WALLENBERG ADOLF, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Adolf_Wallenberg.jpg|thumb|Adolf Wallenberg]] | [[File:Adolf_Wallenberg.jpg|thumb|Adolf Wallenberg]] | ||
| − | + | [[File: Dr_Adolf_Wallenberg.jpg |thumb|Po prawej kamienica przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. Św. Ducha 111/113) należąca do Wallenbergów, obok po lewej Dom Żeglarza i za nim skrzyżowanie z Zwirngasse (ul. Przędzalnicza)]] | |
| − | '''ADOLF WALLENBERG''' (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz. Syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego, po przybyciu do Gdańska zamieszkałego w 1880 w zakupionej od kupca i nieetatowego [[RADA MIEJSKA | radcy]] miejskiego Carla Theodora Lemcke kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. Św. Ducha 111).<br/><br/> | + | '''ADOLF WALLENBERG''' (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz. Syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego, po przybyciu do Gdańska zamieszkałego w 1880 w zakupionej od kupca i nieetatowego [[RADA MIEJSKA | radcy]] miejskiego Carla Theodora Lemcke kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. Św. Ducha 111/113).<br/><br/> |
Maturę uzyskał w 1881 roku w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i Heidelbergu. Po studiach lekarz prywatny w Gdańsku (z gabinetem w ojcowskiej kamienicy, którą sprzedał w 1897), pracował także dla miejskiej kasy chorych. 1 X 1907 roku zatrudniony przez władze miasta na stanowisku kierownika oddziału wewnętrznego [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego]] (Lazaret przy Bramie Oliwskiej, od 1911 roku w kompleksie szpitalnym przy ul. Dębinki), od maja 1910 – profesor.<br/><br/> | Maturę uzyskał w 1881 roku w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i Heidelbergu. Po studiach lekarz prywatny w Gdańsku (z gabinetem w ojcowskiej kamienicy, którą sprzedał w 1897), pracował także dla miejskiej kasy chorych. 1 X 1907 roku zatrudniony przez władze miasta na stanowisku kierownika oddziału wewnętrznego [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitala Miejskiego]] (Lazaret przy Bramie Oliwskiej, od 1911 roku w kompleksie szpitalnym przy ul. Dębinki), od maja 1910 – profesor.<br/><br/> | ||
Autor prac naukowych i podręczników z zakresu medycyny, opisał objawy kliniczne (1895) i wyniki własnych badań (1901) zespołu neurologicznego wywoływanego zamknięciem tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej, znanego obecnie jako zespół Wallenberga. W marcu 1928 doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu. Od 1 IV 1928 roku na emeryturze; opuścił Gdańsk po przejęciu władzy przez nazistów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Autor prac naukowych i podręczników z zakresu medycyny, opisał objawy kliniczne (1895) i wyniki własnych badań (1901) zespołu neurologicznego wywoływanego zamknięciem tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej, znanego obecnie jako zespół Wallenberga. W marcu 1928 doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu. Od 1 IV 1928 roku na emeryturze; opuścił Gdańsk po przejęciu władzy przez nazistów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:29, 5 mar 2021
ADOLF WALLENBERG (10 XI 1862 Starogard Gdański – 10 IV 1949 USA), lekarz. Syn Abrahama (1839–1914), lekarza z Nowego Dworu Gdańskiego, po przybyciu do Gdańska zamieszkałego w 1880 w zakupionej od kupca i nieetatowego radcy miejskiego Carla Theodora Lemcke kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. Św. Ducha 111/113).
Maturę uzyskał w 1881 roku w Gimnazjum Miejskim, studiował medycynę na uniwersytecie w Lipsku i Heidelbergu. Po studiach lekarz prywatny w Gdańsku (z gabinetem w ojcowskiej kamienicy, którą sprzedał w 1897), pracował także dla miejskiej kasy chorych. 1 X 1907 roku zatrudniony przez władze miasta na stanowisku kierownika oddziału wewnętrznego Szpitala Miejskiego (Lazaret przy Bramie Oliwskiej, od 1911 roku w kompleksie szpitalnym przy ul. Dębinki), od maja 1910 – profesor.
Autor prac naukowych i podręczników z zakresu medycyny, opisał objawy kliniczne (1895) i wyniki własnych badań (1901) zespołu neurologicznego wywoływanego zamknięciem tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej, znanego obecnie jako zespół Wallenberga. W marcu 1928 doktor honoris causa uniwersytetu w Królewcu. Od 1 IV 1928 roku na emeryturze; opuścił Gdańsk po przejęciu władzy przez nazistów.
