KLUB WYSOKOGÓRSKI TRÓJMIASTO (KWT)
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:5_Klub_Wysokogórski_Trójmiasto.jpg|thumb|Miejsce pamięci alpinistów Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto” na cmentarzu Srebrzysko]] | [[File:5_Klub_Wysokogórski_Trójmiasto.jpg|thumb|Miejsce pamięci alpinistów Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto” na cmentarzu Srebrzysko]] | ||
| − | '''KLUB WYSOKOGÓRSKI TRÓJMIASTO (KWT)''', ul. Augustyńskiego 3 ([[BASZTA BIAŁA| Baszta Biała]]). We | + | '''KLUB WYSOKOGÓRSKI TRÓJMIASTO (KWT)''', ul. Augustyńskiego 3 ([[BASZTA BIAŁA| Baszta Biała]]). We wrześniu 1950 grupa członków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT) zorganizowała koło tej organizacji w Gdańsku. Pierwszym jego przewodniczącym (1 X 1950 – 26 IX 1952) był Zbigniew Żochowski. 15 XII 1950 PTT połączyło się z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym w jedną organizację: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (PTTK).<br/><br/> |
| − | W | + | W kwietniu 1952, z inicjatywy członków koła, Zbigniewa Żochowskiego i Tadeusza Hołowni, powstała przy klubie AZS Wybrzeże Politechnika Gdańska (PG) Sekcja Turystyczna. We IX 1952 przy gdańskim oddziale PTTK utworzono Sekcję Wysokogórską. Pierwszy prezesem, od 26 IX 1952 do 15 III 1953, był Jan Siczek. W III 1955 dotychczasowe oddziały PTTK w Gdańsku, Gdyni i Sopocie połączyły się w jeden oddział PTTK Trójmiasto. Jednocześnie zlikwidowano Sekcję Taternicką AZS Wybrzeże przy PG, taternicy zgrupowali się w Oddziałowej Sekcji Alpinizmu przy PTTK Trójmiasto. Na walnym zebraniu 5 IV 1955 ukonstytuował się nowy zarząd sekcji, przewodniczącym został Andrzej Gawęda (5 IV 1955 – 15 XI 1957). W grudniu 1956 rozwiązano Sekcję Alpinizmu PTTK, powołując Klub Wysokogórski jako sekcję podległą resortowi sportowemu, Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej.<br/><br/> |
KWT organizował kursy taternickie, obozy skałkowe, obozy letnie i zimowe w Tatrach (Morskie Oko, Dolina Wielicka, Biała Woda) i w Alpach Zachodnich (Mont Blanc). W latach 70. XX wieku organizował pierwsze wyprawy w góry wysokie: na Tiricz Mir w Pakistanie, Dhaulagiri w Nepalu, a także w góry Pamiru. <br/><br/> | KWT organizował kursy taternickie, obozy skałkowe, obozy letnie i zimowe w Tatrach (Morskie Oko, Dolina Wielicka, Biała Woda) i w Alpach Zachodnich (Mont Blanc). W latach 70. XX wieku organizował pierwsze wyprawy w góry wysokie: na Tiricz Mir w Pakistanie, Dhaulagiri w Nepalu, a także w góry Pamiru. <br/><br/> | ||
| − | 4 II 1975 KWT, z siedzibą w Gdyni, ul. 3 Maja 27, został przyjęty do Polskiego Związku Alpinizmu. Na prośbę KWT w | + | 4 II 1975 KWT, z siedzibą w Gdyni, ul. 3 Maja 27, został przyjęty do Polskiego Związku Alpinizmu. Na prośbę KWT w marcu 1981 wojewódzki konserwator zabytków przedstawił pięć nowych propozycji lokalizacyjnych, z których wybrano Basztę Białą w Gdańsku. Środki na zakup i odrestaurowanie baszty uzyskano z podjętej, od połowy 1981, działalności gospodarczej, której przedmiotem były prace wysokościowe. 11 XI 1984 odbyło się uroczyste przekazanie do użytku i poświęcenie (przez alpinistę księdza Stanisława Kardasza) nowej, wyremontowanej siedziby KWT.<br/><br/> |
Baszta Biała funkcjonuje również jako lokal kulturalno-rozrywkowy i konferencyjny, wynajmowana jest zewnętrznym firmom i osobom. W przyziemiu zaaranżowany został dębowy bar. Na pierwszym piętrze znajduje się salka wystawowa z XV-wieczną polichromią, odkrytą podczas renowacji baszty. Drugie piętro zajmuje sala bankietowa, trzecie – taneczno-konferencyjna, ostatnie piętro to strych.<br/><br/> | Baszta Biała funkcjonuje również jako lokal kulturalno-rozrywkowy i konferencyjny, wynajmowana jest zewnętrznym firmom i osobom. W przyziemiu zaaranżowany został dębowy bar. Na pierwszym piętrze znajduje się salka wystawowa z XV-wieczną polichromią, odkrytą podczas renowacji baszty. Drugie piętro zajmuje sala bankietowa, trzecie – taneczno-konferencyjna, ostatnie piętro to strych.<br/><br/> | ||
Wersja z 10:48, 2 paź 2022
KLUB WYSOKOGÓRSKI TRÓJMIASTO (KWT), ul. Augustyńskiego 3 ( Baszta Biała). We wrześniu 1950 grupa członków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT) zorganizowała koło tej organizacji w Gdańsku. Pierwszym jego przewodniczącym (1 X 1950 – 26 IX 1952) był Zbigniew Żochowski. 15 XII 1950 PTT połączyło się z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym w jedną organizację: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (PTTK).
W kwietniu 1952, z inicjatywy członków koła, Zbigniewa Żochowskiego i Tadeusza Hołowni, powstała przy klubie AZS Wybrzeże Politechnika Gdańska (PG) Sekcja Turystyczna. We IX 1952 przy gdańskim oddziale PTTK utworzono Sekcję Wysokogórską. Pierwszy prezesem, od 26 IX 1952 do 15 III 1953, był Jan Siczek. W III 1955 dotychczasowe oddziały PTTK w Gdańsku, Gdyni i Sopocie połączyły się w jeden oddział PTTK Trójmiasto. Jednocześnie zlikwidowano Sekcję Taternicką AZS Wybrzeże przy PG, taternicy zgrupowali się w Oddziałowej Sekcji Alpinizmu przy PTTK Trójmiasto. Na walnym zebraniu 5 IV 1955 ukonstytuował się nowy zarząd sekcji, przewodniczącym został Andrzej Gawęda (5 IV 1955 – 15 XI 1957). W grudniu 1956 rozwiązano Sekcję Alpinizmu PTTK, powołując Klub Wysokogórski jako sekcję podległą resortowi sportowemu, Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej.
KWT organizował kursy taternickie, obozy skałkowe, obozy letnie i zimowe w Tatrach (Morskie Oko, Dolina Wielicka, Biała Woda) i w Alpach Zachodnich (Mont Blanc). W latach 70. XX wieku organizował pierwsze wyprawy w góry wysokie: na Tiricz Mir w Pakistanie, Dhaulagiri w Nepalu, a także w góry Pamiru.
4 II 1975 KWT, z siedzibą w Gdyni, ul. 3 Maja 27, został przyjęty do Polskiego Związku Alpinizmu. Na prośbę KWT w marcu 1981 wojewódzki konserwator zabytków przedstawił pięć nowych propozycji lokalizacyjnych, z których wybrano Basztę Białą w Gdańsku. Środki na zakup i odrestaurowanie baszty uzyskano z podjętej, od połowy 1981, działalności gospodarczej, której przedmiotem były prace wysokościowe. 11 XI 1984 odbyło się uroczyste przekazanie do użytku i poświęcenie (przez alpinistę księdza Stanisława Kardasza) nowej, wyremontowanej siedziby KWT.
Baszta Biała funkcjonuje również jako lokal kulturalno-rozrywkowy i konferencyjny, wynajmowana jest zewnętrznym firmom i osobom. W przyziemiu zaaranżowany został dębowy bar. Na pierwszym piętrze znajduje się salka wystawowa z XV-wieczną polichromią, odkrytą podczas renowacji baszty. Drugie piętro zajmuje sala bankietowa, trzecie – taneczno-konferencyjna, ostatnie piętro to strych.
Przygodę z górami w KWT zaczynali między inny Kinga Baranowska, zdobywczyni dziewięciu ośmiotysięczników, i Marcin Miotk, zdobywca Mount Everestu bez użycia tlenu (oboje później w KW Warszawa). Honorowym członkiem został Robert Szymczak, lekarz, specjalista medycyny górskiej i wysokościowej, a także zdobywca trzech ośmiotysięczników, w tym Mount Everestu. Marcin Hennig został w 2006 pierwszym Polakiem wyróżnionym tytułem Śnieżnej Pantery (pięć siedmiotysięczników byłego ZSRR – cztery szczyty, bez Piku Pobiedy, zdobyty wcześniej przez Amelię Kapłoniak). Dzięki inicjatywie Jana Szulca Klub uczestniczył w organizacji himalajskich wypraw zimowych na K2 w 2002, Shisha Pangma w 2003 i 2004 oraz na Nanga Parbat w 2006. W 2001 KWT, wspólnie z KW Szczecin, zorganizował wyprawę na Manaslu, a w 2007 – na Kongur Shan w Pamirze Chińskim.
Działalność obejmuje: szkolenia (kursy skałkowe, podstawowy kurs wspinania, wspinaczki specjalistycznej, warsztaty pierwszej pomocy, medycyny górskiej); prelekcje – Górskie Wieczory KWT – spotkania z ciekawymi ludźmi ze świata wspinaczki, organizowane kilkanaście razy w roku. Głównym wydarzeniem z tego cyklu jest doroczny, wyjazdowy przegląd dokonań wspinaczkowych i górskich przygód członków Klubu – festiwal RestFest KWT. Obozy wspinaczkowe: Zimowy w Morskim Oku (luty), Zielona Majówka (Jura Krakowsko-Częstochowska, na zakończenie Kursu Klubowego), Jesienny w Sokolikach (na zakończenie sezonu) oraz Letnie Zgrupowanie Wspinaczkowe (co roku inne miejsce); imprezy integracyjne – miejsce przygotowane do organizowania zabaw i bankietów. KWT współpracuje z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku, efektem tej współpracy jest wykorzystanie Baszty Białej na wystawy i wernisaże.
20 X 2018 na cmentarzu Srebrzysko odbyło się uroczyste odsłonięcie miejsca pamięci alpinistów KWT, którzy pozostali w górach na zawsze.
