STIEBERITZ ERNST, kompozytor, kapelmistrz orkiestry wojskowej
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''ERNST STIEBERITZ''' (31 V 1877 Köthen, Saksonia-Anhalt – 27 III 1945 [[ORLINKI | Orlinki]], Wyspa Sobieszewska), flecista, kompozytor, kapelmistrz orkiestry wojskowej (Obermusikmeister (OMM), „naddyrygent”). Gry na flecie poprzecznym uczył się w szkole muzycznej w Camburgu nad Soławą (Turyngia) w klasie Berndta Gailinga. Od 1 X 1896 flecista w orkiestrze 8. Reńskiego Pułku Piechoty Nr 70 w Saarbrücken pod dyrekcją Johanna Stephana Lothara Ströbera. Od 1 X 1899, odkomenderowany wraz ze swoim dyrygentem, grał w orkiestrze 128. Pułku Piechoty w Gdańsku, skąd w 1902 został skierowany na studia do Królewskiej Akademii Muzycznej w Berlinie. Ukończył je w 1905 z tytułem Musikmeister (dyplomowany dyrygent muzyki wojskowej, mający prawo do dodatkowych oznaczeń korpusowych na mundurze: złotej gwiazdki na jaskrawoczerwonym epolecie ze srebrną matową lamówką). Od 1 V 1906 kapelmistrz w macierzystej jednostce w Gdańsku. <br/><br/> | '''ERNST STIEBERITZ''' (31 V 1877 Köthen, Saksonia-Anhalt – 27 III 1945 [[ORLINKI | Orlinki]], Wyspa Sobieszewska), flecista, kompozytor, kapelmistrz orkiestry wojskowej (Obermusikmeister (OMM), „naddyrygent”). Gry na flecie poprzecznym uczył się w szkole muzycznej w Camburgu nad Soławą (Turyngia) w klasie Berndta Gailinga. Od 1 X 1896 flecista w orkiestrze 8. Reńskiego Pułku Piechoty Nr 70 w Saarbrücken pod dyrekcją Johanna Stephana Lothara Ströbera. Od 1 X 1899, odkomenderowany wraz ze swoim dyrygentem, grał w orkiestrze 128. Pułku Piechoty w Gdańsku, skąd w 1902 został skierowany na studia do Królewskiej Akademii Muzycznej w Berlinie. Ukończył je w 1905 z tytułem Musikmeister (dyplomowany dyrygent muzyki wojskowej, mający prawo do dodatkowych oznaczeń korpusowych na mundurze: złotej gwiazdki na jaskrawoczerwonym epolecie ze srebrną matową lamówką). Od 1 V 1906 kapelmistrz w macierzystej jednostce w Gdańsku. <br/><br/> | ||
| − | W czasie I wojny światowej służył na froncie, awansował do stopnia majora. Po wojnie wrócił do macierzystej jednostki w Gdańsku. Po utworzeniu zdemilitaryzowanego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]], w 1920 zorganizował Reprezentacyjną Orkiestrę Policyjną Gdańska (Musikkorps der Schutzpolizei in Danzig; [[POLICJA | policja]]), z którą pierwszy koncert dał już 9 kwietnia tego roku, i którą kierował do śmierci. Występował z nią na gdańskich uroczystościach, często w Sopocie w Domu Kuracyjnym, na Korso Kwiatowym i na molo, zanotował około 600 występów radiowych, dzięki którym jego orkiestra była znana w Niemczech oraz za granicą. Jednym z najbardziej jej znaczących koncertów był występ z solistami Teatro alla Scala z Mediolanu (20 VI 1936, Sopot) oraz „Dzień niemieckiej muzyki wojskowej” („Tag der deutschen Militärmusik”), który odbył się w Sopocie 25 VIII 1937 z udziałem Volks-Tanz-Orchester Fritza Henschke, orkiestry Friedricha Wilhelma Pehla, Königa i Krieniga.<br/><br/> | + | W czasie I wojny światowej służył na froncie, awansował do stopnia majora. Po wojnie wrócił do macierzystej jednostki w Gdańsku. Po utworzeniu zdemilitaryzowanego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]], w 1920 zorganizował Reprezentacyjną Orkiestrę Policyjną Gdańska (Musikkorps der Schutzpolizei in Danzig; [[POLICJA | policja]]), z którą pierwszy koncert dał już 9 kwietnia tego roku, i którą kierował do śmierci. Występował z nią na gdańskich uroczystościach, często w gdańskiej [[SPORTHALLE (Opera Bałtycka) | Sporthalle]] (po 1945 Opera Bałtycka), w Sopocie w Domu Kuracyjnym, na Korso Kwiatowym i na molo, zanotował około 600 występów radiowych, dzięki którym jego orkiestra była znana w Niemczech oraz za granicą. Jednym z najbardziej jej znaczących koncertów był występ z solistami Teatro alla Scala z Mediolanu (20 VI 1936, Sopot) oraz „Dzień niemieckiej muzyki wojskowej” („Tag der deutschen Militärmusik”), który odbył się w Sopocie 25 VIII 1937 z udziałem Volks-Tanz-Orchester Fritza Henschke, orkiestry Friedricha Wilhelma Pehla, Königa i Krieniga.<br/><br/> |
Komponował utwory dla orkiestry symfonicznej (między innymi ''Fackeltanz''), operetkę ''Der Weltmeister'', spektakl muzyczny ''Melodram nach Texten über die Kriegsgeschichte der Infanterie-Regiment Nr. 128'' (''Melodramat na podstawie tekstów o wojennej historii 128. Pułku Piechoty'') oraz około 60 marszów, między innymi ''Unter dem Gardestern'' (1906), ''An der Rawka 1914-1915, Somme–Kämpfer'' (1916), ''Reiterfreuden'', ''Danziger Landesschützen-Marsch'', ''Sonntag Ist's'', ''Grossdeutschland's Blaue Jungen'', ''Schweizer Schützenmarsch, Gruß aus Danzig''. Ten ostatni utwór był często wykonywany także w latach 80. XX w. przez orkiestrę „Besses O’ th’ Barn Band” pod dyrekcją Roya Newsome’a, znalazł się na jej płycie CD ''Around the World with Besses'' (Chandos Recording, 1980). Wydano także płytę z jego marszami w serii „Heritage of March” (Vol. 34) w wykonaniu National Concert Band Of America pod dyrekcją Edmonda E.DeMattii (NAXOS, CD 1976, LP 2015).<br/><br/> | Komponował utwory dla orkiestry symfonicznej (między innymi ''Fackeltanz''), operetkę ''Der Weltmeister'', spektakl muzyczny ''Melodram nach Texten über die Kriegsgeschichte der Infanterie-Regiment Nr. 128'' (''Melodramat na podstawie tekstów o wojennej historii 128. Pułku Piechoty'') oraz około 60 marszów, między innymi ''Unter dem Gardestern'' (1906), ''An der Rawka 1914-1915, Somme–Kämpfer'' (1916), ''Reiterfreuden'', ''Danziger Landesschützen-Marsch'', ''Sonntag Ist's'', ''Grossdeutschland's Blaue Jungen'', ''Schweizer Schützenmarsch, Gruß aus Danzig''. Ten ostatni utwór był często wykonywany także w latach 80. XX w. przez orkiestrę „Besses O’ th’ Barn Band” pod dyrekcją Roya Newsome’a, znalazł się na jej płycie CD ''Around the World with Besses'' (Chandos Recording, 1980). Wydano także płytę z jego marszami w serii „Heritage of March” (Vol. 34) w wykonaniu National Concert Band Of America pod dyrekcją Edmonda E.DeMattii (NAXOS, CD 1976, LP 2015).<br/><br/> | ||
Mieszkał w Gdańsku–[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]] przy Hauptstrasse 147 (od 1933 Adolf-Hitler-Strasse 2, obecnie al. Grunwaldzka). W marcu 1945, mimo propozycji ewakuacji, pozostał w Gdańsku. Ciężko ranny podczas rosyjskiego nalotu 26 III 1945, zmarł dzień później. Pochowany nieopodal domu gauleitera [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Alberta Forstera]] ([[FORSTERÓWKA | Forsterówka]]) na [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspie Sobieszewskiej]], między innymi wraz z dowódcą 4 dywizji pancernej gen. [[BETZEL CLEMENS, generał | Clemensem Betzelem]]. Po ekshumacji ciało przeniesiono do wojennych kwater [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarza Garnizonowego]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał w Gdańsku–[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]] przy Hauptstrasse 147 (od 1933 Adolf-Hitler-Strasse 2, obecnie al. Grunwaldzka). W marcu 1945, mimo propozycji ewakuacji, pozostał w Gdańsku. Ciężko ranny podczas rosyjskiego nalotu 26 III 1945, zmarł dzień później. Pochowany nieopodal domu gauleitera [[FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska | Alberta Forstera]] ([[FORSTERÓWKA | Forsterówka]]) na [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspie Sobieszewskiej]], między innymi wraz z dowódcą 4 dywizji pancernej gen. [[BETZEL CLEMENS, generał | Clemensem Betzelem]]. Po ekshumacji ciało przeniesiono do wojennych kwater [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarza Garnizonowego]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:07, 5 sty 2023
ERNST STIEBERITZ (31 V 1877 Köthen, Saksonia-Anhalt – 27 III 1945 Orlinki, Wyspa Sobieszewska), flecista, kompozytor, kapelmistrz orkiestry wojskowej (Obermusikmeister (OMM), „naddyrygent”). Gry na flecie poprzecznym uczył się w szkole muzycznej w Camburgu nad Soławą (Turyngia) w klasie Berndta Gailinga. Od 1 X 1896 flecista w orkiestrze 8. Reńskiego Pułku Piechoty Nr 70 w Saarbrücken pod dyrekcją Johanna Stephana Lothara Ströbera. Od 1 X 1899, odkomenderowany wraz ze swoim dyrygentem, grał w orkiestrze 128. Pułku Piechoty w Gdańsku, skąd w 1902 został skierowany na studia do Królewskiej Akademii Muzycznej w Berlinie. Ukończył je w 1905 z tytułem Musikmeister (dyplomowany dyrygent muzyki wojskowej, mający prawo do dodatkowych oznaczeń korpusowych na mundurze: złotej gwiazdki na jaskrawoczerwonym epolecie ze srebrną matową lamówką). Od 1 V 1906 kapelmistrz w macierzystej jednostce w Gdańsku.
W czasie I wojny światowej służył na froncie, awansował do stopnia majora. Po wojnie wrócił do macierzystej jednostki w Gdańsku. Po utworzeniu zdemilitaryzowanego II Wolnego Miasta Gdańska, w 1920 zorganizował Reprezentacyjną Orkiestrę Policyjną Gdańska (Musikkorps der Schutzpolizei in Danzig; policja), z którą pierwszy koncert dał już 9 kwietnia tego roku, i którą kierował do śmierci. Występował z nią na gdańskich uroczystościach, często w gdańskiej Sporthalle (po 1945 Opera Bałtycka), w Sopocie w Domu Kuracyjnym, na Korso Kwiatowym i na molo, zanotował około 600 występów radiowych, dzięki którym jego orkiestra była znana w Niemczech oraz za granicą. Jednym z najbardziej jej znaczących koncertów był występ z solistami Teatro alla Scala z Mediolanu (20 VI 1936, Sopot) oraz „Dzień niemieckiej muzyki wojskowej” („Tag der deutschen Militärmusik”), który odbył się w Sopocie 25 VIII 1937 z udziałem Volks-Tanz-Orchester Fritza Henschke, orkiestry Friedricha Wilhelma Pehla, Königa i Krieniga.
Komponował utwory dla orkiestry symfonicznej (między innymi Fackeltanz), operetkę Der Weltmeister, spektakl muzyczny Melodram nach Texten über die Kriegsgeschichte der Infanterie-Regiment Nr. 128 (Melodramat na podstawie tekstów o wojennej historii 128. Pułku Piechoty) oraz około 60 marszów, między innymi Unter dem Gardestern (1906), An der Rawka 1914-1915, Somme–Kämpfer (1916), Reiterfreuden, Danziger Landesschützen-Marsch, Sonntag Ist's, Grossdeutschland's Blaue Jungen, Schweizer Schützenmarsch, Gruß aus Danzig. Ten ostatni utwór był często wykonywany także w latach 80. XX w. przez orkiestrę „Besses O’ th’ Barn Band” pod dyrekcją Roya Newsome’a, znalazł się na jej płycie CD Around the World with Besses (Chandos Recording, 1980). Wydano także płytę z jego marszami w serii „Heritage of March” (Vol. 34) w wykonaniu National Concert Band Of America pod dyrekcją Edmonda E.DeMattii (NAXOS, CD 1976, LP 2015).
Mieszkał w Gdańsku–Wrzeszczu przy Hauptstrasse 147 (od 1933 Adolf-Hitler-Strasse 2, obecnie al. Grunwaldzka). W marcu 1945, mimo propozycji ewakuacji, pozostał w Gdańsku. Ciężko ranny podczas rosyjskiego nalotu 26 III 1945, zmarł dzień później. Pochowany nieopodal domu gauleitera Alberta Forstera ( Forsterówka) na Wyspie Sobieszewskiej, między innymi wraz z dowódcą 4 dywizji pancernej gen. Clemensem Betzelem. Po ekshumacji ciało przeniesiono do wojennych kwater Cmentarza Garnizonowego.
