KURSKI JAROSŁAW, dziennikarz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KURSKI JAROSŁAW na KURSKI JAROSŁAW, dziennikarz) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''JAROSŁAW KURSKI''' (ur. 18 VII 1963 Gdańsk), dziennikarz. Syn [[KURSKA ANNA MARIA | Anny Kurskiej]] i Witolda Kurskiego, docenta na Wydziale Okrętowym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], starszy brat [[KURSKI JACEK | Jacka Kurskiego]]. | + | '''JAROSŁAW KURSKI''' (ur. 18 VII 1963 Gdańsk), dziennikarz. Syn [[KURSKA ANNA MARIA | Anny Kurskiej]] i Witolda Kurskiego, docenta na Wydziale Okrętowym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], starszy brat [[KURSKI JACEK | Jacka Kurskiego]]. W 1982 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcącego]], w szkole założyciel i pierwszy wydawca podziemnej gazetki uczniowskiej „BIT. Biuletyn Informacyjny Topolówka”. <br/><br/> |
| − | W marcu 1983 | + | W 1989 ukończył prawo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Działacz opozycyjny w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w latach 1979–1989 członek [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]], w 1980–1990 instruktor w niezależnym ruchu harcerskim KIHAM (Krąg Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego), w 1985–1989 redaktor Biuletynu Informacyjnego „Solidarności”.<br/><br/> |
| − | Od 1991 dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od 1994 w Warszawie, a od stycznia 2007 | + | W marcu 1983 aresztowany pod fałszywym zarzutem czynnej napaści na funkcjonariusza [[MILICJA OBYWATELSKA | Milicji Obywatelskiej]]. Po trzech miesiącach zwolniony z [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | aresztu śledczego]] przy ul. Kurkowej. W okresie 1987–1989 korespondent hiszpańskiej agencji EFE, a w 1989–1991 dziennikarz [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]]. Od 15 X 1989 do 31 VII 1990 rzecznik prasowy [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. W 1994–1997 prowadził audycję ''Rozmowy Jedynki'' w programie I Telewizji Polskiej, w 2006–2007 poranne edycje w radiu Tok FM. Od 1991 dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od 1994 w Warszawie, a od stycznia 2007 zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”, od czerwcu tego roku pierwszy zastępca. <br/><br/> |
| + | Autor krytycznej książki o Lechu Wałęsie ''Wódz'' (1991, wydanie w USA ''Lech Wałęsa. Democrat or dictator?'' 1992), biografii ''Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz wolności'' (Warszawa 2005) i ''Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona'' (Wołomin 2005), ponownie o Lechu Wałęsie: ''Wódz. Mój przyczynek do biografii'' (Warszawa 2008), książki o trudnym dochodzeniu do żydowskich korzeni rodziny matki ''Dziady i dybuki'' (2022). Odznaczony między innymi francuskim Krzyżem Kawalerskim Orderu Legii Honorowej (2013), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:00, 7 paź 2022
JAROSŁAW KURSKI (ur. 18 VII 1963 Gdańsk), dziennikarz. Syn Anny Kurskiej i Witolda Kurskiego, docenta na Wydziale Okrętowym Politechniki Gdańskiej, starszy brat Jacka Kurskiego. W 1982 absolwent III Liceum Ogólnokształcącego, w szkole założyciel i pierwszy wydawca podziemnej gazetki uczniowskiej „BIT. Biuletyn Informacyjny Topolówka”.
W 1989 ukończył prawo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Działacz opozycyjny w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w latach 1979–1989 członek Ruchu Młodej Polski, w 1980–1990 instruktor w niezależnym ruchu harcerskim KIHAM (Krąg Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego), w 1985–1989 redaktor Biuletynu Informacyjnego „Solidarności”.
W marcu 1983 aresztowany pod fałszywym zarzutem czynnej napaści na funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej. Po trzech miesiącach zwolniony z aresztu śledczego przy ul. Kurkowej. W okresie 1987–1989 korespondent hiszpańskiej agencji EFE, a w 1989–1991 dziennikarz „Tygodnika Gdańskiego”. Od 15 X 1989 do 31 VII 1990 rzecznik prasowy Lecha Wałęsy. W 1994–1997 prowadził audycję Rozmowy Jedynki w programie I Telewizji Polskiej, w 2006–2007 poranne edycje w radiu Tok FM. Od 1991 dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od 1994 w Warszawie, a od stycznia 2007 zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”, od czerwcu tego roku pierwszy zastępca.
Autor krytycznej książki o Lechu Wałęsie Wódz (1991, wydanie w USA Lech Wałęsa. Democrat or dictator? 1992), biografii Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz wolności (Warszawa 2005) i Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona (Wołomin 2005), ponownie o Lechu Wałęsie: Wódz. Mój przyczynek do biografii (Warszawa 2008), książki o trudnym dochodzeniu do żydowskich korzeni rodziny matki Dziady i dybuki (2022). Odznaczony między innymi francuskim Krzyżem Kawalerskim Orderu Legii Honorowej (2013), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014).
