ROUBA-ZUBER EWA, artystka malarka

Wersja z 14:07, 4 sty 2022

EWA ROUBA-ZUBER (28 VI1933 Warszawa – 6 IX 1978 Sopot), artystka malarka. Córka Józefa (1895–1965), architekta, profesora Politechniki Gdańskiej, i Haliny z domu Babickiej (1898-1980), przewodniczki turystycznej, społecznej opiekunki zabytków. Siostra Juliusza (1937–1994), architekta.

Od 1945 z rodziną w Sopocie. Po ukończeniu sopockiego II Liceum Ogólnokształcącego, od 1952 do 1957 studiowała na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, dyplom uzyskała u Jana Cybisa. Podczas studiów zaangażowała się w działalność studenckiej sceny teatralnej, współdziałając z Romualdem Frejerem, twórcą Studenckiego Teatru Pantomimy Rąk i Przedmiotów Co To. Była asystentką reżysera, zajmowała się scenografią i sprawami administracyjnymi, szyła stroje, grała, przygotowywała scenariusze wystawianych obrazków. W latach 60. XX wieku nauczała wychowania plastycznego, między innymi w Szkole Rzemiosł Budowlanych w Gdyni. Od początku lat 70. XX wieku pracowała w Spółdzielni Artystów Plastyków Artes w Gdańsku- Oliwie, projektowała między innymi unikatowe tkaniny, np. dla gmachu Sejmu PRL i Muzeum Historii Miasta Gdańska.

Zajmowała się malarstwem, tkaniną unikatową, projektowaniem graficznym, projektowaniem mody i biżuterii ze srebra i bursztynu. Projektowała także reklamy i foldery turystyczne, karty pocztowe, zaproszenia, plakaty, okładek i ilustracji do książek wydawanych przez Wydawnictwo Morskie, między innymi Lecha Kujawskiego Wielkie kołysanie (1968), Marii Pruszkowskiej 7 babek, 1 dziadek (1969), Konstantego Badigina Szlak na Grumant (1972).

Brała udział w wystawach, między innymi w cyklicznych: w latach 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1965, 1967, 1968, 1969, 1970, 1977 w dorocznych Salonach Okręgu Gdańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), w 1061 i 1962 w Salonach Zimowych w Radomiu, w 1963 i 1965 podczas Ogólnopolskich Wystawy Młodego Malarstwa w Sopocie, w 1969, 1971 i 1972 w Biennale Malarstwa Bielska Jesień (Bielsko-Biała), w 1975 i 1976 w I i III Biennale Sztuki Gdańskiej w Sopocie. Uczestniczyła w "V Ogólnopolskiej Wystawie Marynistycznej" (Warszawa 1964), w "III Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego" (Szczecin 1966), w wystawach "Gdańsk w malarstwie i grafice" (Gdańsk 1968), "Ziemia Gdańska w malarstwie w 25-lecie wyzwolenia Sopotu" (Sopot 1970), wystawie gobelinów i malarstwa Grupy AT (Gdańsk 1972), wystawach "Artyści plastycy w kręgu Cepelii" (Warszawa 1973), "Malarstwo Gdańskie 1945–1974. Panorama trzydziestolecia" (Warszawa 1974), "Gdańska Wystawa Twórczości Kobiet" (Gdańsk 1975), "Ogólnopolskiej Wystawie Łowiectwo w Sztukach Plastycznych" (Warszawa 1976), "Plastyka Wybrzeża" (Gdańsk 1976), "Sopockie Lato 77" (Sopot 1977). Jej prace wystawiono także pośmiertnie: "Tkanina artystyczna Wybrzeża Gdańskiego" (Gorzów Wielkopolski 1980), "Tkanina artystyczna. Motywy morskie i gdańskie" (Gdańsk 1982), "Powojenna gdańska tkanina i ceramika artystyczna" (Gdańsk 2011), "Splendor tkaniny" (Warszawa 2013).

Poza krajem prezentowano jej prace na wystawach w Nancy (Francja 1968), Kalmarze (Szwecja 1969), Londynie (Wielka Brytania 1975), Rotterdamie (Holandia 1978). Miała także wystawy indywidualne w Gdańsku w 1960 (wspólnie z Barbarą Argasińską-Łozińską), w Sopocie w 1968, w Kopenhadze (Dania) w 1969, w Słupsku w 1977, w Bytowie w 1977, w Gdyni w 1977, w Łodzi w 1977, w Zgierzu w 1977, w Warszawie w 1978, w Pile w 1978, w Złotowie w 1978, pośmiertnie w Opolu w 1979, w Visby (Szwecja) w 1979, w Sopocie w 1984.

W 1968 otrzymała nagrodę za malarstwo na wystawie "Gdańsk w malarstwie, rzeźbie i grafice", w 1969 w międzynarodowym konkursie na gobelin do wnętrza mieszkalnego za pracę "Złotoziem", w 1977 nagrodzona została medalem i trzecią nagrodą w międzynarodowym konkursie na projekt malarski gobelinu, w 1979 otrzymała dyplom i medal na III Międzynarodowym Biennale Sztuki Gdańskiej za całokształt twórczości. Jej prace znajdują się w Muzeum Zamojskich w Kozłówce, Muzeum Gdańska, Muzeum Narodowym w Gdańsku, w Muzeum Zamkowym w Malborku, w urzędach miast w Gdańsku i Pucku, w Konstforening (Visby, Szwecja) oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Od 1968 była żoną inżyniera Henryka Zubera, matka Agnieszki (ur. 1970). Pochowana na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. OK

Bibliografia:
Źródła:
Archiwum rodzinne: katalogi wystaw, wycinki prasowe, skany zdjęć i prac, oryginały prac, relacja Henryka Zubera.
Relacje: Elżbiety Chwalibóg-Cybulskiej, Jacka Fedorowicza, Włodzimierza Łajminga, Alana Skowyry.
Literatura:
Friedrich Jacek, Powojenna dekoracja Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku i jej uwikłanie w historię i politykę, w: Od Ratusza do Muzeum. Początki Muzeum Gdańska 1970-1989, red. Ewa Barylewska-Szymańska, Janusz Dargacz, Gdańsk 2020.
Gdańskie Studia Muzealne, t. 5, 1989.