MICHALSKI STANISŁAW, aktor
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, między innymi ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot.<br/><br/> | Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, między innymi ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot.<br/><br/> | ||
W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP.<br/><br/> | W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP.<br/><br/> | ||
| − | W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, | + | W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, laureat [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] w 2003 i w 2005 z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, w 2006 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. <br/><br/> |
Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:40, 11 paź 2021
STANISŁAW MICHALSKI (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor Teatru Wybrzeże. W młodości uprawiał sport. W 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. W 1955 roku po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w Maturzystach Zdzisława Skowrońskiego i Huzarach Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w Balu manekinów (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej.
Wysoko ceniony za role między innymi Agenta w Jonaszu i Błaźnie (reżyseria Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela), Jamesa w Ladacznicy z zasadami (reżyseria Zygmunt Hübner), Severina w Historii o miłosiernej (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w Białym małżeństwie (reżyseria Ryszard Major), Czepca w Weselu i Cześnika w Zemście (reżyseria Stanisław Hebanowski), Dantona w Sprawie Dantona (reżyseria Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w Opowieściach Hollywoodu oraz Iwana Timofiejewicza w Bałałajkinie i spółce (reżyseria Kazimierz Kutz).
Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, między innymi Dwaj ludzie z szafą (1958), Westerplatte (1967), Krajobraz po bitwie (1970), Potop (1974), Blaszany bębenek (1978), Człowiek z żelaza (1981), Na kłopoty Bednarski (1988), serial Rodzina zastępcza (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot.
W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), też Solidarności. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP.
W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2003 i w 2005 z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, w 2006 Medal Księcia Mściwoja II, a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej.
