BERGER FELIX, kupiec, meloman
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''FELIX BERGER''' (7 VI 1864 Gdańsk – 26 IX 1926 Gdańsk), kupiec. Syn [[BERGER JOHANN ISIDOR IMMANUEL, kupiec, radny | Johanna Isidora Bergera]]. W latach 1873–1880 uczeń średniej realnej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Po odbyciu praktyki zawodowej w Anglii właściciel cukrowni w Sobowidzu i od 1906 rodzinnej wytwórni mydła przy Hundegasse 58 (ul. Ogarna). Od 1900 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1919 Izby Handlowej (Handelskammer). Po roku 1900 do 1914 konsul honorowy Wielkiej Brytanii w Gdańsku.<br/><br/> | '''FELIX BERGER''' (7 VI 1864 Gdańsk – 26 IX 1926 Gdańsk), kupiec. Syn [[BERGER JOHANN ISIDOR IMMANUEL, kupiec, radny | Johanna Isidora Bergera]]. W latach 1873–1880 uczeń średniej realnej [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Po odbyciu praktyki zawodowej w Anglii właściciel cukrowni w Sobowidzu i od 1906 rodzinnej wytwórni mydła przy Hundegasse 58 (ul. Ogarna). Od 1900 członek [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]], od 1919 Izby Handlowej (Handelskammer). Po roku 1900 do 1914 konsul honorowy Wielkiej Brytanii w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | Meloman, wirtuoz gry na kornecie, występował na koncertach dobroczynnych, między innymi 20 XI 1901 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] zagrał utwór ''The Lost Accord'' Arthura Sullivana; w 1920 współzałożyciel ([[PRINS HENRY, skrzypek, kompozytor | Henry Prins]]) i do śmierci przewodniczący zarządu Philharmonische Gesellschaft (Towarzystwo Filharmoniczne). Żeglarz, właściciel jachtu „Peter von Danzig” (zob. [[PETER VON DANZIG | „Peter von Danzig”]], karawela), członek i prezes klubu żeglarskiego | + | Meloman, wirtuoz gry na kornecie, występował na koncertach dobroczynnych, między innymi 20 XI 1901 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] zagrał utwór ''The Lost Accord'' Arthura Sullivana; w 1920 współzałożyciel ([[PRINS HENRY, skrzypek, kompozytor | Henry Prins]]) i do śmierci przewodniczący zarządu Philharmonische Gesellschaft (Towarzystwo Filharmoniczne). Żeglarz, właściciel jachtu „Peter von Danzig” (zob. [[PETER VON DANZIG | „Peter von Danzig”]], karawela), członek i prezes klubu żeglarskiego „Goode Wind” w Sopocie.<br/><br/> |
Mieszkał we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]]: w 1908 przy Baumbachallee 8 (ul. Konopnickiej), w 1911 architekt Curt Hempel z Drezna (zob. [[BUDYNEK BANKU GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ | budynek Banku Gospodarki Żywnościowej]], [[BUDYNEK WOJEWÓDZKIEJ KOMENDY POLICJI W GDAŃSKU | budynek Wojewódzkiej Komendy Policji w Gdańsku]]) wybudował dla niego willę przy przy Steffensweg 18 (ul. Batorego), był także właścicielem kamienic przy Ankerschmiedegasse 6 i 7 (ul. Kotwiczników). <br/><br/> | Mieszkał we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]]: w 1908 przy Baumbachallee 8 (ul. Konopnickiej), w 1911 architekt Curt Hempel z Drezna (zob. [[BUDYNEK BANKU GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ | budynek Banku Gospodarki Żywnościowej]], [[BUDYNEK WOJEWÓDZKIEJ KOMENDY POLICJI W GDAŃSKU | budynek Wojewódzkiej Komendy Policji w Gdańsku]]) wybudował dla niego willę przy przy Steffensweg 18 (ul. Batorego), był także właścicielem kamienic przy Ankerschmiedegasse 6 i 7 (ul. Kotwiczników). <br/><br/> | ||
| − | Żonaty był z Heleną Dickson (1866 – 21 X 1920 Gdańsk-Wrzeszcz), miał córki Constancię Helenę, żonę Curta Hachenbergera, Martinę, po mężu Lindenkohl | + | Żonaty był z Heleną Dickson (1866 – 21 X 1920 Gdańsk-Wrzeszcz), miał córki Constancię Helenę, żonę Curta Hachenbergera, Martinę, po mężu Lindenkohl. Spadkobiercą i dyrektorem rodzinnej fabryki, z wytwórniami przy Hundegasse 58 (ul. Ogarna) i Ankerschmiedegasse 6-7 (ul. Kotwiczników), działającej do 1945 jako Towarzystwo Akcyjne (Aktiengesellschaft), został syn Franz. {{author: MrGl}} {{author: JMM}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
„Danziger Wirtschaftszeitung”, 13 XI 1936.<br/> | „Danziger Wirtschaftszeitung”, 13 XI 1936.<br/> | ||
„Danziger Zeitung”, 1901 nr 533, 1902 nr 44, 535, 1920 nr 203 (nekrolog żony), 1926 nr 269 (nekrolog męża), 332, 1926 nr 161. [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | „Danziger Zeitung”, 1901 nr 533, 1902 nr 44, 535, 1920 nr 203 (nekrolog żony), 1926 nr 269 (nekrolog męża), 332, 1926 nr 161. [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:14, 21 sty 2023
FELIX BERGER (7 VI 1864 Gdańsk – 26 IX 1926 Gdańsk), kupiec. Syn Johanna Isidora Bergera. W latach 1873–1880 uczeń średniej realnej szkoły św. Jana. Po odbyciu praktyki zawodowej w Anglii właściciel cukrowni w Sobowidzu i od 1906 rodzinnej wytwórni mydła przy Hundegasse 58 (ul. Ogarna). Od 1900 członek Korporacji Kupców, od 1919 Izby Handlowej (Handelskammer). Po roku 1900 do 1914 konsul honorowy Wielkiej Brytanii w Gdańsku.
Meloman, wirtuoz gry na kornecie, występował na koncertach dobroczynnych, między innymi 20 XI 1901 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zagrał utwór The Lost Accord Arthura Sullivana; w 1920 współzałożyciel ( Henry Prins) i do śmierci przewodniczący zarządu Philharmonische Gesellschaft (Towarzystwo Filharmoniczne). Żeglarz, właściciel jachtu „Peter von Danzig” (zob. „Peter von Danzig”, karawela), członek i prezes klubu żeglarskiego „Goode Wind” w Sopocie.
Mieszkał we Wrzeszczu: w 1908 przy Baumbachallee 8 (ul. Konopnickiej), w 1911 architekt Curt Hempel z Drezna (zob. budynek Banku Gospodarki Żywnościowej, budynek Wojewódzkiej Komendy Policji w Gdańsku) wybudował dla niego willę przy przy Steffensweg 18 (ul. Batorego), był także właścicielem kamienic przy Ankerschmiedegasse 6 i 7 (ul. Kotwiczników).
Żonaty był z Heleną Dickson (1866 – 21 X 1920 Gdańsk-Wrzeszcz), miał córki Constancię Helenę, żonę Curta Hachenbergera, Martinę, po mężu Lindenkohl. Spadkobiercą i dyrektorem rodzinnej fabryki, z wytwórniami przy Hundegasse 58 (ul. Ogarna) i Ankerschmiedegasse 6-7 (ul. Kotwiczników), działającej do 1945 jako Towarzystwo Akcyjne (Aktiengesellschaft), został syn Franz.
Bibliografia:
„Danziger Wirtschaftszeitung”, 13 XI 1936.
„Danziger Zeitung”, 1901 nr 533, 1902 nr 44, 535, 1920 nr 203 (nekrolog żony), 1926 nr 269 (nekrolog męża), 332, 1926 nr 161.
