JÜNCKE FRIEDRICH ANTON JOHANN, kupiec, radny
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Friedrich_Anton_Johann_Juncke.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca wizyty monarchów pruskich w winiarni Rathskeller]] | [[File:Friedrich_Anton_Johann_Juncke.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca wizyty monarchów pruskich w winiarni Rathskeller]] | ||
| − | '''FRIEDRICH ANTON JOHANN JÜNCKE''' (11 I 1809 Lubeka – 5 IX 1860 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn krawca, do Gdańska przybył na zaproszenie stryja [[JÜNCKE ANTON CHRISTOPH FRIEDRICH, kupiec | Antona Christopha Jünckego]], dzierżawcy winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod [[DWÓR ARTUSA | Dworem Artusa]]. W 1833 otworzył firmę zajmującą się hurtowym i detalicznym handlem winem, włączając po śmierci stryja także jego aktywa. Wynajmował na składy piwnice [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. Od 1 VIII 1832 do grudnia 1852 firmę prowadził wspólnie z [[LIERAU MARTIN FRIEDRICH | Martinem Friedrichem Lierauem]], początkowo jako M.F. Lierau & Co., od 1 I 1842 jako Lierau und Jüncke. <br/><br/> | + | '''FRIEDRICH ANTON JOHANN JÜNCKE''' (11 I 1809 Lubeka – 5 IX 1860 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn krawca, do Gdańska przybył na zaproszenie stryja [[JÜNCKE ANTON CHRISTOPH FRIEDRICH, kupiec | Antona Christopha Jünckego]], dzierżawcy winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod [[DWÓR ARTUSA | Dworem Artusa]]. W 1833 otworzył firmę zajmującą się hurtowym i detalicznym handlem winem, włączając po śmierci stryja także jego aktywa. Wynajmował na składy piwnice [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]]. Od 1 VIII 1832 do grudnia 1852 firmę prowadził wspólnie z [[LIERAU MARTIN FRIEDRICH, kupiec | Martinem Friedrichem Lierauem]], początkowo jako M.F. Lierau & Co., od 1 I 1842 jako Lierau und Jüncke. <br/><br/> |
Po śmierci wspólnika, od 1 II 1853, był jedynym właścicielem firmy, utrzymując jej dawną nazwę. Rozliczenia z jego spadkobiercami zakończył 31 III 1855, wtedy też zmienił nazwę przedsiębiorstwa na F.A.J. Jüncke. W winiarni Rathskeller 3 VI 1843 podejmował króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, 21 VI 1854 króla (późniejszego cesarza) Wilhelma I, 22 VI 1855 kronprinza Fryderyka III (późniejszego cesarza).<br/><br/> | Po śmierci wspólnika, od 1 II 1853, był jedynym właścicielem firmy, utrzymując jej dawną nazwę. Rozliczenia z jego spadkobiercami zakończył 31 III 1855, wtedy też zmienił nazwę przedsiębiorstwa na F.A.J. Jüncke. W winiarni Rathskeller 3 VI 1843 podejmował króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, 21 VI 1854 króla (późniejszego cesarza) Wilhelma I, 22 VI 1855 kronprinza Fryderyka III (późniejszego cesarza).<br/><br/> | ||
W 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], w latach 1848–1860 był członkiem Rady Miejskiej. W latach 1843–1860 mieszkał w swojej kamienicy przy Jopengasse 600 (Piwna 21), którą odziedziczyli jego spadkobiercy. <br/><br/> | W 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], w latach 1848–1860 był członkiem Rady Miejskiej. W latach 1843–1860 mieszkał w swojej kamienicy przy Jopengasse 600 (Piwna 21), którą odziedziczyli jego spadkobiercy. <br/><br/> | ||
18 VIII 1833 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) zostały ogłoszone zapowiedzi jego ślubu z panną Eveliną Violandą Wolff z Gdańska–Brętowa (1815 – 11 II 1884 Gdańsk). Zmarł na apopleksję.<br/><br/> | 18 VIII 1833 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) zostały ogłoszone zapowiedzi jego ślubu z panną Eveliną Violandą Wolff z Gdańska–Brętowa (1815 – 11 II 1884 Gdańsk). Zmarł na apopleksję.<br/><br/> | ||
Po jego śmierci firmę prowadziła wdowa wspólnie ze starszym synem [[JÜNCKE ALBERT THEODOR HEINRICH, kupiec | Albertem Theodorem]]. Kolejny syn [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrich Wilhelm]] stał się jej współwłaścicielem w 1867, po ukończeniu 25 lat. Nie wiadomo, czy współwłaścicielem był wówczas także kolejny z synów, [[JÜNCKE LOUIS EDUARD, kupiec | Louis Eduard]]. Syn Gustav Bernhard (ur. 14 I 1845 Gdańsk), żonaty z Gertrudą Laurą z domu Fischer z Weichselstrassee 2 (ul. Starowiślna), za przypadły mu po ojcu spadek zakupił majątek ziemski Klein Golmkau (Gołębiewko koło Pruszcza), gdzie gospodarzył i mieszkał do śmierci. Córka Marie (12 VI 1834 Gdańsk – 15 VI 1908 Gdańsk) 20 III 1854 została zaręczona z kupcem Heinrichem Emilem Rovenhagenem (1824–1882), właścicielem kamienicy przy Langgasse 81. Druga córka, Bertha Louisa (29 III 1837 – 8 VII 1908), w maju 1860 w kościele NMP zawarła związek małżeński z synem byłego wspólnika ojca, Hermanem Lierauem (1833–1864), i wyjechała z mężem do Królewca; jako wdowa wróciła do Gdańska. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po jego śmierci firmę prowadziła wdowa wspólnie ze starszym synem [[JÜNCKE ALBERT THEODOR HEINRICH, kupiec | Albertem Theodorem]]. Kolejny syn [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrich Wilhelm]] stał się jej współwłaścicielem w 1867, po ukończeniu 25 lat. Nie wiadomo, czy współwłaścicielem był wówczas także kolejny z synów, [[JÜNCKE LOUIS EDUARD, kupiec | Louis Eduard]]. Syn Gustav Bernhard (ur. 14 I 1845 Gdańsk), żonaty z Gertrudą Laurą z domu Fischer z Weichselstrassee 2 (ul. Starowiślna), za przypadły mu po ojcu spadek zakupił majątek ziemski Klein Golmkau (Gołębiewko koło Pruszcza), gdzie gospodarzył i mieszkał do śmierci. Córka Marie (12 VI 1834 Gdańsk – 15 VI 1908 Gdańsk) 20 III 1854 została zaręczona z kupcem Heinrichem Emilem Rovenhagenem (1824–1882), właścicielem kamienicy przy Langgasse 81. Druga córka, Bertha Louisa (29 III 1837 – 8 VII 1908), w maju 1860 w kościele NMP zawarła związek małżeński z synem byłego wspólnika ojca, Hermanem Lierauem (1833–1864), i wyjechała z mężem do Królewca; jako wdowa wróciła do Gdańska. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:49, 8 paź 2022
FRIEDRICH ANTON JOHANN JÜNCKE (11 I 1809 Lubeka – 5 IX 1860 Gdańsk), kupiec, radny Gdańska. Syn krawca, do Gdańska przybył na zaproszenie stryja Antona Christopha Jünckego, dzierżawcy winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod Dworem Artusa. W 1833 otworzył firmę zajmującą się hurtowym i detalicznym handlem winem, włączając po śmierci stryja także jego aktywa. Wynajmował na składy piwnice Ratusza Głównego Miasta. Od 1 VIII 1832 do grudnia 1852 firmę prowadził wspólnie z Martinem Friedrichem Lierauem, początkowo jako M.F. Lierau & Co., od 1 I 1842 jako Lierau und Jüncke.
Po śmierci wspólnika, od 1 II 1853, był jedynym właścicielem firmy, utrzymując jej dawną nazwę. Rozliczenia z jego spadkobiercami zakończył 31 III 1855, wtedy też zmienił nazwę przedsiębiorstwa na F.A.J. Jüncke. W winiarni Rathskeller 3 VI 1843 podejmował króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, 21 VI 1854 króla (późniejszego cesarza) Wilhelma I, 22 VI 1855 kronprinza Fryderyka III (późniejszego cesarza).
W 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w latach 1848–1860 był członkiem Rady Miejskiej. W latach 1843–1860 mieszkał w swojej kamienicy przy Jopengasse 600 (Piwna 21), którą odziedziczyli jego spadkobiercy.
18 VIII 1833 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) zostały ogłoszone zapowiedzi jego ślubu z panną Eveliną Violandą Wolff z Gdańska–Brętowa (1815 – 11 II 1884 Gdańsk). Zmarł na apopleksję.
Po jego śmierci firmę prowadziła wdowa wspólnie ze starszym synem Albertem Theodorem. Kolejny syn Friedrich Wilhelm stał się jej współwłaścicielem w 1867, po ukończeniu 25 lat. Nie wiadomo, czy współwłaścicielem był wówczas także kolejny z synów, Louis Eduard. Syn Gustav Bernhard (ur. 14 I 1845 Gdańsk), żonaty z Gertrudą Laurą z domu Fischer z Weichselstrassee 2 (ul. Starowiślna), za przypadły mu po ojcu spadek zakupił majątek ziemski Klein Golmkau (Gołębiewko koło Pruszcza), gdzie gospodarzył i mieszkał do śmierci. Córka Marie (12 VI 1834 Gdańsk – 15 VI 1908 Gdańsk) 20 III 1854 została zaręczona z kupcem Heinrichem Emilem Rovenhagenem (1824–1882), właścicielem kamienicy przy Langgasse 81. Druga córka, Bertha Louisa (29 III 1837 – 8 VII 1908), w maju 1860 w kościele NMP zawarła związek małżeński z synem byłego wspólnika ojca, Hermanem Lierauem (1833–1864), i wyjechała z mężem do Królewca; jako wdowa wróciła do Gdańska.
