ZERNECKE WILHELMINE, artystka plastyk
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: 1_Wilhelmine_Zernecke.jpg |thumb| Karl Friedrich Zernecke (1822–1877, zaginiony pastel autorstwa Wilhelminy Zernecke]] | [[File: 1_Wilhelmine_Zernecke.jpg |thumb| Karl Friedrich Zernecke (1822–1877, zaginiony pastel autorstwa Wilhelminy Zernecke]] | ||
'''WILHELMINE ZERNECKE''' (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Córka handlowca Daniela Gottfrieda Zerneckego (1775–1847) – jedno z czternaściorga dzieci – i jego drugiej żony Henrietty Elisabeth von Groddeck (1777–1819), młodsza siostra miejskiego radcy budowlanego [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany| Heinricha Wilhelma]]. Lata 1813–1814, czyli okres oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku [[MAĆKOWY| Maćkowy]], następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po bracie Heinrichu, Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).<br/><br/> | '''WILHELMINE ZERNECKE''' (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Córka handlowca Daniela Gottfrieda Zerneckego (1775–1847) – jedno z czternaściorga dzieci – i jego drugiej żony Henrietty Elisabeth von Groddeck (1777–1819), młodsza siostra miejskiego radcy budowlanego [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany| Heinricha Wilhelma]]. Lata 1813–1814, czyli okres oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku [[MAĆKOWY| Maćkowy]], następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po bracie Heinrichu, Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).<br/><br/> | ||
| − | Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH| Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]], kierowanej do 1831 przez [[BREYSIG JOHANN ADAM, artysta plastyk | Johanna Adama Breysiga]]. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (na przykład portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało [[ROK 1945| rok 1945]] i obecnie znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w [[UNSER DANZIG| „Unser Danzig”]] (nr 9/10, 1974, s. 16–17). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH| Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]], kierowanej do 1831 przez [[BREYSIG JOHANN ADAM, artysta plastyk | Johanna Adama Breysiga]]. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły [[SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog | Johanna Carla Schultza]]. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (na przykład portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało [[ROK 1945| rok 1945]] i obecnie znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w [[UNSER DANZIG, pismo| „Unser Danzig”]] (nr 9/10, 1974, s. 16–17). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:30, 6 sty 2023
WILHELMINE ZERNECKE (22 XII 1807 Gdańsk – 23 V 1878 Gdańsk), artystka plastyk. Córka handlowca Daniela Gottfrieda Zerneckego (1775–1847) – jedno z czternaściorga dzieci – i jego drugiej żony Henrietty Elisabeth von Groddeck (1777–1819), młodsza siostra miejskiego radcy budowlanego Heinricha Wilhelma. Lata 1813–1814, czyli okres oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie, spędziła z rodzicami w podgdańskim majątku Maćkowy, następnie mieszkała z nimi w Gdańsku przy Hundegasse (ul. Ogarna), w 1831 przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), w 1869 z wdową po bracie Heinrichu, Berthą von Almonde, w wynajętym mieszkaniu przy Steindamm 14 (ul. Kamienna Grobla).
Malarka amatorka, kunsztu zawodowego uczyła się za poręczeniem brata w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych, kierowanej do 1831 przez Johanna Adama Breysiga. Niewykluczone, że po 1832 kontynuowała naukę pod kierunkiem kolejnego dyrektora tej szkoły Johanna Carla Schultza. Tworzyła głównie kameralne pastelowe portrety rodziny i znajomych (na przykład portret brata z 1847). Kilka z nich przetrwało rok 1945 i obecnie znajduje się w zbiorach rodzinnych w Niemczech. Znane są z czarno-białych reprodukcji zamieszczonych w poświęconym artystce artykule w „Unser Danzig” (nr 9/10, 1974, s. 16–17).
