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. <br/><br/> | Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), odznaką honorową Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1988), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002), Medalem 75-lcia Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. <br/><br/> | ||
| − | Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Była żoną [[SOKOŁOWSKI JANUSZ | prof. Janusza Sokołowskiego]], matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953). {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Była żoną [[SOKOŁOWSKI JANUSZ, rektor UNiwersytetu Gdańskiego | prof. Janusza Sokołowskiego]], matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953). {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:28, 6 cze 2023
TERESA SOKOŁOWSKA (3 XII 1926 Marcelin (Warszawa) – 5 VIII 2003 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista z chemii organicznej. Córka Zdzisława Majlerta, inżyniera sadownika (8 IX 1885 Marcelin – 7 XII 1944), i Haliny Marii z domu Maylert (6 I 1896 – 24 V 1982). W latach 1939–1944 mieszkała w Warszawie, w 1943 uzyskała tzw. małą maturę w ramach tajnego nauczania w Państwowym Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, w 1944 ukończyła I klasę Liceum i Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej. Żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski. Nie trafiła do niewoli, wysiedlona w okolice Skierniewic.
W 1945 uzyskała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. W tym samym roku przybyła do Gdańska, studiowała na Wydziale Chemicznym PG, od 1949 magister inżynier chemik. W latach 1948–1997 pracownik PG. Na Wydziale Chemicznym w 1961 uzyskała doktorat (promotor: Emil Taschner), w 1968 habilitację. Od 1968 docent, od 1977 profesor nadzwyczajny, od 1997 profesor tytularny i zwyczajny. W latach 1968–1997 kierownik Zakładu, następnie Katedry Chemii Organicznej, 1969–1971 prodziekan do spraw nauki PG, 1971–1973 dziekan Wydziału Chemicznego.
Autorka i współautorka publikacji na temat chemii organicznej, aminokwasów i peptydów, a także historii Wydziału Chemicznego od 1904. Współtwórczyni jednego patentu. Członkini PZPR, od 1968 członkini Komitetu Uczelnianego na PG. Podczas wydarzeń marca 1968 aktywnie działała w Komitecie Uczelnianym PZPR na PG (m.in. ostro potępiała relegowanego wówczas z pracy profesora Jerzego Damazego Tilgnera). W latach 80. XX wieku zaangażowana była w działalność opozycyjną. Promotorka doktoratu honoris causa Adolfa Butenandta.
Członek Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk (1981–1983), Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Wyróżniona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1970), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), odznaką honorową Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1988), Medalem im. profesora Włodzimierza Rodziewicza (2002), Medalem 75-lcia Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2002). Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Pochowana na cmentarzu Srebrzysko. Była żoną prof. Janusza Sokołowskiego, matką Joanny (ur. 1950) i Danuty (ur. 1953).
