KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik

Wersja z 11:35, 11 sie 2020

Johanna Gottfrieda Theodor Kuhn (1799–1860), ojciec Rudolfa Theodora

Widok na Dom Opatów Peplińskich i Dom Dziecka, osobą stojącą przy wale jest Richard Adalbert Ballerstädt, a siedzącą Rudolf Theodor Kuhn, 1865

Targ Drzewny, na pierwszym planie Richard Adalbert Ballerstädt, na drugim Rudolf Theodor Kuhn, 1866-1867

Od lewej: na pierwszym planie wykopy pod budynek stojący niegdyś w miejscu obecnego Centromoru, za nim widoczny fragment Baszty Narożnej, po środku wielka synagoga, skrajnie po prawej fragment domu przy An der Reitbahn 7 (ul. Bogusławskiego), należącego do Friedricha Wilhelma Edmunda Flottwella, następnie do Rudolfa Theodora Kuhna

Kościół św. Katarzyny w 1895 na fotografii Rudolfa Theodora Kuhna

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny na fotografii Rudolfa Theodora Kuhna, około 1890

Kościół św. Piotra i Pawła, widok od strony południowo-zachodniej, 1901

Kuhn Rudolf Theodor Robert, Statki przy Ołowiance
i Wyspie Spichrzów,
około 1890

Kuhn Rudol Theodor, Długie Pobrzeże zimą, 1878

Stela nagrobna Rudolfa Theodora Kuhna i jego rodziny przy kościele św. Jana w Gdańsku

RUDOLF THEODOR ROBERT KUHN (13 VIII 1842 Gdańsk – 20 XII 1900 Gdańsk), fotografik. Syn kupca gdańskiego i działacza charytatywnego ( szpital Najświętszej Marii Panny) Johanna Gottfrieda Theodora. Początkowo uczył się zawodu kupieckiego (na potrzeby rodzinnej firmy zajmującej się handlem drewnem) i rolniczego. Praktykując od 1855 w Bąkowie koło Kolbud fotografował Friedricha Wilhelma Edmunda Flottwella tamtejsze nadraduńskie krajobrazy.

Po ukończeniu szkoły średniej powrócił do Gdańska w 1862 roku i rozpoczął współpracę z Richardem Adalbertem Ballerstädtem przy Langgasse (ul. Długa), dla którego i z którym współpracował później do jego śmierci w 1877.

W latach 1863–1866 w jego imieniu fotografował np. na szklanych negatywach gdańskie widoki i zabytki, w 1865 – dzięki zakupionemu w Berlinie nowoczesnemu obiektywowi stereoskopowemu – wykonał na ulicach Gdańska serię pierwszych zdjęć sekundowych. W 1867 roku nabył prawa do ogromnego spadku po ojcu, ale pozostał wierny fotografii.

Po śmierci Richarda Adalberta Ballerstädta przejął jego firmę (księga adresowa za 1878, ale drukowana już jesienią roku poprzedniego, wymienia jego nazwisko wśród działających w mieście „instytutów fotograficznych”). W 1868 przebywał w Berlinie, doskonaląc swoje umiejętności fotograficzne w szkole prof. Hermanna Wilhelma Vogla, fotochemika i założyciela Berlińskiego Stowarzyszenia Fotograficznego. Jako pierwszy fotograf z Gdańska został przyjęty do Niemieckiego i Austriackiego Towarzystwa Fotograficznego. Cały czas współpracując z Ballerstädtem prowadził własne poszukiwania artystyczne. W 1870 zakupił najnowszą prasę drukarską i eksperymentował z drukiem fotograficznym. Opracował własną recepturę suchego kolodionu i w 1878 wykonał zjawiskowe fotografie, za które otrzymał najważniejszą nagrodę w świecie fotografii – nagrodę Królewskiego Towarzystwa Fotograficznego w Londynie. W 1888 przejął także pracownię należącą niegdyś do Friedricha Wilhelma Edmunda Flottwella przy An der Reitbahn 7 (ul. Bogusławskiego), którą zlecił rozbudować z przeznaczeniem na obszerne atelier fotograficzne.

Specjalizował się w fotografii krajobrazowej. Od roku 1880 wydawał cieszące się do dziś wielkim powodzeniem u kolekcjonerów seryjne zestawy pocztówek z widokami Gdańska. Swoimi fotografiami o wysokim poziomie artystycznym i technicznym z lat 1878–1882 zilustrował katalogi zabytków Prus Zachodnich, wydawane przez Johannesa Heisego, monografię Paula Simsona o Dworze Artusa. Współpracował zarówno z władzami Gdańska, na zlecenie którego fotografował siedziby urzędów miejskich, jak i władzami berlińskimi. Między innymi w 1890 otrzymał zlecenie na fotograficzne dokumentowanie planowanych na lata 1891–1895 prac przy budowie Przekopu Wisły. Swoje fotografie wystawiał między innymi w Wiedniu (1879, 1881), Hamburgu Wiedniu (1879, 1881) i Bydgoszczy (1880).

Po ciężkiej chorobie w roku 1894 ograniczył działalność, w 1900 dysponował tylko atelier przy An der Reitbahn. Po jego śmierci firmę przejęła wdowa, Laura, która powierzyła kierownictwo nad zakładem G. Delleske. Niektóre z pozostawionych przez niego fotografii posłużyły do utworzenia pośmiertnie serii widokówek wydawanych przez rodzinną firmę Kuhn Verlag. Staraniem Zachodniopruskiego Stowarzyszenia Architektów i Inżynierów w 1901 roku wydana została teka z 60 kartami zawierającymi 115 fotografii, ukazujących portale i szczyty gdańskich kamienic, spichlerzy oraz Zielonej Bramy, Alt Danzig (Charakteristische Giebelbauten und Portale in Danzig aus der Zeit vom 14. bis 18. Jahrhundert). Publikację wzbogacono słowem wstępnym Heinricha Lehmbecka, królewskiego radcy budowlanego w Gdańsku oraz przewodniczącego Stowarzyszenia.

Pochowany na Neuer Katholischer Kirchhof (cmentarz Nowy Katolicki) przy Schützengang (ul. Strzelecka; cmentarze na terenie Śródmieścia. Nowe Ogrody). Po likwidacji cmentarza stelę nagrobną, odnalezioną w 2005, umieszczono ostatecznie z inicjatywy gdańskiego fotografika Ireneusza Dunajskiego, 13 VIII 2017 (w 175. rocznicę urodzin) w lapidarium przy kościele św. Jana. MrGl DJ JANSZ