ZACHARIAS JOHANN DAVID, złotnik, radny
(wstawienie ilustracji (e-mail z 26.11.2018)) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Johann_David_Zacharias.jpg|thumb|Johann David Zacharias, srebrna cukiernica]] | [[File:Johann_David_Zacharias.jpg|thumb|Johann David Zacharias, srebrna cukiernica]] | ||
| − | '''JOHANN DAVID ZACHARIAS''' (8 IV 1810 Gdańsk – 12 I 1897 Gdańsk), złotnik. Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich od 1838 roku członek gdańskiego cechu złotników (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). W 1834, jeszcze jako czeladnik, otworzył warsztat jubilerski przy 1. Damm (ul. Grobla I), przenosząc go w kwietniu 1836 do zakupionej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse | + | '''JOHANN DAVID ZACHARIAS''' (8 IV 1810 Gdańsk – 12 I 1897 Gdańsk), złotnik. Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich od 1838 roku członek gdańskiego cechu złotników (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). W 1834, jeszcze jako czeladnik, otworzył warsztat jubilerski przy 1. Damm (ul. Grobla I), przenosząc go w kwietniu 1836 do zakupionej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 551 (ul. Tkacka 26), gdzie działał do roku 1861. W latach 1856–1858 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Od 1860 należał do gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Po 27 latach prowadzenia firmy, 19 X 1861 przekazał jej kierownictwo synowi Carlowi Theodorowi Albertowi Zachariasowi (6 X 1835 Gdańsk – przed 1872), kupcowi z zawodu. W 1897 jako rentier mieszkał we Wrzeszczu przy Hauptstrasse 63 (al. Grunwaldzka).<br/><br/> |
| + | 24 XII 1834 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Marią Louisą Meier (Meyer; 28 VII 1811 Gdańsk – 18 IV 1869 Gdańsk), córką krawca Carla Friedricha. Doczekał się licznego potomstwa, rodzącego się prawie corocznie jesienią w latach 1834–1850. Syn Carl Theodor Albert Zacharias przeniósł zakład do będącej od lat własnością ojca drugiej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 5 (ul. Tkacka). Firma przyjęła nazwę J.D. Zacharias und Sohn.<br/><br/> | ||
| + | W zbiorach [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]] znajduje się srebrna cukiernica oraz łyżki stołowe sygnowane znakiem „D.Zacharias&Sohn”. Inne wyroby artystyczne firmy nie zostały odnotowane przez literaturę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:53, 8 lip 2019
JOHANN DAVID ZACHARIAS (8 IV 1810 Gdańsk – 12 I 1897 Gdańsk), złotnik. Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich od 1838 roku członek gdańskiego cechu złotników (zob. złotnictwo). W 1834, jeszcze jako czeladnik, otworzył warsztat jubilerski przy 1. Damm (ul. Grobla I), przenosząc go w kwietniu 1836 do zakupionej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 551 (ul. Tkacka 26), gdzie działał do roku 1861. W latach 1856–1858 członek Rady Miejskiej. Od 1860 należał do gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ( wolnomularstwo). Po 27 latach prowadzenia firmy, 19 X 1861 przekazał jej kierownictwo synowi Carlowi Theodorowi Albertowi Zachariasowi (6 X 1835 Gdańsk – przed 1872), kupcowi z zawodu. W 1897 jako rentier mieszkał we Wrzeszczu przy Hauptstrasse 63 (al. Grunwaldzka).
24 XII 1834 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Marią Louisą Meier (Meyer; 28 VII 1811 Gdańsk – 18 IV 1869 Gdańsk), córką krawca Carla Friedricha. Doczekał się licznego potomstwa, rodzącego się prawie corocznie jesienią w latach 1834–1850. Syn Carl Theodor Albert Zacharias przeniósł zakład do będącej od lat własnością ojca drugiej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 5 (ul. Tkacka). Firma przyjęła nazwę J.D. Zacharias und Sohn.
W zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Gdańska znajduje się srebrna cukiernica oraz łyżki stołowe sygnowane znakiem „D.Zacharias&Sohn”. Inne wyroby artystyczne firmy nie zostały odnotowane przez literaturę.
