HINGELBERG GOTTFRIED, muzyk
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę HINGELBERG GOTTFRIED na HINGELBERG GOTTFRIED, muzyk) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Gottfried_Hingelberg.jpg |thumb| Portret sylwetowy Gottfrieda Hingelberga, ze zbiorów jego syna Friedricha Theodora]] | [[File: Gottfried_Hingelberg.jpg |thumb| Portret sylwetowy Gottfrieda Hingelberga, ze zbiorów jego syna Friedricha Theodora]] | ||
'''GOTTFRIED HINGELBERG''' (14 IV 1733 Elbląg – pochowany 14 II 1793 Gdańsk), muzyk, kantor. Syn Gottfrieda (1689–1752), kantora w elbląskim kościele Bożego Ciała. Brat również urodzonych w Elblągu Johanna (1729–1779) i Thomasa (1738–1798).<br/><br/> | '''GOTTFRIED HINGELBERG''' (14 IV 1733 Elbląg – pochowany 14 II 1793 Gdańsk), muzyk, kantor. Syn Gottfrieda (1689–1752), kantora w elbląskim kościele Bożego Ciała. Brat również urodzonych w Elblągu Johanna (1729–1779) i Thomasa (1738–1798).<br/><br/> | ||
| − | Początkowo pracował w Elblągu jako nauczyciel w szkole przy kościele Bożego Ciała i kantor; 12 X 1757 został powołany na stanowisko kantora w kościele Trzech Króli; 18 V 1761 otrzymał posadę kantora w kościele Najświętszej Marii Panny i nauczyciela w Gimnazjum Elbląskim. W 1771 przeniósł się do Gdańska; w maju tego roku otrzymał posadę kantora | + | Początkowo pracował w Elblągu jako nauczyciel w szkole przy kościele Bożego Ciała i kantor; 12 X 1757 został powołany na stanowisko kantora w kościele Trzech Króli; 18 V 1761 otrzymał posadę kantora w kościele Najświętszej Marii Panny i nauczyciela w Gimnazjum Elbląskim. W 1771 przeniósł się do Gdańska; w maju tego roku otrzymał posadę kantora [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] i pozostał na tym stanowisku do końca życia. Między innymi w 1776 wystąpił z kantatą podczas uroczystości objęcia diakonatu w kościele św. Jana przez dotychczasowego kaznodzieję z [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościoła św. Barbary]], Johanna Benjamina Mischkego (1743–1807). W 1781 bezskutecznie starał się o stanowiska kapelmistrza kapeli [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]]. Po jego śmierci kantorat w kościele św. Jana przestał istnieć. <br/><br/> |
Chwalony przez syna Johanna Gottfrieda (1754 Elbląg – po 1796) w pamflecie ''Über Danziger Musik und Musiker'' (Elbing 1785), krytykowany przez [[GLUMMERT JOHANN DANIEL | Johanna Daniela Glummerta]] w polemicznej broszurze ''Briefwechsel über Danziger Musik und Musiker'' (Berlin 1785). Żonaty był z Constantią Florentiną z domu Groth, ojciec także [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR | Friedricha Theodora Hingelberga]], Gottfrieda Friedricha (ur. 1762), Julianny Sabiny (1767 Elbląg – pochowana 21 X 1806 Gdańsk) oraz panny Marii Elisabethy (1765 Elbląg – 27 III 1826 Gdańsk). {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Chwalony przez syna Johanna Gottfrieda (1754 Elbląg – po 1796) w pamflecie ''Über Danziger Musik und Musiker'' (Elbing 1785), krytykowany przez [[GLUMMERT JOHANN DANIEL | Johanna Daniela Glummerta]] w polemicznej broszurze ''Briefwechsel über Danziger Musik und Musiker'' (Berlin 1785). Żonaty był z Constantią Florentiną z domu Groth, ojciec także [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR | Friedricha Theodora Hingelberga]], Gottfrieda Friedricha (ur. 1762), Julianny Sabiny (1767 Elbląg – pochowana 21 X 1806 Gdańsk) oraz panny Marii Elisabethy (1765 Elbląg – 27 III 1826 Gdańsk). {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Schwarz Friedrich, ''Eine Danziger Silhouettensammlung'', ZWGV, 51, 1909, s. 75–77.<br/> | Schwarz Friedrich, ''Eine Danziger Silhouettensammlung'', ZWGV, 51, 1909, s. 75–77.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. II, s. 423. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. II, s. 423. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 18:27, 18 wrz 2022
GOTTFRIED HINGELBERG (14 IV 1733 Elbląg – pochowany 14 II 1793 Gdańsk), muzyk, kantor. Syn Gottfrieda (1689–1752), kantora w elbląskim kościele Bożego Ciała. Brat również urodzonych w Elblągu Johanna (1729–1779) i Thomasa (1738–1798).
Początkowo pracował w Elblągu jako nauczyciel w szkole przy kościele Bożego Ciała i kantor; 12 X 1757 został powołany na stanowisko kantora w kościele Trzech Króli; 18 V 1761 otrzymał posadę kantora w kościele Najświętszej Marii Panny i nauczyciela w Gimnazjum Elbląskim. W 1771 przeniósł się do Gdańska; w maju tego roku otrzymał posadę kantora kościoła św. Jana i pozostał na tym stanowisku do końca życia. Między innymi w 1776 wystąpił z kantatą podczas uroczystości objęcia diakonatu w kościele św. Jana przez dotychczasowego kaznodzieję z kościoła św. Barbary, Johanna Benjamina Mischkego (1743–1807). W 1781 bezskutecznie starał się o stanowiska kapelmistrza kapeli Rady Miejskiej Gdańska. Po jego śmierci kantorat w kościele św. Jana przestał istnieć.
Chwalony przez syna Johanna Gottfrieda (1754 Elbląg – po 1796) w pamflecie Über Danziger Musik und Musiker (Elbing 1785), krytykowany przez Johanna Daniela Glummerta w polemicznej broszurze Briefwechsel über Danziger Musik und Musiker (Berlin 1785). Żonaty był z Constantią Florentiną z domu Groth, ojciec także Friedricha Theodora Hingelberga, Gottfrieda Friedricha (ur. 1762), Julianny Sabiny (1767 Elbląg – pochowana 21 X 1806 Gdańsk) oraz panny Marii Elisabethy (1765 Elbląg – 27 III 1826 Gdańsk).
Bibliografia:
[Hingelberg Johann Gottfried], Über Danziger Musik und Musiker, Elbing 1785.
[Glummert Johann Daniel], Briefwechsel über Danziger Musik und Musiker, Berlin 1785.
Gerigk Herbert, Musikgeschichte der Stadt Elbing, „Elbinger Jahrbuch”, 8, 1929.
Michalak Jerzy Marian, Od Förstera do Frühlinga. Przyczynki do dziejów życia muzycznego i teatralnego dawnego Gdańska, Gdańsk 2009.
Rauschning Hermann, Geschichte der Musik und Musikpflege in Danzig. Von den Anfängen bis zur Auflösung der Kirchenkapellen, Danzig 1931.
Schwarz Friedrich, Eine Danziger Silhouettensammlung, ZWGV, 51, 1909, s. 75–77.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. II, s. 423.
