GAWLICKI MARCIN, architekt, konserwator zabytków
(wstawienie ilustracji (e-mail z 26.04.2019)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Marcin_Gawlicki.jpg|thumb|Marcin Gawlicki]] | [[File:Marcin_Gawlicki.jpg|thumb|Marcin Gawlicki]] | ||
| − | '''MARCIN GAWLICKI''' (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator zabytków, badacz i historyk architektury. W 1973 roku absolwent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), w 1989 doktor na podstawie pracy ''Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie'', od 2013 doktor habilitowany | + | '''MARCIN GAWLICKI''' (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator zabytków, badacz i historyk architektury. W 1973 roku absolwent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), w 1981 ukończył studia podyplomowe badań |
| + | i dokumentacji zabytków na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1989 doktor na podstawie pracy ''Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie'', od 2013 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej) na podstawie dorobku naukowego i monografii ''Zabytkowa architektura Gdańska w latach 1945–1951. Kształtowanie koncepcji konserwacji i odbudowy'' (2012). <br/><br/> | ||
W latach 1991–2003 wojewódzki konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze historycznym Gdańska, między innymi konserwację fasad [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]], odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] wraz z odbudową wnętrza [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]] i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]], konserwację fasad [[ZŁOTA BRAMA | Złotej Bramy]] i [[DWÓR BRACTWA ŚW. JERZEGO | Dworu Bractwa św. Jerzego]], kompleksową rewaloryzację [[ZIELONA BRAMA | Zielonej Bramy]], konserwację fasady i wnętrz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], dokończenie odbudowy [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościoła św. Piotra i Pawła]], rewaloryzację fasad [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klub Studentów Wybrzeża Żak]]) na siedzibę Rady Miasta Gdańska ([[NOWY RATUSZ | Nowy Ratusz]]) oraz adaptację [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]] i [[HALA TARGOWA | Hali Targowej]] do współczesnych funkcji handlowych. <br/><br/> | W latach 1991–2003 wojewódzki konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze historycznym Gdańska, między innymi konserwację fasad [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]], odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] wraz z odbudową wnętrza [[SIEŃ GDAŃSKA | Sieni Gdańskiej]] i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]], konserwację fasad [[ZŁOTA BRAMA | Złotej Bramy]] i [[DWÓR BRACTWA ŚW. JERZEGO | Dworu Bractwa św. Jerzego]], kompleksową rewaloryzację [[ZIELONA BRAMA | Zielonej Bramy]], konserwację fasady i wnętrz [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], dokończenie odbudowy [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościoła św. Piotra i Pawła]], rewaloryzację fasad [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klub Studentów Wybrzeża Żak]]) na siedzibę Rady Miasta Gdańska ([[NOWY RATUSZ | Nowy Ratusz]]) oraz adaptację [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]] i [[HALA TARGOWA | Hali Targowej]] do współczesnych funkcji handlowych. <br/><br/> | ||
W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach historycznych za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gdańska. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeologicznych w miejscach realizacji nowych inwestycji – jako konsekwentny powrót do średniowiecznego planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kościołem katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. W latach 2007–2010 był dyrektorem Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie oraz przewodniczącym Polskiego Komitetu do spraw Światowego Dziedzictwa. W latach 1976–2008 nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury PG. Od 2012 roku pracownik Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, od 2014 profesor nadzwyczajny tej uczelni, kierownik Katedry Projektowania Krajobrazu w Instytucie Architektury Krajobrazu. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach historycznych za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gdańska. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeologicznych w miejscach realizacji nowych inwestycji – jako konsekwentny powrót do średniowiecznego planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kościołem katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. W latach 2007–2010 był dyrektorem Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie oraz przewodniczącym Polskiego Komitetu do spraw Światowego Dziedzictwa. W latach 1976–2008 nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury PG. Od 2012 roku pracownik Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, od 2014 profesor nadzwyczajny tej uczelni, kierownik Katedry Projektowania Krajobrazu w Instytucie Architektury Krajobrazu. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:33, 4 wrz 2021
MARCIN GAWLICKI (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator zabytków, badacz i historyk architektury. W 1973 roku absolwent Politechniki Gdańskiej (PG), w 1981 ukończył studia podyplomowe badań
i dokumentacji zabytków na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1989 doktor na podstawie pracy Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie, od 2013 doktor habilitowany (przewód na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej) na podstawie dorobku naukowego i monografii Zabytkowa architektura Gdańska w latach 1945–1951. Kształtowanie koncepcji konserwacji i odbudowy (2012).
W latach 1991–2003 wojewódzki konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze historycznym Gdańska, między innymi konserwację fasad Ratusza Głównego Miasta, odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad Dworu Artusa wraz z odbudową wnętrza Sieni Gdańskiej i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz Domu Uphagena, konserwację fasad Złotej Bramy i Dworu Bractwa św. Jerzego, kompleksową rewaloryzację Zielonej Bramy, konserwację fasady i wnętrz Kaplicy Królewskiej, wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia kościoła św. Jana, dokończenie odbudowy kościoła św. Piotra i Pawła, rewaloryzację fasad Wielkiej Zbrojowni, kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny Klub Studentów Wybrzeża Żak) na siedzibę Rady Miasta Gdańska ( Nowy Ratusz) oraz adaptację Wielkiego Młyna i Hali Targowej do współczesnych funkcji handlowych.
W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach historycznych za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gdańska. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeologicznych w miejscach realizacji nowych inwestycji – jako konsekwentny powrót do średniowiecznego planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kościołem katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i klasztoru cystersów w Oliwie. W latach 2007–2010 był dyrektorem Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie oraz przewodniczącym Polskiego Komitetu do spraw Światowego Dziedzictwa. W latach 1976–2008 nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury PG. Od 2012 roku pracownik Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, od 2014 profesor nadzwyczajny tej uczelni, kierownik Katedry Projektowania Krajobrazu w Instytucie Architektury Krajobrazu.
