FALCK NATHANAEL GOTTFRIED, pastor kościoła w Sobieszewie
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''NATHANAEL GOTTFRIED FALCK''' (Falk) (6 III 1688 Gdańsk – 29 V 1770), pastor kościoła w Sobieszewie ([[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ SALETYŃSKIEJ | kościół Matki Boskiej Saletyńskiej]]). Syn pastora gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] [[FALCK JOHANNES, pastor kościoła św. Katarzyny | Johannesa Falcka]].<br/><br/> | '''NATHANAEL GOTTFRIED FALCK''' (Falk) (6 III 1688 Gdańsk – 29 V 1770), pastor kościoła w Sobieszewie ([[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ SALETYŃSKIEJ | kościół Matki Boskiej Saletyńskiej]]). Syn pastora gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] [[FALCK JOHANNES, pastor kościoła św. Katarzyny | Johannesa Falcka]].<br/><br/> | ||
Od 1700 student medycyny w Rostocku, opublikował między innymi dysertację napisaną pod kierunkiem Johanna Nicolausa Quistorpa ''Thesium Pontificiarum à Plagiario Anonymo A.C.M. DC. XCVII. vulgatarum, Per Antitheses Orthodoxas, rejectarum Qvaternarius'' (Rostochii, 1700), wznowioną i poszerzoną o tezy innych autorów (między innymi Johanna Fechta, Zachariasa Grade i Nicolausa Schwiegeraua) w 1711. Już w Gdańsku wydrukował swoją mowę pożegnalną z zakończenia studiów w Rostocku 24 V 1708: ''De Luminibus & Columinibus Rerumpublicarum…'' (Gedani, [ca. 1713]). W 1712 dołączył swój utwór żałobny (obok między innymi rektora Gimnazjum Akademickiego [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]] i pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP) [[WEICKHMANN JOACHIM, pastor kościoła NMP | Joachima Weickhmanna]]) do drukowanego kazania, jakie podczas pogrzebu jego brata Johanna Michaela wygłosił diakon kościoła św. Katarzyny Friedrich Christian Bücher (ojciec późniejszego pastora tego kościoła, [[BÜCHER CHRISTIAN BERNHARD, pastor | Christiana Bernharda Büchera]]).<br/><br/> | Od 1700 student medycyny w Rostocku, opublikował między innymi dysertację napisaną pod kierunkiem Johanna Nicolausa Quistorpa ''Thesium Pontificiarum à Plagiario Anonymo A.C.M. DC. XCVII. vulgatarum, Per Antitheses Orthodoxas, rejectarum Qvaternarius'' (Rostochii, 1700), wznowioną i poszerzoną o tezy innych autorów (między innymi Johanna Fechta, Zachariasa Grade i Nicolausa Schwiegeraua) w 1711. Już w Gdańsku wydrukował swoją mowę pożegnalną z zakończenia studiów w Rostocku 24 V 1708: ''De Luminibus & Columinibus Rerumpublicarum…'' (Gedani, [ca. 1713]). W 1712 dołączył swój utwór żałobny (obok między innymi rektora Gimnazjum Akademickiego [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]] i pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP) [[WEICKHMANN JOACHIM, pastor kościoła NMP | Joachima Weickhmanna]]) do drukowanego kazania, jakie podczas pogrzebu jego brata Johanna Michaela wygłosił diakon kościoła św. Katarzyny Friedrich Christian Bücher (ojciec późniejszego pastora tego kościoła, [[BÜCHER CHRISTIAN BERNHARD, pastor | Christiana Bernharda Büchera]]).<br/><br/> | ||
| − | W 1712 zweryfikowany został przez gdańskie [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] jako kaznodzieja. Od 16 VI 1715 do emerytury 10 XII 1762 był pastorem w Sobieszewie (Bohnsack). Za jego czasów w tamtejszym kościele | + | W 1712 zweryfikowany został przez gdańskie [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] jako kaznodzieja. Od 16 VI 1715 do emerytury 10 XII 1762 był pastorem w Sobieszewie (Bohnsack). Za jego czasów w tamtejszym kościele w 1725 naprawiono organy, w 1728 zbudowano zakrystię, w 1734, z finansową pomocą burmistrza [[GRODDECK ABRAHAM, burmistrz Gdańska | Abrahama Groddecka]] (przekazał 3000 florenów), usunięto szkody powstałe w wyniku [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]], w 1741 powstał nowy ołtarz wykonany przez gdańskiego rzeźbiarza Martina Stein, w 1745 wzniesiono od południa kaplicę, dzięki hojności zarządców gdańskiego [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] zamontowano na wieży zegar.<br/><br/> |
20 VIII 1716 poślubił w kościele NMP Concordię (ochrzczona 25 III 1697 w kościele NMP – pochowana tamże pod płytą nagrobną nr 171 wraz z ojcem 14 VII 1731), córkę z drugiego małżeństwa Johanna Königa (zm. 5 IX 1719) i Constantii z domu Hinüber (1663–1709). Ojciec Nathanaela Gottfrieda jr. (około 1724 – pochowany 6 II 1758 w kościele NMP w grobie Königów), od 1752 żonatego z Constantią Elisabeth; Johanna Gottfrieda (ur. około 1726), od 1746 studenta medycyny w Jenie, od 1747 w Getyndze (Göttingen), doktoryzowanego tamże 31 XII 1754 obroną pracy ''Dissertatio inauguralis medica de epilepsia seu convulsivis motibus virginum …''; Ludwiga Jakoba (ur. około 1730), od 1751 studenta w Lejdzie (Leyden), oraz Carla Gottfrieda (ur. około 1732), od 1755 studenta w Leyden. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | 20 VIII 1716 poślubił w kościele NMP Concordię (ochrzczona 25 III 1697 w kościele NMP – pochowana tamże pod płytą nagrobną nr 171 wraz z ojcem 14 VII 1731), córkę z drugiego małżeństwa Johanna Königa (zm. 5 IX 1719) i Constantii z domu Hinüber (1663–1709). Ojciec Nathanaela Gottfrieda jr. (około 1724 – pochowany 6 II 1758 w kościele NMP w grobie Königów), od 1752 żonatego z Constantią Elisabeth; Johanna Gottfrieda (ur. około 1726), od 1746 studenta medycyny w Jenie, od 1747 w Getyndze (Göttingen), doktoryzowanego tamże 31 XII 1754 obroną pracy ''Dissertatio inauguralis medica de epilepsia seu convulsivis motibus virginum …''; Ludwiga Jakoba (ur. około 1730), od 1751 studenta w Lejdzie (Leyden), oraz Carla Gottfrieda (ur. około 1732), od 1755 studenta w Leyden. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Wersja z 09:12, 2 lis 2022
NATHANAEL GOTTFRIED FALCK (Falk) (6 III 1688 Gdańsk – 29 V 1770), pastor kościoła w Sobieszewie ( kościół Matki Boskiej Saletyńskiej). Syn pastora gdańskiego kościoła św. Katarzyny Johannesa Falcka.
Od 1700 student medycyny w Rostocku, opublikował między innymi dysertację napisaną pod kierunkiem Johanna Nicolausa Quistorpa Thesium Pontificiarum à Plagiario Anonymo A.C.M. DC. XCVII. vulgatarum, Per Antitheses Orthodoxas, rejectarum Qvaternarius (Rostochii, 1700), wznowioną i poszerzoną o tezy innych autorów (między innymi Johanna Fechta, Zachariasa Grade i Nicolausa Schwiegeraua) w 1711. Już w Gdańsku wydrukował swoją mowę pożegnalną z zakończenia studiów w Rostocku 24 V 1708: De Luminibus & Columinibus Rerumpublicarum… (Gedani, [ca. 1713]). W 1712 dołączył swój utwór żałobny (obok między innymi rektora Gimnazjum Akademickiego Samuela Schelwiga i pastora kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) Joachima Weickhmanna) do drukowanego kazania, jakie podczas pogrzebu jego brata Johanna Michaela wygłosił diakon kościoła św. Katarzyny Friedrich Christian Bücher (ojciec późniejszego pastora tego kościoła, Christiana Bernharda Büchera).
W 1712 zweryfikowany został przez gdańskie Ministerium Duchowne jako kaznodzieja. Od 16 VI 1715 do emerytury 10 XII 1762 był pastorem w Sobieszewie (Bohnsack). Za jego czasów w tamtejszym kościele w 1725 naprawiono organy, w 1728 zbudowano zakrystię, w 1734, z finansową pomocą burmistrza Abrahama Groddecka (przekazał 3000 florenów), usunięto szkody powstałe w wyniku wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym, w 1741 powstał nowy ołtarz wykonany przez gdańskiego rzeźbiarza Martina Stein, w 1745 wzniesiono od południa kaplicę, dzięki hojności zarządców gdańskiego kościoła św. Jana zamontowano na wieży zegar.
20 VIII 1716 poślubił w kościele NMP Concordię (ochrzczona 25 III 1697 w kościele NMP – pochowana tamże pod płytą nagrobną nr 171 wraz z ojcem 14 VII 1731), córkę z drugiego małżeństwa Johanna Königa (zm. 5 IX 1719) i Constantii z domu Hinüber (1663–1709). Ojciec Nathanaela Gottfrieda jr. (około 1724 – pochowany 6 II 1758 w kościele NMP w grobie Königów), od 1752 żonatego z Constantią Elisabeth; Johanna Gottfrieda (ur. około 1726), od 1746 studenta medycyny w Jenie, od 1747 w Getyndze (Göttingen), doktoryzowanego tamże 31 XII 1754 obroną pracy Dissertatio inauguralis medica de epilepsia seu convulsivis motibus virginum …; Ludwiga Jakoba (ur. około 1730), od 1751 studenta w Lejdzie (Leyden), oraz Carla Gottfrieda (ur. około 1732), od 1755 studenta w Leyden.
Bibliografia:
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 55, 83.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…, Königsberg 1834, s. 90.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 119, 161, Bd. 3, 121.
