HEIN CONSTANTIN, złotnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Constantin_Hein.jpg|thumb|Constantin Hein, talerz, srebro]] | [[File:Constantin_Hein.jpg|thumb|Constantin Hein, talerz, srebro]] | ||
| − | '''CONSTANTIN HEIN''' (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik. Syn Daniela Heine. Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[SCHUBERT CHRISTIAN II | Christiana Schuberta II]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni [[RÖDE PETER III, złotnik | Petera Rödego III]]. 29 VII 1706 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]].<br/><br/> | + | '''CONSTANTIN HEIN''' (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik. Syn Daniela Heine. Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik | Christiana Schuberta II]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni [[RÖDE PETER III, złotnik | Petera Rödego III]]. 29 VII 1706 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]].<br/><br/> |
Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona (1682 – 11 VI 1745), od 1711 [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]], od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali [[DIETRICH JOHANN CARL, złotnik | Johann Carl Dietrich]], Beniamin Döbler, Bernhardt Spaht, Beniamin Ephraim Schmidt. Został pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. Żonaty był z Dorothą Marią Necker (1694–1749), miał synów Johanna Carla (ur. 28 VI 1712) i Carla Ludwiga (zm. 1764). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744. <br/><br/> | Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona (1682 – 11 VI 1745), od 1711 [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]], od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali [[DIETRICH JOHANN CARL, złotnik | Johann Carl Dietrich]], Beniamin Döbler, Bernhardt Spaht, Beniamin Ephraim Schmidt. Został pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. Żonaty był z Dorothą Marią Necker (1694–1749), miał synów Johanna Carla (ur. 28 VI 1712) i Carla Ludwiga (zm. 1764). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744. <br/><br/> | ||
Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie). <br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:53, 31 gru 2022
CONSTANTIN HEIN (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik. Syn Daniela Heine. Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Christiana Schuberta II. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni Petera Rödego III. 29 VII 1706 uzyskał obywatelstwo Gdańska.
Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona (1682 – 11 VI 1745), od 1711 Beniamina Berendta I, od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali Johann Carl Dietrich, Beniamin Döbler, Bernhardt Spaht, Beniamin Ephraim Schmidt. Został pochowany w kaplicy złotników w kościele Najświętszej Marii Panny. Żonaty był z Dorothą Marią Necker (1694–1749), miał synów Johanna Carla (ur. 28 VI 1712) i Carla Ludwiga (zm. 1764). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie).
Zob. też złotnictwo.
