GORDZIEJCZUK WŁODZIMIERZ, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 roku pracował na PG. W 1955 uzyskał stopień docenta, a 5 VI 1961 doktora na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. 10 III 1962 habilitował się na tym samym wydziale, a w 1969 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. <br/><br/> | W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 roku pracował na PG. W 1955 uzyskał stopień docenta, a 5 VI 1961 doktora na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. 10 III 1962 habilitował się na tym samym wydziale, a w 1969 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. <br/><br/> | ||
W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze. <br/><br/> | W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| − | + | Specjalista w zakresie hydromechanizacji, hydrauliki i konstrukcji rurociągów. Opracował między innymi dokumentację prac budowlanych stadionu dla Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, którymi kierował w 1965 roku. Autor między innymi skryptu ''Roboty wodne'' (1959) i podręcznika ''Wykonawstwo robót betonowych w budownictwie wodnym'' (1969). <br/><br/> | |
| − | + | Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Został wyróżniony odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] (1971). <br/><br/> | |
Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:20, 24 lip 2019
WŁODZIMIERZ GORDZIEJCZUK (4 VII 1911 Brańsk – 20 XI 1981 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), inżynier dróg i mostów, konstruktor, projektant. Syn Filipa i Aleksandry z domu Popowicz.
W 1931 roku ukończył Gimnazjum Męskie im. Stefana Batorego w Wołkowysku. Od września 1931 studiował na Politechnice Lwowskiej. Podczas studiów należał do zespołu Polskich Kolei Państwowych wykonującego prace na linii Karczmiska–Wilków–Szczekarków, pracował też przy budowie mostów koło Opola Lubelskiego. Od 9 III 1938 inżynier dróg i mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej.
Od sierpnia 1938 do lutego 1939 roku był konstruktorem w Biurze Projektów w Warszawie, inspektorem i zastępcą kierownika nadzoru budowy zapory w Rożnowie. Od lutego do września 1940 kierował pracami przebudowy Kanału Ogińskiego, od września 1940 do czerwca 1941 był projektantem drogi ze Lwowa do Płoskirowa. Między lipcem a październikiem 1941 pracował w Zarządzie Drogowym we Lwowie, następnie, do kwietnia 1944, był kierownikiem prac inżynieryjno-budowlanych i wodno-melioracyjnych w zakładzie J. Pontesa i J. Mieszkowskiego w Krakowie i Lwowie. Od marca 1945 do czerwca 1946 pracował w zakładzie Polański–Węglewski w Krakowie.
W Gdańsku od lipca 1946 roku. Od 1 X 1946 do 31 IX 1952 był kierownikiem w Biurze Projektów Organizacji Robót w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego i w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, w latach 1948–1949 weryfikatorem w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. W okresie 1948–1949 kierował budową gmachu q Miejskiej Rady Narodowej, w 1950 był członkiem zespołu odbudowy q Starego i Głównego Miasta.
W latach 1951–1952 wykładał w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, od 1952 do 1979 roku pracował na PG. W 1955 uzyskał stopień docenta, a 5 VI 1961 doktora na Wydziale Budownictwa Wodnego PG. 10 III 1962 habilitował się na tym samym wydziale, a w 1969 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
W latach 1955–1979 związany z Wydziałem Budownictwa Wodnego PG. Od 1955 do 1959 był kierownikiem Studium Zaocznego Budownictwa Wodnego, a w okresie 1962–1964 prodziekanem do spraw dydaktycznych. Od marca 1965 do 1975 kierował Katedrą Ekonomiki i Organizacji Budownictwa, w latach 1976–1979 Zakładem Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych, a w okresie 1960–1962 Zakładem Inwestycji. Od 1979 na emeryturze.
Specjalista w zakresie hydromechanizacji, hydrauliki i konstrukcji rurociągów. Opracował między innymi dokumentację prac budowlanych stadionu dla Szkoły Podstawowej nr 17 w Gdańsku, którymi kierował w 1965 roku. Autor między innymi skryptu Roboty wodne (1959) i podręcznika Wykonawstwo robót betonowych w budownictwie wodnym (1969).
Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Został wyróżniony odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1971).
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
