NOWACKA-ILSKA LEOKADIA, pianistka, pedagog
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę NOWACKA-ILSKA LEOKADIA na NOWACKA-ILSKA LEOKADIA, pianistka, pedagog) |
Wersja z 19:18, 12 paź 2022
LEOKADIA EWA NOWACKA-ILSKA (1887 Zakrzówek koło Radomska - 12 III 1979 Otwock) pianistka, pedagog i kompozytorka.
W Instytucie Muzycznym w Warszawie studiowała fortepian pod kierunkiem Aleksandra Michałowskiego i kompozycje u Zygmunta Noskowskiego. W Berlinie kontynuowała studia pianistyczne. Po ukończeniu edukacji prowadziła aktywną działalność koncertową, między innymi 14 II 1928 wystąpiła w Koncercie Popołudniowym Polskiego Radia wraz z jego Orkiestrą pod dyrekcją Józefa Ozimińskiego i wokalistką Marią Nowacką-Hann. Uczyła również w Warszawie w szkole muzycznej prowadzonej przez Zofię Iwanowską–Płoszko.
Po wojnie zamieszkała w Sopocie. Od 22 VII 1945 nauczycielka kursu wyższego fortepianu w otwartym tego dnia Gdańskim Instytucie Muzycznym z siedzibą w Sopocie, w latach 1948–1965 Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (od 1952 na wydzielonym w niej Wydziale Instrumentalnym) (zob. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku). W latach 1952–1972 uczyła gry na fortepianie w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.
Od 1946 także pianistka Orkiestry Polskiej Filharmonii Bałtyckiej. Występowała również jako solistka, między innymi w koncertach z cyklu "Muzyka dla wszystkich" 18 IV 1947 w Filharmonii Bałtyckiej w Sopocie i 19 IV 1947 w Teatrze Miejskim w Gdańsku-Wrzeszczu ( Teatr po roku 1945). Dawała także recitale w otwartym 13 VII 1959 przez Władysława Walentynowicza w Gdańsku przy ul. Heweliusza 10 Klubie Artystów Muzyków.
Od 23 II 1957 członkini sopockiego Koła Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (SPAM). Odznaczona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.
Od 1916 żona Konrada Ilskiego (19 II 1885 Warszawa – 15 IV 1963 Gdańsk), posła I kadencji Sejmu II RP (1922–1927) z ramienia Związku Ludowo-Narodowego, zastępcy posła II kadencji (1928–1930), w latach 1922–1927 wiceprezydenta Warszawy i członka Zarządu Związku Miast Polskich, w latach 1954-1960 nauczyciela języka niemieckiego w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku. Mieli dwoje dzieci. Pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
