PESCHWITZ GOTTFRIED von, rajca, poeta
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 10.01.2019)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Gottfried_von_Peschwitz.jpg|thumb|Gottfried von Peschwitz, po 1696, Bartsch (Johann Jacob?) na podstawie wzoru Enocha Seemanna]] | [[File:Gottfried_von_Peschwitz.jpg|thumb|Gottfried von Peschwitz, po 1696, Bartsch (Johann Jacob?) na podstawie wzoru Enocha Seemanna]] | ||
| − | '''GOTTFRIED von PESCHWITZ''' (6 II 1631 Gdańsk – 10 X 1696 Gdańsk), rajca, poeta. Syn Heinricha i Florentyny, córki burmistrza [[LINDE ADRIAN von der, I| Adriana von der Linde]]. Początkowo uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W 1650 roku rozpoczął studia prawnicze we Franeker, następnie podróżował po Europie, | + | '''GOTTFRIED von PESCHWITZ''' (6 II 1631 Gdańsk – 10 X 1696 Gdańsk), rajca, poeta. Syn Heinricha i jego od 1628 roku drugiej żony Florentyny (5 IV 1612 – 1631), córki burmistrza [[LINDE ADRIAN von der, I| Adriana von der Linde]]. Początkowo uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W 1650 roku rozpoczął studia prawnicze we Franeker, następnie podróżował po Europie, między innymi po Francji i Włoszech.<br/><br/> |
| + | W Gdańsku od roku 1658, w 1660 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], od 1681 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnik]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1689 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1692 [[SĘDZIA | sędzia]]. Oprócz działalności politycznej zajmował się twórczością literacką. Tworzył utwory okolicznościowe, m.in. sonety, panegiryki itp. w kilku językach: łacińskim, włoskim, niemieckim i francuskim. Zamawiającymi były głównie osoby z kręgu gdańskiego patrycjatu, choć wiele razy w utworach występują postaci z grona dworu królewskiego. W roku 1663 wydał podręcznik poetyki. Specjalizował się też w emblematach, tworząc rysunki wraz z tekstami. Jego emblematy stanowiły ozdobę koronacji króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego w roku 1669, a rok później królewskiego ślubu. Zaprojektował również ten rodzaj dekoracji na jego katafalk. W 1677 roku wykonał malowidła emblematyczne, które stanowiły część bramy triumfalnej wzniesionej na cześć wjazdu do Gdańska króla polskiego Jana III Sobieskiego.<br/><br/> | ||
| + | Żonaty był od 4 II 1674 z Anne Marie, córką Thomasa Wollfferam. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Jego syn Adrian Ernst (2 XI 1680 Gdańsk – 21 X 1725), kawaler, był od roku 1719 ławnikiem [[STARE MIASTO | Starego Miasta]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:52, 22 sie 2019
GOTTFRIED von PESCHWITZ (6 II 1631 Gdańsk – 10 X 1696 Gdańsk), rajca, poeta. Syn Heinricha i jego od 1628 roku drugiej żony Florentyny (5 IV 1612 – 1631), córki burmistrza Adriana von der Linde. Początkowo uczył się w Gimnazjum Akademickim. W 1650 roku rozpoczął studia prawnicze we Franeker, następnie podróżował po Europie, między innymi po Francji i Włoszech.
W Gdańsku od roku 1658, w 1660 sekretarz Rady Miejskiej, od 1681 ławnik Głównego Miasta, od 1689 rajca, w 1692 sędzia. Oprócz działalności politycznej zajmował się twórczością literacką. Tworzył utwory okolicznościowe, m.in. sonety, panegiryki itp. w kilku językach: łacińskim, włoskim, niemieckim i francuskim. Zamawiającymi były głównie osoby z kręgu gdańskiego patrycjatu, choć wiele razy w utworach występują postaci z grona dworu królewskiego. W roku 1663 wydał podręcznik poetyki. Specjalizował się też w emblematach, tworząc rysunki wraz z tekstami. Jego emblematy stanowiły ozdobę koronacji króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego w roku 1669, a rok później królewskiego ślubu. Zaprojektował również ten rodzaj dekoracji na jego katafalk. W 1677 roku wykonał malowidła emblematyczne, które stanowiły część bramy triumfalnej wzniesionej na cześć wjazdu do Gdańska króla polskiego Jana III Sobieskiego.
Żonaty był od 4 II 1674 z Anne Marie, córką Thomasa Wollfferam. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jego syn Adrian Ernst (2 XI 1680 Gdańsk – 21 X 1725), kawaler, był od roku 1719 ławnikiem Starego Miasta.
