FIDALKE JOHANN, pastor kościoła św. Bartłomieja
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''JOHANN FIDALKE''' (30 VII 1703 Gdańsk – 19 IX 1763 Gdańsk?), pastor | '''JOHANN FIDALKE''' (30 VII 1703 Gdańsk – 19 IX 1763 Gdańsk?), pastor | ||
[[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]], orientalista. Syn kupca Matthiasa i Dorothei Erdmann. Uczeń [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], następnie [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1723 studiował teologię na uniwersytecie w Rostoku, od 1725 teologię i język hebrajski na uniwersytecie w Lipsku. W 1727 obronił tam pracę magisterską poświęconą tematyce biblijnej i językowi hebrajskiemu ''Theocratiam Iudaicam ex historia sacra et antiqvitatum monumentis delineat'' (1728). Zweryfikowany jako kaznodzieja 12 V 1730. Od 1732 był profesorem greki i języków orientalnych w Gimnazjum Akademickim. Autor wielu dysertacji, miedzy innymi ''Historiae infanticidii Herodis...'' (1738) czy ''De more Hebraeorum reficiendi lugentes epulo'' (1741). <br/><br/> | [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]], orientalista. Syn kupca Matthiasa i Dorothei Erdmann. Uczeń [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], następnie [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1723 studiował teologię na uniwersytecie w Rostoku, od 1725 teologię i język hebrajski na uniwersytecie w Lipsku. W 1727 obronił tam pracę magisterską poświęconą tematyce biblijnej i językowi hebrajskiemu ''Theocratiam Iudaicam ex historia sacra et antiqvitatum monumentis delineat'' (1728). Zweryfikowany jako kaznodzieja 12 V 1730. Od 1732 był profesorem greki i języków orientalnych w Gimnazjum Akademickim. Autor wielu dysertacji, miedzy innymi ''Historiae infanticidii Herodis...'' (1738) czy ''De more Hebraeorum reficiendi lugentes epulo'' (1741). <br/><br/> | ||
| − | Od 1743 do śmierci pastor kościoła św. Bartłomieja. Posiadał bogatą bibliotekę obejmującą około 11.000 woluminów. Zbiór obejmował pisma teologiczne, historyczne, filologiczne, wyróżniał się dużą ilością słowników oraz prac z zakresu judaistyki i orientalistyki. Nie powiodły się podejmowane po jego śmierci, zwłaszcza przez [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH | Michaela Christopha Hanowa]] i [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | Ernsta Augusta Bertlinga]], próby zakupu tego zbioru do [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]]. W latach 1764–1766 zbiór biblioteczny został sprzedany podczas czterech aukcji. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1743 do śmierci pastor kościoła św. Bartłomieja. Posiadał bogatą bibliotekę obejmującą około 11.000 woluminów. Zbiór obejmował pisma teologiczne, historyczne, filologiczne, wyróżniał się dużą ilością słowników oraz prac z zakresu judaistyki i orientalistyki. Nie powiodły się podejmowane po jego śmierci, zwłaszcza przez [[HANOW MICHAEL CHRISTOPH | Michaela Christopha Hanowa]] i [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | Ernsta Augusta Bertlinga]], próby zakupu tego zbioru do [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]]. W latach 1764–1766 zbiór biblioteczny został sprzedany podczas czterech aukcji, część nabył [[UPHAGEN JOHANN| Johann Uphagen]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:26, 8 lis 2021
JOHANN FIDALKE (30 VII 1703 Gdańsk – 19 IX 1763 Gdańsk?), pastor
kościoła św. Bartłomieja, orientalista. Syn kupca Matthiasa i Dorothei Erdmann. Uczeń szkoły mariackiej, następnie Gimnazjum Akademickiego. Od 1723 studiował teologię na uniwersytecie w Rostoku, od 1725 teologię i język hebrajski na uniwersytecie w Lipsku. W 1727 obronił tam pracę magisterską poświęconą tematyce biblijnej i językowi hebrajskiemu Theocratiam Iudaicam ex historia sacra et antiqvitatum monumentis delineat (1728). Zweryfikowany jako kaznodzieja 12 V 1730. Od 1732 był profesorem greki i języków orientalnych w Gimnazjum Akademickim. Autor wielu dysertacji, miedzy innymi Historiae infanticidii Herodis... (1738) czy De more Hebraeorum reficiendi lugentes epulo (1741).
Od 1743 do śmierci pastor kościoła św. Bartłomieja. Posiadał bogatą bibliotekę obejmującą około 11.000 woluminów. Zbiór obejmował pisma teologiczne, historyczne, filologiczne, wyróżniał się dużą ilością słowników oraz prac z zakresu judaistyki i orientalistyki. Nie powiodły się podejmowane po jego śmierci, zwłaszcza przez Michaela Christopha Hanowa i Ernsta Augusta Bertlinga, próby zakupu tego zbioru do Biblioteki Miejskiej. W latach 1764–1766 zbiór biblioteczny został sprzedany podczas czterech aukcji, część nabył Johann Uphagen.
