MIESZKOWSKI BRONISŁAW, historyk sztuki, konserwator zabytków
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: Bronisław_Mieszkowski_1950.jpg |thumb| Bronisław Mieszkowski (z prawej), obok [[BOROWSKI JAN | Jan Borowski]]]] | + | [[File: Bronisław_Mieszkowski_1950.jpg |thumb| Bronisław Mieszkowski (z prawej, u dołu), obok stoi [[BOROWSKI JAN | Jan Borowski]]]] |
[[File:Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego.JPG|thumb|Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego]] | [[File:Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego.JPG|thumb|Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego]] | ||
'''BRONISŁAW MIESZKOWSKI''' (Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej więzień oflagów. W Polsce od września 1946, w latach 1946–1947 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu.<br/><br/> | '''BRONISŁAW MIESZKOWSKI''' (Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej więzień oflagów. W Polsce od września 1946, w latach 1946–1947 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu.<br/><br/> | ||
Wersja z 17:39, 24 sie 2021
BRONISŁAW MIESZKOWSKI (Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej więzień oflagów. W Polsce od września 1946, w latach 1946–1947 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu.
W Gdańsku w okresie 1947–1951 zastępca wojewódzkiego konserwatora zabytków prof. Jana Borowskiego, 1951–1958 – wojewódzki konserwator zabytków. Tworzył składnice konserwatorskie, w tym oliwską, do których zwożono dzieła sztuki zdeponowane przez Niemców (1943–1944) na Żuławach i w okolicach Kartuz. Odwołany ze stanowiska konserwatora wojewódzkiego po sprzeciwie wobec projektu budowy ciepłowni w sąsiedztwie Żurawia (następnie obiekty Centralnego Muzeum Morskiego, obecnie nowa część muzeum). Wykładowca historii sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej.
W latach 1958–1964 kierownik Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki w gdańskim oddziale Przedsiębiorstw Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Organizował wspólnie z Henrykiem Raczyniewskim i Tadeuszem Wilgą Muzeum Zamkowe w Malborku, będąc tam kuratorem zbiorów sztuki (1964–1975). Członek towarzystw naukowych, od 1965 roku członek Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, w okresie 1973–1975 prezes pomorskiego oddziału tego Stowarzyszenia. Autor kilkunastu artykułów z zakresu konserwacji zabytków i dawnego oręża.
Zwornik z jego podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Tadeusza Godziszewskiego, widnieje na arkadzie kamienicy przy Długim Targu 25 wśród wizerunków innych zasłużonych dla odbudowy Gdańska osób. Zmarł na raka, pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
