BARYŁKO MIECZYSŁAW, artysta malarz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BARYŁKO MIECZYSŁAW na BARYŁKO MIECZYSŁAW, artysta malarz, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Baryłko Mieczysław, Martwa natura, 1996.JPG|thumb|Mieczysław Baryłko ''Martwa natura'', 1996]] | [[File:Baryłko Mieczysław, Martwa natura, 1996.JPG|thumb|Mieczysław Baryłko ''Martwa natura'', 1996]] | ||
'''MIECZYSŁAW BARYŁKO''' (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943 roku, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.<br/><br/> | '''MIECZYSŁAW BARYŁKO''' (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943 roku, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.<br/><br/> | ||
| − | Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od roku 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni [[NACHT-SAMBORSKI ARTUR | Artura Nachta-Samborskiego]]. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.<br/><br/> | + | Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od roku 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni [[NACHT-SAMBORSKI ARTUR, artysta malarz, pedagog | Artura Nachta-Samborskiego]]. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.<br/><br/> |
Brał udział w pracach malarskich przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. [[DŁUGA | Długiej]] i [[DŁUGI TARG | Długim Targu]]. W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX wieku to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, w 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX wieku powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu.<br/><br/> | Brał udział w pracach malarskich przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. [[DŁUGA | Długiej]] i [[DŁUGI TARG | Długim Targu]]. W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX wieku to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, w 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX wieku powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu.<br/><br/> | ||
Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznym Miasta Gdańska]], jak również w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznym Miasta Gdańska]], jak również w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | ||
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]]. Od 1950 mąż Eleonory z domu Jagaciak (6 I 1925 Grodzisk Wielkopolski – 29 IX 2016 Sopot), absolwentki PWSSP (1954), malarki, graficzki, pedagoga. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]]. Od 1950 mąż Eleonory z domu Jagaciak (6 I 1925 Grodzisk Wielkopolski – 29 IX 2016 Sopot), absolwentki PWSSP (1954), malarki, graficzki, pedagoga. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:57, 11 gru 2022
MIECZYSŁAW BARYŁKO (29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku ( Akademia Sztuk Pięknych). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II wojny światowej) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 I 1943 roku, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu.
Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od roku 1946 w Gdańsku, studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. W latach 1950–1973 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydziale Malarstwa. W latach 1956–1958 i 1968–1969 prezes Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i członek Głównego Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków.
Brał udział w pracach malarskich przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. Długiej i Długim Targu. W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX wieku to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, w 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX wieku powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu.
Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, Warszawie i Szczecinie, w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska, jak również w licznych kolekcjach prywatnych.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” i „Za Zasługi dla Gdańska”. Od 1950 mąż Eleonory z domu Jagaciak (6 I 1925 Grodzisk Wielkopolski – 29 IX 2016 Sopot), absolwentki PWSSP (1954), malarki, graficzki, pedagoga. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
