NOWACKI WITOLD, prorektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Po wyzwoleniu pracownik Politechniki Warszawskiej, od 12 IX 1945 doktor (na podstawie pracy przygotowanej w oflagu), od 21 XII 1945 doktor habilitowany (także na podstawie pracy przygotowanej w oflagu). Od 15 IX 1945 w Gdańsku, pracownik PG, profesor i kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowlanej. W latach 1945–1947 prodziekan, 1947–1949 dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1949–1952 prorektor PG. W okresie 1952–1955 profesor Politechniki Warszawskiej, a w 1955–1977 Uniwersytetu Warszawskiego.<br/><br/> | Po wyzwoleniu pracownik Politechniki Warszawskiej, od 12 IX 1945 doktor (na podstawie pracy przygotowanej w oflagu), od 21 XII 1945 doktor habilitowany (także na podstawie pracy przygotowanej w oflagu). Od 15 IX 1945 w Gdańsku, pracownik PG, profesor i kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowlanej. W latach 1945–1947 prodziekan, 1947–1949 dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1949–1952 prorektor PG. W okresie 1952–1955 profesor Politechniki Warszawskiej, a w 1955–1977 Uniwersytetu Warszawskiego.<br/><br/> | ||
Współorganizator Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1952–1957 sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN, 1957–1966 zastępca sekretarza naukowego PAN-u, 1966–1977 jego sekretarz naukowy i wiceprezes, 1978–1980 prezes. Członek zagranicznych akademii nauk, doktor honoris causa uczelni zagranicznych oraz w 1971 PG, w 1979 Politechniki Poznańskiej, w 1981 politechnik w Łodzi i Warszawie, a w 1986 Wojskowej Akademii Technicznej. Od 1972 członek honorowy [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. 25 XI 1995 | Współorganizator Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1952–1957 sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN, 1957–1966 zastępca sekretarza naukowego PAN-u, 1966–1977 jego sekretarz naukowy i wiceprezes, 1978–1980 prezes. Członek zagranicznych akademii nauk, doktor honoris causa uczelni zagranicznych oraz w 1971 PG, w 1979 Politechniki Poznańskiej, w 1981 politechnik w Łodzi i Warszawie, a w 1986 Wojskowej Akademii Technicznej. Od 1972 członek honorowy [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. 25 XI 1995 | ||
| − | w Gmachu Głównym PG | + | w Gmachu Głównym PG odsłonięto upamiętniającą go tablicę i nadano jego imię sali nr 167.<br/><br/> |
Ojciec między innymi Wojciecha Krzysztofa Nowackiego (22 II 1938 – 14 VIII 2009), profesora zwyczajnego, pracownika PAN, specjalisty w dziedzinie propagacji fal naprężenia w niesprężystych ośrodkach. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Ojciec między innymi Wojciecha Krzysztofa Nowackiego (22 II 1938 – 14 VIII 2009), profesora zwyczajnego, pracownika PAN, specjalisty w dziedzinie propagacji fal naprężenia w niesprężystych ośrodkach. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:55, 21 sty 2023
WITOLD NOWACKI (20 VII 1911 Zakrzewo, powiat gnieźnieński – 23 VIII 1986 Warszawa), specjalista budownictwa żelbetowego, prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Bronisławy, córki zasłużonego działacza gdańskiej Polonii Józefa Czyżewskiego. W 1929 zdał maturę w gimnazjum w Nakle nad Notecią, w latach 1929–1934 studiował w Gdańsku na Wydziale Inżynierii Technische Hochschule Danzig, w 1934–1937 pracował w firmach budowlanych w Gdyni, w 1937–1939 w Warszawie. We wrześniu 1939 podporucznik saperów w Legionowie pod Warszawą, do 1945 przebywał w oflagu w Woldenbergu (Dobiegniew) na Pomorzu Zachodnim.
Po wyzwoleniu pracownik Politechniki Warszawskiej, od 12 IX 1945 doktor (na podstawie pracy przygotowanej w oflagu), od 21 XII 1945 doktor habilitowany (także na podstawie pracy przygotowanej w oflagu). Od 15 IX 1945 w Gdańsku, pracownik PG, profesor i kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowlanej. W latach 1945–1947 prodziekan, 1947–1949 dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1949–1952 prorektor PG. W okresie 1952–1955 profesor Politechniki Warszawskiej, a w 1955–1977 Uniwersytetu Warszawskiego.
Współorganizator Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1952–1957 sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN, 1957–1966 zastępca sekretarza naukowego PAN-u, 1966–1977 jego sekretarz naukowy i wiceprezes, 1978–1980 prezes. Członek zagranicznych akademii nauk, doktor honoris causa uczelni zagranicznych oraz w 1971 PG, w 1979 Politechniki Poznańskiej, w 1981 politechnik w Łodzi i Warszawie, a w 1986 Wojskowej Akademii Technicznej. Od 1972 członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. 25 XI 1995
w Gmachu Głównym PG odsłonięto upamiętniającą go tablicę i nadano jego imię sali nr 167.
Ojciec między innymi Wojciecha Krzysztofa Nowackiego (22 II 1938 – 14 VIII 2009), profesora zwyczajnego, pracownika PAN, specjalisty w dziedzinie propagacji fal naprężenia w niesprężystych ośrodkach.
