PIOTROWICZ WŁADYSŁAW, docent Politechniki Gdańskiej

Wersja z 12:59, 16 paź 2022

WŁADYSŁAW PIOTROWICZ (9 II 1914 Wiłkomierz koło Wilna – 24 V 1987 Gdańsk), docent Politechniki Gdańskiej (PG), wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) i Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG), chemik specjalizujący się w mineralogii i petrografii. Syn Aleksandra i Bronisławy z domu Ludkiewicz. We wrześniu 1933 roku uzyskał maturę w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, a w 1939 absolutorium z chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Od 1940 do czerwca 1945 roku pracował jako robotnik na kolei w Landwarowie koło Wilna.

Między kwietniem 1945 a styczniem 1946 mieszkał w Toruniu i Inowrocławiu, od 1 VII do 1 XII 1945 pracował w cukrowni w Kruszwicy. 15 VII 1946 roku ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie chemii.

Od stycznia 1946 roku w Gdańsku, do 1986 zatrudniony na PG. Od 31 V 1961 doktor na Wydziale Chemicznym, od 1 IV 1965 zastępca profesora, od 1 XI 1967 docent. W latach 1955–1956 prodziekan Wydziału Chemicznego. W okresie 1956–1958 kierował Zakładem Mineralogii i Petrografii w Katedrze Mineralogii i Petrografii na Wydziale Chemicznym, między 1968 a 1969 Katedrą Nauk o Ziemi na Wydziale Budownictwa Wodnego, od 1969 do 1971 Zakładem Geologii i Oceanologii na Wydziale Budownictwa i Architektury, w latach 1976–1978 Zakładem Inżynierii Środowiska w Instytucie Hydrotechniki, a w okresie 1979–1981 Zakładem Hydrogeologii i Ochrony Wód. Jednocześnie od 1 IX 1946 do 1 III 1951 roku pracował w AMG, a w latach 1948–1965 był wykładowcą w WSP w Gdańsku. Od 30 IX 1984 na emeryturze.

Autor publikacji na temat chemii budowlanej i surowców mineralnych, współautor monografii Zależność stopnia pęcznienia surowców ilastych od dodatków uszlachetniających (1964) i trzech skryptów, między innymi Zarysu mineralogii (cz. 1, 1957).

Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego (1946–1986), Polskiego Towarzystwa Chemicznego (1949–1987), Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Akademickiego Związku Sportowego. Był członkiem zarządu, przewodniczącym i wiceprzewodniczącym Gdańskiego Okręgowego Związku Pływackiego oraz sędzią zawodów pływackich.

Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1965), Złotą Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1972), Złotą Odznaką Akademickiego Związku Sportowego (1974), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1972). Był żonaty z Marią z domu Schoepe (28 VI 1914 – 4 III 2008 Gdańsk), magistrem chemii; ojciec Ewy (ur. 11 I 1941 Landwarów), Krzysztofa (14 XII 1945 Gdańsk) i Wojciecha (19 II 1949 Gdańsk). Pochowany na cmentarzu Łostowickim. WP