SIEŃKOWSKI EUGENIUSZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''EUGENIUSZ SIEŃKOWSKI''' (15 VI 1924 Biernaty pod Augustowem – 2 X 1997 Suwałki), lekarz, historyk medycyny, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] w Gdańsku (AMG). Syn Józefa i Marii z domu Prawdzik. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, tam też spędził okres okupacji. Ukończył gimnazjum w Augustowie, w 1945 rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Suwałkach. <br/><br/> | '''EUGENIUSZ SIEŃKOWSKI''' (15 VI 1924 Biernaty pod Augustowem – 2 X 1997 Suwałki), lekarz, historyk medycyny, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] w Gdańsku (AMG). Syn Józefa i Marii z domu Prawdzik. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, tam też spędził okres okupacji. Ukończył gimnazjum w Augustowie, w 1945 rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Suwałkach. <br/><br/> | ||
| − | W 1948 zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] w Gdańsku. W czasie studiów działał w Studenckim Kole Naukowym przy II Klinice Chirurgii. Studia ukończył w 1953 i rozpoczął pracę w II Klinice Chirurgicznej na stanowisku asystenta, następnie starszego asystenta. Uzyskał specjalizację I (1957) i II (1960) stopnia z chirurgii ogólnej. Od 1965 doktor na podstawie rozprawy ''Rozwój chirurgii żołądka w Polsce''. W 1967 otrzymał stanowisko adiunkta. W latach 1970–1973 pracował w Instytucie Chirurgii Klatki Piersiowej AMG. Od czerwca 1971 doktor habilitowany w oparciu dorobek naukowy i pracę ''Dżuma w Gdańsku w 1709 roku'', w 1973 mianowany został docentem. W tym samym roku został kierownikiem nowo powstałego Zakładu Historii Medycyny i Farmacji, będącego częścią Katedry Zespołowej Nauk Społecznych, a od stycznia 1992 Zakładu Historii i Filozofii Nauk Medycznych AMG. Funkcję kierownika sprawował do czasu przejścia na emeryturę w 1994 roku. Od 1973 prowadził wykłady dla studentów medycyny z etyki lekarskiej, a od 1975 z historii medycyny dla słuchaczy Studium Doktoranckiego AMG. <br/><br/> | + | W 1948 zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] w Gdańsku. W czasie studiów działał w Studenckim Kole Naukowym przy II Klinice Chirurgii. Studia ukończył w 1953 i rozpoczął pracę w II Klinice Chirurgicznej na stanowisku asystenta, następnie starszego asystenta. Uzyskał specjalizację I (1957) i II (1960) stopnia z chirurgii ogólnej. Od 1965 doktor na podstawie rozprawy ''Rozwój chirurgii żołądka w Polsce''. W 1967 otrzymał stanowisko adiunkta. W latach 1970–1973 pracował w Instytucie Chirurgii Klatki Piersiowej AMG. Od czerwca 1971 doktor habilitowany w oparciu o dorobek naukowy i pracę ''Dżuma w Gdańsku w 1709 roku'', w 1973 mianowany został docentem. W tym samym roku został kierownikiem nowo powstałego Zakładu Historii Medycyny i Farmacji, będącego częścią Katedry Zespołowej Nauk Społecznych, a od stycznia 1992 Zakładu Historii i Filozofii Nauk Medycznych AMG. Funkcję kierownika sprawował do czasu przejścia na emeryturę w 1994 roku. Od 1973 prowadził wykłady dla studentów medycyny z etyki lekarskiej, a od 1975 z historii medycyny dla słuchaczy Studium Doktoranckiego AMG. <br/><br/> |
Autor prac z historii medycyny i z zakresu chirurgii. Specjalista z zakresu dziejów chirurgii, chorób zakaźnych oraz związków dawnej nauki z teraźniejszością, zagadnień etyczno-moralnym zawodu lekarza, zarówno w ujęciu współczesnym jak i historycznym. Badał dzieje medycyny gdańskiej w XVII–XVIII wieku oraz historię medycyny po 1945 roku w skali całego kraju. Autor między innymi: ''Dżuma w Gdańsku w 1709 roku. Studium z dziejów epidemiologii'' („Archiwum Historii Medycyny” 1970); ''Ochrona zdrowia i opieka społeczna w Gdańsku w dobie Odrodzenia'' („Annales Academiae Medicae Gedanensis” 1974); ''Chirurgia polska w dobie Komisji Edukacji Narodowej'' („Archiwum Historii Medycyny” 1974); ''Wielkie epidemie starożytności i ich wpływ na kształtowanie się cywilizacji'' (w: ''Wkład starożytności, średniowiecza i renesansu w rozwój nauk medycznych'', Toruń 1980). <br/><br/> | Autor prac z historii medycyny i z zakresu chirurgii. Specjalista z zakresu dziejów chirurgii, chorób zakaźnych oraz związków dawnej nauki z teraźniejszością, zagadnień etyczno-moralnym zawodu lekarza, zarówno w ujęciu współczesnym jak i historycznym. Badał dzieje medycyny gdańskiej w XVII–XVIII wieku oraz historię medycyny po 1945 roku w skali całego kraju. Autor między innymi: ''Dżuma w Gdańsku w 1709 roku. Studium z dziejów epidemiologii'' („Archiwum Historii Medycyny” 1970); ''Ochrona zdrowia i opieka społeczna w Gdańsku w dobie Odrodzenia'' („Annales Academiae Medicae Gedanensis” 1974); ''Chirurgia polska w dobie Komisji Edukacji Narodowej'' („Archiwum Historii Medycyny” 1974); ''Wielkie epidemie starożytności i ich wpływ na kształtowanie się cywilizacji'' (w: ''Wkład starożytności, średniowiecza i renesansu w rozwój nauk medycznych'', Toruń 1980). <br/><br/> | ||
W latach 1970–1991 był kronikarzem AMG. Był członkiem kolegium redakcyjnego „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji (od 1963), później wchodził w skład jego Zarządu Głównego i od 1966 był przewodniczącym oddziału gdańskiego. Był również członkiem rady programowej czasopisma „Archiwum Historii Medycyny i Farmacji” (1977–1991) oraz [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1973). Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historii Polskiej Medycyny Morskiej, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1953), w którym był członkiem Sądu Koleżeńskiego (od 1974) i Towarzystwa Chirurgów Polskich (od 1961). Współpracował z Zespołem Historii Nauk Medycznych w Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk (od 1964) oraz z redakcją „Polskiego Słownika Biograficznego” (od 1970). Był głównym organizatorem „X Ogólnopolskiego Zjazdu Historyków Medycyny”. Od 1994 na emeryturze. Pochowany 6 X 1997 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 1970–1991 był kronikarzem AMG. Był członkiem kolegium redakcyjnego „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji (od 1963), później wchodził w skład jego Zarządu Głównego i od 1966 był przewodniczącym oddziału gdańskiego. Był również członkiem rady programowej czasopisma „Archiwum Historii Medycyny i Farmacji” (1977–1991) oraz [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1973). Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historii Polskiej Medycyny Morskiej, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1953), w którym był członkiem Sądu Koleżeńskiego (od 1974) i Towarzystwa Chirurgów Polskich (od 1961). Współpracował z Zespołem Historii Nauk Medycznych w Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk (od 1964) oraz z redakcją „Polskiego Słownika Biograficznego” (od 1970). Był głównym organizatorem „X Ogólnopolskiego Zjazdu Historyków Medycyny”. Od 1994 na emeryturze. Pochowany 6 X 1997 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:08, 16 paź 2019
EUGENIUSZ SIEŃKOWSKI (15 VI 1924 Biernaty pod Augustowem – 2 X 1997 Suwałki), lekarz, historyk medycyny, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Józefa i Marii z domu Prawdzik. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, tam też spędził okres okupacji. Ukończył gimnazjum w Augustowie, w 1945 rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Suwałkach.
W 1948 zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W czasie studiów działał w Studenckim Kole Naukowym przy II Klinice Chirurgii. Studia ukończył w 1953 i rozpoczął pracę w II Klinice Chirurgicznej na stanowisku asystenta, następnie starszego asystenta. Uzyskał specjalizację I (1957) i II (1960) stopnia z chirurgii ogólnej. Od 1965 doktor na podstawie rozprawy Rozwój chirurgii żołądka w Polsce. W 1967 otrzymał stanowisko adiunkta. W latach 1970–1973 pracował w Instytucie Chirurgii Klatki Piersiowej AMG. Od czerwca 1971 doktor habilitowany w oparciu o dorobek naukowy i pracę Dżuma w Gdańsku w 1709 roku, w 1973 mianowany został docentem. W tym samym roku został kierownikiem nowo powstałego Zakładu Historii Medycyny i Farmacji, będącego częścią Katedry Zespołowej Nauk Społecznych, a od stycznia 1992 Zakładu Historii i Filozofii Nauk Medycznych AMG. Funkcję kierownika sprawował do czasu przejścia na emeryturę w 1994 roku. Od 1973 prowadził wykłady dla studentów medycyny z etyki lekarskiej, a od 1975 z historii medycyny dla słuchaczy Studium Doktoranckiego AMG.
Autor prac z historii medycyny i z zakresu chirurgii. Specjalista z zakresu dziejów chirurgii, chorób zakaźnych oraz związków dawnej nauki z teraźniejszością, zagadnień etyczno-moralnym zawodu lekarza, zarówno w ujęciu współczesnym jak i historycznym. Badał dzieje medycyny gdańskiej w XVII–XVIII wieku oraz historię medycyny po 1945 roku w skali całego kraju. Autor między innymi: Dżuma w Gdańsku w 1709 roku. Studium z dziejów epidemiologii („Archiwum Historii Medycyny” 1970); Ochrona zdrowia i opieka społeczna w Gdańsku w dobie Odrodzenia („Annales Academiae Medicae Gedanensis” 1974); Chirurgia polska w dobie Komisji Edukacji Narodowej („Archiwum Historii Medycyny” 1974); Wielkie epidemie starożytności i ich wpływ na kształtowanie się cywilizacji (w: Wkład starożytności, średniowiecza i renesansu w rozwój nauk medycznych, Toruń 1980).
W latach 1970–1991 był kronikarzem AMG. Był członkiem kolegium redakcyjnego „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji (od 1963), później wchodził w skład jego Zarządu Głównego i od 1966 był przewodniczącym oddziału gdańskiego. Był również członkiem rady programowej czasopisma „Archiwum Historii Medycyny i Farmacji” (1977–1991) oraz Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1973). Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historii Polskiej Medycyny Morskiej, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1953), w którym był członkiem Sądu Koleżeńskiego (od 1974) i Towarzystwa Chirurgów Polskich (od 1961). Współpracował z Zespołem Historii Nauk Medycznych w Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk (od 1964) oraz z redakcją „Polskiego Słownika Biograficznego” (od 1970). Był głównym organizatorem „X Ogólnopolskiego Zjazdu Historyków Medycyny”. Od 1994 na emeryturze. Pochowany 6 X 1997 na cmentarzu Srebrzysko.
