MENGE FRANZ ANTON, przyrodnik, pedagog
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''FRANZ ANTON MENGE''' (15 II 1808 Arnsberg, Westfalia – 26 I 1880 Gdańsk), przyrodnik, profesor gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]]. Ukończył gimnazjum w Arnsbergu i studia przyrodnicze na uniwersytetach w Berlinie (1828–1832) i Bonn (1832–1833). Dzięki uzyskanemu stypendium w 1831 przebywa w Paryżu. Od 1833 pracował jako nauczyciel w szkole miejskiej w Grudziądzu. W Gdańsku od 1836 nauczyciel, od 1868 profesor botaniki, zoologii i geologii w szkole św. Piotra i Pawła. Od 1877 na emeryturze. <br/><br/> | '''FRANZ ANTON MENGE''' (15 II 1808 Arnsberg, Westfalia – 26 I 1880 Gdańsk), przyrodnik, profesor gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkoły św. Piotra i Pawła]]. Ukończył gimnazjum w Arnsbergu i studia przyrodnicze na uniwersytetach w Berlinie (1828–1832) i Bonn (1832–1833). Dzięki uzyskanemu stypendium w 1831 przebywa w Paryżu. Od 1833 pracował jako nauczyciel w szkole miejskiej w Grudziądzu. W Gdańsku od 1836 nauczyciel, od 1868 profesor botaniki, zoologii i geologii w szkole św. Piotra i Pawła. Od 1877 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| − | Prowadził badania naukowe, głównie nad życiem pająków (autor nadal aktualnej pracy ''Preußische Spinnen'', 1866–1867), nad skamielinami roślin i owadami w bursztynie (inkluzje; zob. [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki]]). Działacz [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] i [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]]. <br/><br/> | + | Prowadził badania naukowe, głównie nad życiem pająków (autor nadal aktualnej pracy ''Preußische Spinnen'', 1866–1867), nad skamielinami roślin i owadami w bursztynie (inkluzje; zob. [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki]]). Był także autorem podręcznika do nauki fizyki. Działacz [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]], [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] i [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]]. <br/><br/> |
Kawaler. Przed śmiercią ofiarował [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]] dużą (około 4.000 sztuk) kolekcję bursztynu, w tym z inkluzjami, co uczczono tablicą pamiątkową w siedzibie muzeum (w [[ZIELONA BRAMA | Zielonej Bramie]]); księgozbiór przekazał [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Kawaler. Przed śmiercią ofiarował [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]] dużą (około 4.000 sztuk) kolekcję bursztynu, w tym z inkluzjami, co uczczono tablicą pamiątkową w siedzibie muzeum (w [[ZIELONA BRAMA | Zielonej Bramie]]); księgozbiór przekazał [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 21:21, 9 sty 2022
FRANZ ANTON MENGE (15 II 1808 Arnsberg, Westfalia – 26 I 1880 Gdańsk), przyrodnik, profesor gdańskiej szkoły św. Piotra i Pawła. Ukończył gimnazjum w Arnsbergu i studia przyrodnicze na uniwersytetach w Berlinie (1828–1832) i Bonn (1832–1833). Dzięki uzyskanemu stypendium w 1831 przebywa w Paryżu. Od 1833 pracował jako nauczyciel w szkole miejskiej w Grudziądzu. W Gdańsku od 1836 nauczyciel, od 1868 profesor botaniki, zoologii i geologii w szkole św. Piotra i Pawła. Od 1877 na emeryturze.
Prowadził badania naukowe, głównie nad życiem pająków (autor nadal aktualnej pracy Preußische Spinnen, 1866–1867), nad skamielinami roślin i owadami w bursztynie (inkluzje; zob. bursztyn bałtycki). Był także autorem podręcznika do nauki fizyki. Działacz Towarzystwa Przyrodniczego, Towarzystwa Przyjaciół Sztuki i Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego.
Kawaler. Przed śmiercią ofiarował Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej dużą (około 4.000 sztuk) kolekcję bursztynu, w tym z inkluzjami, co uczczono tablicą pamiątkową w siedzibie muzeum (w Zielonej Bramie); księgozbiór przekazał Bibliotece Miejskiej.
