ŁASIŃSKI WIESŁAW, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku

Aktualna wersja na dzień 09:36, 1 paź 2022

Wiesław Łasiński

WIESŁAW ŁASIŃSKI (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, kontradmirał, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik Wojska Polskiego). Po wybuchu II wojny światowej od 1 do 18 IX 1939 dowódca plutonu medycznego 26. Dywizji Piechoty. Dostał się do niewoli niemieckiej podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego: w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg; był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracował w Mosbach w Badenii w szpitalu dla byłych jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration ( UNRRA) przy Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Od grudnia 1945 w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego na uniwersytecie w Krakowie. 10 II 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, od grudnia 1946 w stopniu kapitana. Pracował w Gdyni, od 24 III do 10 IV 1946 w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, a od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW.

Od 1948 w Gdańsku, w AMG uzyskał stopień doktora. Od 1949 w szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku, asystent, zastępca komendanta szpitala, w latach 1957–1965 w stopniu komandora kierował tym szpitalem. Od 1962 jednocześnie pracował w AMG, od 1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydziału Lekarskiego. Od 1964 profesor nadzwyczajny (tytularny).

W 1965 mianowany komendantem rektorem Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, był nim do roku 1972, w 1966 nominowany na kontradmirała, w 1970 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1973–1984 pracował w łódzkiej uczelni jako komendant Instytutu Nauk Podstawowych oraz kierownik Zakładu Anatomii Prawidłowej. W stanie wojennym wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG, został też kierownikiem założonego wówczas Zakładu Anatomii Topograficznej. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność doktora honoris causa Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zachodniej ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od 1987 wchodził w skład polskiego prezydium ruchu).

Opublikował między innymi monografie: Anatomia głowy dla stomatologów, Anatomia topograficzna i stosowana. W latach 1964–1983 redaktor naczelny „Folia Morphologica”.

Odznaczony między innymi Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Zasłużonemu AMG (1983), Medalem 50-lecia AMG (1996), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1983) i licznymi odznaczeniami resortowymi. W 2005 Stowarzyszenie Oficerów Marynarki Wojennej ufundowało poświęcony mu pamiątkowy medal i nadało mu tytuł członka honorowego. Jego imię nosi gdański Szpital Marynarki Wojennej. RED