BORK MIROSŁAW, reżyser, producent filmowy

Aktualna wersja na dzień 17:58, 7 wrz 2022

Mirosław Bork

MIROSŁAW BORK (ur. 22 XII 1956 Wejherowo), reżyser teatralny, scenarzysta, reżyser i producent filmowy. Ukończył Technikum Elektryczne w Wejherowie (1975). Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim (1980) oraz reżyserii telewizyjnej i filmowej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1983). Jako reżyser i scenarzysta zadebiutował w 1983 filmem dokumentalnym Wrotki i deskorolki. W 1984 powstał kolejny dokument jego autorstwa: Usłyszeć siebie, a w 1985 telewizyjny film fabularny Daleki dystans. W latach 1984–1990 związany ze Studiem Filmowym „Kadr” oraz z Wytwórnią Filmów Fabularnych i Dokumentalnych w Warszawie. W 1989 wyreżyserował film Konsul (był również autorem scenariusza), nagrodzony w tym samym roku za debiut reżyserski na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” oraz na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian (nagroda za reżyserię).

W latach 1991–1994 był dyrektorem programowym Video Studio Gdańsk; pod jego nadzorem wyprodukowano tam kilkadziesiąt filmów dokumentalnych i reportaży telewizyjnych. W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował między innymi sztuki: Peepshow u Holzerów Markusa Köbelego (premiera 27 VI 1992), Bóg Woody’ego Allena (12 II 1993), Damy i huzary Aleksandra Fredry (26 II 1994). Twórca spektakli telewizyjnych, między innymi Romulus Wielki (1991), Biuro pisania podań (1993), Koriolan (1995), Obrona (2003), oraz filmów fabularnych, między innymi Cudze szczęście (1997), Dwie miłości (2002). W latach 1994–1999 dyrektor Telewizyjnej Agencji Produkcji Teatralnej i Filmowej w TVP SA. Był koproducentem filmów Szczęśliwego Nowego Jorku (1997, reż. Janusz Zaorski) i Billboard (1998, reż. Łukasz Zadrzyński), a także reżyserem i scenarzystą serialu Duża przerwa (2000). W latach 2004–2006 reżyserował serial Pensjonat Pod Różą, którego był także scenarzystą, kierownikiem literackim oraz producentem.

Od 2006 do 2009 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2011 wyreżyserował i wyprodukował film dokumentalny Family Trees. Emilie Brzezinski. W latach 2013–2014 reżyserował serial Słodkie życie, którego jest również producentem wykonawczym, podobnie jak filmów dokumentalnych według własnego scenariusza: List biskupów (2015), Eugeniusz Kwiatkowski. Mąż stanu (2018) oraz Wojna światów (2020). Jest właścicielem firmy producenckiej Bomedia z siedzibą w Warszawie. Członek Polskiej Akademii Filmowej.

W 2009 odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, w 2013 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat między innymi Grand Prix V Festiwalu „Młode Kino Polskie 1988” za film Smród (1987), Srebrnej Muszli dla najlepszego reżysera za film Konsul na 37 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián (1989), Nagrody Szefa Kinematografii za najlepszy debiut 1989 za ten sam film, Nagrody UNDA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Katolickiego Radia i Telewizji) na Festiwalu w Monte Carlo 1999 za film Cudze szczęście (1998), Nagrody Mediów Publicznych w kategorii Obraz (2020) "przede wszystkim za film dokumentalny Wojna światów o wojnie polsko-bolszewickiej, który jest klarowną, koherentną opowieścią, nieuwikłaną w dialektyczne zawiłości mechanizmu dziejów". JAK